ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ Η "ΑΝΤΙΣΥΝΑΞΗ" ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ Η "ΑΝΤΙΣΥΝΑΞΗ" ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Αποκαλυπτικά όσα αναφέρει ο αγωνιστής κληρικός π. Νικόλαος Μανώλης για τη δίωξή του στο κείμενο που παρατίθεται στο τέλος του σχολίου μας.

Λίγες αμφιβολίες υπήρχαν ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήταν προσωπικά μπλεγμένος με τη δίωξη των Αποτειχισθέντων κληρικών.

Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι η συμπαιγνία Πατριάρχη- Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης δεν έγινε στα μουλωχτά, αλλά με επίσημα έγγραφα.

Και ενώ οι Αποτειχισμένοι κληρικοί βρίσκονται κάτω από τα συνδυασμένα καταιγιστικά πυρά των Οικουμενιστών, οι π. Γεώργιος Μεταλληνός και π. Σαράντης Σαράντης φρόντισαν δημόσια και προκλητικά να δώσουν πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης στους Οικουμενιστές. Τους διαβεβαίωσαν ότι “ουκ οίδασιν τους ανθρώπους” και επομένως άναψαν το πράσινο φως στους Οικουμενιστές για να χτυπήσουν τους Αποτειχισμένους στο ψαχνό.

Όλοι κάνουμε λάθη.

Ουδείς αναμάρτητος και αλάθητος. 

Το Σατανικό δεν είναι το πίπτειν, αλλά το εμμένειν στην αμαρτία.

Επομένως δεν είναι καθόλου αργά οι πατέρες της "Αντισύναξης" να σπεύσουν να συνυπογράψουν αντιοικουμενιστικά κείμενα με τον π. Θεόδωρο για να δείξουν στους Οικουμενιστές ότι, ασχέτως του ότι δεν Αποτειχίστηκαν, παραμένουν αλληλέγγυοι με τους Αποτειχισμένους. Γι’ αυτό θα αντιταχθούν σθεναρά αν καθαιρέσουν τους Αποτειχισμένους οι Οικουμενιστές.

Είναι αδιανόητο να καθόμαστε στα θεωρεία του Κολοσσαίου και να κοιτάμε αμέριμνοι τα οικουμενιστικά θηρία να κατασπαράσσουν τους συναγωνιστές μας και εμείς να σιωπούμε ή και να συνευδοκούμε και να ζητωκραυγάζουμε υπέρ των διωκτών των Αποτειχισθέντων πατέρων.

Ιδού το άρθρο του π. Νικόλαου Μανώλη που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου:

*****

ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ -ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΝΩΛΗ

Του π. Νικόλαου Μανώλη

=====

Στό φῶς ἔρχονται σιγά σιγά οἱ μεθοδεύσεις τῶν κυρίων Βαρθολομαίου καί Ἀνθίμου σέ σχέση μέ τήν ὑπόθεσή μου. Ὡς γνωστόν ἀνήκω στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εἶμαι ἱερέας τῆς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Μέ ποιό δικαίωμα, λοιπόν, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ἀποστέλλει στόν Πατριάρχη τό ἔγγραφο τῆς δίωξῆς μου,  ἀκριβῶς τήν ἑπομένη ἀπό τήν ἀνακοίνωση τῆς διακοπῆς μνημοσύνου ἐκ μέρους μου, “πρός ἐνημέρωσιν τοῦ σχετικοῦ φακέλου”; Ὑπάρχει εἰδικός φάκελος γιά μένα στό Φανάρι; Μήπως προηγήθηκε καί ἔγγραφο αἴτημα γιά τήν καθαίρεσή μου πρός τήν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης; 

Σέ κάθε περίπτωση ἐπιβεβαιώνονται οἱ πληροφορίες πού εἶχα πώς ὁ ἴδιος ὁ κ. Βαρθολομαῖος ζήτησε ἀπό τόν κ. Ἄνθιμο τήν καθαίρεσή μου. Ἔχει συνηθίσει νά τόν ἐπαινοῦν καί δέν μπορεῖ νά ἀνεχτεῖ τίς ἐλεγκτικές φωνές πού τόν ἐγκαλοῦν ὡς ἡγέτη τῆς αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Θέλει ἀνεμπόδιστα νά παραβαίνει κάθε ἱερό κανόνα παριστάνοντας τόν Ἀλάθητο, νά καταστρατηγεῖ τίς ἱερές παραδόσεις παριστάνοντας τόν Φύλακά τους, νά προδίδει τήν Ὀρθοδοξία παριστάνοντας τόν Φρουρό της.

Ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη τί ἔπραξε ὁ Θεσσαλονίκης; Ὑπάκουσε πειθήνια στίς πατριαρχικές παραγγελίες, μόνος αὐτός, τή στιγμή πού ὁ κ. Ἱερώνυμος ἔθεσε τό πατριαρχικό γράμμα πού ζητοῦσε τήν παραδειγματική τιμωρία ὅσων ἀντιδροῦν στίς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, στό συρτάρι. Ποῦ νά βρεῖ τή λεβεντιά, ὁ κατά τά ἄλλα μακεδονομάχος, νά θέσει ὅρια στόν Πατριάρχη καί νά ζητήσει νά μήν ἀνακατεύεται μέ ἐσωτερικές ὑποθέσεις τῆς Μητρόπολής του! Ὄχι, δέν ἔχει τή βούληση, τή δύναμη ἀλλά καί τήν ἀνάγκη γιά κάτι τέτοιο. Μέ ἥσυχη τή συνείδηση ἔδωσε τόν ἱερέα του βορά στά ἁρπακτικά τῆς ἐξ ἀνατολῶν σκοτεινῆς προπαγάνδας. Ἔθεσε σέ ἐφαρμογή τό σχέδιο ἱκανοποιήσεως τοῦ πατριαρχικοῦ μένους. Ἐνημερώνει καί χτίζει τόν παράνομο φάκελο τῆς πατριαρχικῆς κομαντατούρ γιά νά ἀποδείξει, γιά μία ἀκόμα φορά, τήν ὑποταγή του στό πατριαρχικό θρόνο. Ξέχασε τό “Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις” (Πράξ. ε΄ 29). Λησμόνησε σέ ποιόν θά λογοδοτήσει ὅταν θά κλείσει τά μάτια του, σέ ποιόν τελικά εἶναι ἀφοσιωμένος καί ποιόν ὑπηρετεῖ. Ντρέπομαι γιά λογαριασμό τους, συχαίνομαι τίς μεθοδεύσεις τους.

Μέ τό ἀποκαλυπτικό ἔγγραφο πού περιλαμβάνεται στήν εἰς βάρος μου δικογραφία πού ἐστάλη στό συνοδικό δικαστήριο, γίνεται φανερό ἀκόμα καί τό ἔργο ὅλων τῶν παπαγάλων τοῦ Φαναρίου, πού μέσα ἀπό τά ἀνίερα καί ἀνορθόδοξα ἱστολόγιά τους ζητοῦν τήν καθαίρεσή μου. Καταγγέλλω τήν συμπαιγνία καί τήν προδοσία εἰς βάρος μου καί κατά συνέπειαν εἰς βάρος τῆς Πίστης πού διακονῶ. Ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι στό τέλος ὁ καθένας θά λάβει τή δίκαιη κρίση, ἀναλόγως τῶν πεπραγμένων του ἀπό τή θέση πού βρίσκεται: Ὁ πιστός ἀπό τή θέση τοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἱερέας ἀπό τή θέση τοῦ Ἱερέα καί ὁ Ἐπίσκοπος ἀπό τή θέση τοῦ Ἐπισκόπου. Ὁ Θεός νά τούς ἐλεεῖ.

ΠΗΓΗ:

Κατήχησις

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΑΚΑΡΠΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΑΚΑΡΠΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

=====

Στις 26 Φεβρουαρίου, στη Βιέννη της Αυστρίας, πραγματοποιήθηκε το Διεθνές Διαθρησκειακό Δυνέδριο “Promoting peaceful coexistence and common citizenship”. Το ανωτέρω Συνέδριο στηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία, την Ισπανία, την Αυστρία και το Βατικανό. Κύριος ομιλητής του ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. 

Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε -μεταξύ άλλων- και στον αντισημιτισμό, στις διώξεις κατά των Χριστιανών ανά την Υφήλιο και στις διώξεις κατά των Μωαμεθανών Ροχίνγκυας (Μυανμάρ) και Ουιγούρων (Κίνα). 

Στην περίπτωση των Μωαμεθανών κατονόμασε διώκτες και διωκόμενους, αλλά δεν έγινε συγκεκριμμένος στην περίπτωση των Χριστιανών, παρά το γεγονός ότι οι διώκτες τους έχουν όνομα. 

Καμμιά νύξη για τις χώρες της Μέσης Ανατολής (Συρία, Σομαλία, Τουρκία, Λυβυη κ.ο.κ.) και ειδικά για τη Σαουδική Αραβία, όπου οι Χριστιανοί ΔΕΝ έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα. Ούτε εκκλησίες μπορούν να έχουν, ούτε την Αγία Γραφή να διαβάσουν, μήτε σταυρό να φέρουν στο στήθος. Γιατί αυτή η επιλεκτική αναφορά; Μήπως διότι χαλάει τη μανέστρα των άκαρπων και ατελέσφορων διαθρηκειακών διαλόγων, που καλύπτουν, σαν φερετζές, τους φονταμενταλιστές Σαουδάραβες και τους Μωαμεθανούς γενικά; 

Στην ως άνω ομιλία γίνεται, επίσης, αναφορά στο ότι στα θεμελιώδη κείμενα των παγκοσμίων θρησκειών υπάρχει «η συμπόνια, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η ειρήνη» κ.οκ. Αυτή η εξομοίωση είναι εντελώς απαράδεκτη και πάντη αδικαιολόγητη, για ένα πρόσωπο σαν τον Παναγιώτατο. Από πού ως πού το χριστιανικό «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν», που δείχνει απέραντο σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου, εξισώνεται με τα πολεμοχαρή κελεύσματα του Κορανίου; 

Οι φονταμενταλιστές του Μωαμεθανισμού, τουτέστιν οι ματοβαμένοι τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, του «Ισλαμικού χαλιφάτου», της Μπόκο Χαράμ, της Σαμπάμπ κ.ο.κ. δεν αποτελούν «έκφραση νοσηρής θρησκευτικότητος» του Ισλάμ, αλλά εφαρμόζουν το σκληρό πυρήνα της θρησκείας του Μωάμεθ. Ουδείς των συγχρόνων ιμάμηδων, σε Ανατολή και Δύση, καταδίκασε δημόσια τη διδασκαλία των Μωαμεθανών περί Τζιχάντ, ήτοι «ιερού» πολέμου με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Οι Διαθρησκειακοί Διάλογοι, για τους οποίους κόπτονται οι Οικουμενιστές, αποτελούν ΜΟΝΟ προπέτασμα καπνού για να συνεχίζουν ανενόχλητοι το «έργο» τους οι σφαγείς του Μωαμεθανισμού.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ 10 ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΗ ΛΑΡΙΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ 10 ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΗ ΛΑΡΙΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Χαιρετίζουμε με ενθουσιασμό τις κινητοποιήσεις, που αποσκοπούν στην αποτροπή της επιβολής οικουμενιστικών και θρησκειολογικών βιβλίων για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Το ανόσιο αυτό εγχείρημα σε βάρος των παιδιών μας διενεργείται από τους ΚΑΙΡΟΣκόπους -τουτέστιν από τους Οικουμενιστές, Νεορθόδοξους και Νεονικολαίτες θεολόγους- με τη συνδρομή των άθεων κρατούντων, οι οποίοι -ως εικός- στο πρόσωπό τους βλέπουν τον “χρήσιμο ηλίθιο” για να προωθήσουν την αποχριστιανοποίηση της πατρίδας και της παιδείας μας.

Δυστυχώς, όμως, ο κύριος μοχλός πίεσης και η κινητήρια δύναμη πίσω από το εγχείρημα της απο-ορθοδοξοποίησης του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι αυτός ούτος ο διά τας αμαρτίας ημών Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Γι’ αυτό ελπίζουμε ότι οι καλοί αδελφοί και πατέρες που συγκροτούν τα Ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία της Λάρισσας δεν θα διστάσουν να βάλουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο στόχαστρο.

Αν τελικά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μείνει εκτός της κριτικής του κεντρικού ομιλητή και των συνθημάτων του Συλλαλητηρίου, ο Μακαριώτατος θα χαρεί χαράν μεγάλη και οι άθεοι θα πανηγυρίσουν διότι αφήσαμε εκτός στοχάστρου τον κύριο συνεργάτη τους.

Εκφράζουμε την πιο ειλικρινή χαρά επειδή 10 Ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία της Λάρισσας και 26 της Θεσσαλονίκης συνεργάζονται αρμονικά και αδελφικά για να καταθέτουν την εν Χριστώ μαρτυρία τους.

Εξακολουθούμε, όμως, να έχουμε την απορία γιατί μόνον 8 Ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία της Αθήνας συμμετέχουν στην προσπάθεια;

Πώς γίνεται να υπάρχουν 10 Ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία στη Λάρισσα και 26 στη Θεσσαλονίκη και μόνον 8 στην Αθήνα;

Ποιος είναι αυτός που αποκλείει όλα τα Ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία να παρεβρεθούν και να καταθέσουν τη μαρτυρία τους;

Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι αυτό δεν είναι καθόλου χριστιανικό και οπωσδήποτε αντιδεοντολογικό και πρέπει να διορθωθεί αμέσως.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την Ανακοίνωση των 10 χριστιανικών σωματείων της Λάρισσας που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

10 ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΣΑΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

________

Ο Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης, το τοπικό Παράρτημα της Ένωσης Θεολόγων, και τα συνεργαζόμενα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της πόλης μας αποφασίσαμε την ομαδική κάθοδό μας στην Αθήνα για να μετάσχουμε στο συλλαλητήριο που θα γίνει για το Μάθημα των Θρησκευτικών στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου την Κυριακή 4 Μαρτίου 2018 και ώρα 1μ.μ.

Το συλλαλητήριο συνδιοργανώνουν η Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (Α.Σ.Π.Ε.) και η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.) με Ορθόδοξους Χριστιανικούς Συλλόγους της πρωτεύουσας.

Καλούμε τα μέλη των Σωματείων και τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν στην ειρηνική αυτή εκδήλωση για να διαμαρτυρηθούμε ενάντια στην αυθαίρετη, παράνομη και αντισυνταγματική, αλλά και αντίθετη προς το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας να μεταλλάξει τον ορθόδοξο προσανατολισμό του Μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογικό, που επιφέρει σύγχυση στους μικρούς μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου, οι οποίοι δε γνωρίζουν επαρκώς την ορθόδοξη πίστη τους.

Διαμαρτυρόμαστε για το ότι το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) μάς αντιμετωπίζουν ως πολίτες β΄ κατηγορίας και επιβάλλουν μονομερώς το θρησκειολογικό Πρόγραμμα Σπουδών των Θρησκευτικών στα ορθόδοξα παιδιά μας, ενώ για τους συνέλληνες μαθητές Μουσουλμάνους, Εβραίους, και Ρωμαιοκαθολικούς κατοχύρωσαν με πρόσφατα νομοθετήματα το δικαίωμά τους να διδάσκονται αποκλειστικώς και μόνο την πίστη τους. Γιατί χρησιμοποιούν δυο μέτρα και δυο σταθμά; Πού είναι η εφαρμογή της αρχής της ισονομίας και ισοπολιτείας; Ή μήπως δεν έχει δικαιώματα η πλειοψηφία των πολιτών, αλλά μόνον η μειοψηφία; Γιατί πρέπει τα παιδιά μας με το Νέο Πρόγραμμα να προσηλυτίζονται στις αιρέσεις και στις διάφορες θρησκείες, να οδηγούνται στον μηδενισμό, στην αθεΐα, και να γίνονται εύκολη λεία της παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας;

Απαιτούμε να παρέχεται στα παιδιά μας ορθόδοξη αγωγή, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι Νόμοι του Κράτους. Η Ορθοδοξία υπήρξε μητέρα, τροφός και οδηγός του Έθνους μας. Αυτή δίνει όραμα και ελπίδα στα παιδιά και τα προφυλάσσει από κάθε βλαβερή επίδραση.

Όλοι στο συλλαλητήριο της Αθήνας! Μην λείψει κανείς!

Τα Σωματεία:

1.) Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης και Περιχώρων,

2.) Ένωση Θεολόγων Λάρισας,

3.) Ενωμένη Ρωμηοσύνη,

4.) Ένωσις Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ) Λάρισας,

5.) Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Πορεία Αγάπης»,

6.) Σύλλογος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Ο Απόστολος Βαρνάβας»,

7.) Σύλλογος, Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος» Λάρισας,

8.) Φιλανθρωπικό Σωματείο «Ιωάννης ο Χρυσόστομος»,

9.) Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων Λάρισας,

10.) Χριστιανική Εστία Λάρισας «Ο Απόστολος Παύλος.»

ΕΥΓΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ

ΕΥΓΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στη “Ρομφαία”: 

“Σε σημείο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ Εκκλησίας και Βουλής εξελίσσεται το θέμα αποποινικοποίησης των αμβλώσεων με πρόταση νόμου.

Μιλώντας στη μεσημβρινή εκπομπή του Alpha Κύπρου ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος, μετέφερε τη ξεκάθαρη θέση της Εκκλησίας ότι η άμβλωση σε κάθε περίπτωση ισοδυναμεί με φόνο.

«Ο άνθρωπος υφίσταται από την πρώτη στιγμή της γονιμοποίησης. Δεν έχουν σημασία οι εβδομάδες» είπε ο Μητροπολίτης Πάφου.

Και είπε ότι η Εκκλησία καλεί τους βουλευτές να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, χωρίς ωστόσο αυτό να θεωρείται παρέμβαση στο κοσμικό κράτος.

Ενώ αναφέρθηκε και στην ετοιμότητα της Εκκλησίας της Κύπρου να παράσχει καταφύγιο και οικονομική στήριξη σε γυναίκες που τα χρειάζονται ώστε να φέρουν στον κόσμο το μωρό τους.”

Χαιρετίζουμε με ακράτητο ενθουσιασμό τις απόλυτα συμβατές με την ορθόδοξη πίστη  δηλώσεις του Πανιερώτατου Πάφου Γεώργιου.

Η έκτρωση είναι φόνος και μάλιστα φόνος ανυπεράσπιστου παιδιού.

Είναι μάλιστα ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα επειδή γίνεται από τη μητέρα του παιδιού με τα χρήματα του πατέρα του και τη συνδρομή ασυνείδητων γιατρών, οι οποίοι, αντί να σώζουν ζωές -όπως είναι το καθήκον και η υποχρέωση που απορρέει από το λειτούργημά τους, σκοτώνουν με φρικαλέες μεθόδους ανυπεράσπιστα παιδιά.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα διότι η Εκκλησία της Κύπρου υψώνει θαρραλέα φωνή διαμαρτυρίας εναντίον των εκτρώσεων.

Χαιρόμαστε, όμως, διπλά, διότι η Εκκλησία της Κύπρου δεν περιορίζεται να υποδεικνύει στους πολιτικούς άρχοντες το χρέος τους και να ενημερώνει το ποίμνιο της Εκκλησίας, αλλά και προσφέρεται να καλύψει οικονομικά και κοινωνικά όσες μητέρες θέλουν να κρατήσουν το παιδί τους.

Ο Θεός να δώσει να σταματήσει αυτό το φοβερό έγκλημα στην πατρίδα μας διότι και στην Ελλάδα και στην Κύπρο γίνονται εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις κάθε χρόνο.

Ποιος Θεός θα μας συγχωρέσει αυτό το έγκλημα;

ΙΔΟΥ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΙΔΟΥ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

ΠΛΗΡΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΝΤΑΗΛΙΚΙ.

ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ.

ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΤΟ ΟΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Η ΚΑΚΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ!

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ!

=====

Λέμε ΟΧΙ:

– στά Θρησκευτικά χωρίς Θεό!

– στά Θρησκευτικά μέ τόν Χριστό ἁπλῶς «μεγάλο δάσκαλο», στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τόν Μωάμεθ, τόν Βούδα, τόν Κομφούκιο.

– στά Θρησκευτικά πού αὐτοαποκαλοῦνται «ὀρθόδοξα» καί δέν διδάσκουν τό ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος καί πώς ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά γίνει Θεός.

– στά Θρησκευτικά πού διδάσκουν τίς αἱρέσεις ὡς «χριστιανικές παραδόσεις».

– στά Θρησκευτικά πού σερβίρουν  διαστρεβλωμένη τήν ἀλήθεια, ἀποκρύπτουν καί ἀποφεύγουν τά κύρια σημεῖα της καί προκαλοῦν ἀπόλυτη σύγχυση στό μυαλό καί τίς ψυχές τῶν παιδιῶν.

– στά Θρησκευτικά ὡς κρατικό μάθημα πού ὅμως  ἀντιβαίνει στό Σύνταγμα καί τούς νόμους τοῦ κράτους (!) καί προσβάλλει τήν ἴδια τήν ὑπόσταση τῆς ἑλληνορθόδοξης παράδοσης τοῦ ἔθνους μας.

– στά Θρησκευτικά πού ἐγκλωβίζουν τά παιδιά στήν ἐγκόσμια ματαιότητα τοῦ «ἐδῶ καί τώρα» καί τά ἀποκόπτουν ἀπό τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.

Ἐνάντια στήν ἔκτακτη αὐτή ἀπειλή πρός τά παιδιά μας, ἐκφράζουμε τήν ἀνησυχία μας καί ἑνώνουμε τή φωνή μας μέ ὅλους τούς Ἕλληνες στή μεγάλη ἀνοικτή ἐκδήλωση στά Προπύλαια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τήν Κυριακή 4 Μαρτίου 2018 στις 13.00.

Στήν ἐκδήλωση θά ὁμιλήσει ὁ Πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων (Π.Ε.Θ.) Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης μέ θέμα: «Ἡ Χριστομαχία στά νέα Θρησκευτικά καί οἱ συνέπειές της στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν».

ΠΗΓΗ:

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ

Η μετάνοια και η εξομολόγηση είναι το ανώτερο πράγμα, μας διαβεβαιώνει ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

Και όμως! 

Τόσο μικρό ποσοστό χριστιανών σήμερα καταφεύγει σε πνευματικό.

Ακόμη λιγοτεροι είναι εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται τακτικά στο σωτήριο μυστήριο της εξομολόγησης.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Γ΄

Παρακαλώ θερμά τους καλούς αναγνώστες να διαβάσουν προσεκτικά το πιο κάτω περιεκτικό κείμενο, που συνοψίζει με πολλή ακρίβεια και θεολογική συγκρότηση, τους λόγους για τους οποίους ένας ορθόδοξος χριστιανός δεν μπορεί να αποδεχτεί τον Οικουμενισμό.

Οι συντάκτες του κειμένου προσφέρουν μοναδική υπηρεσία στον αντιοικουμενιστικό αγώνα.

Θερμά τους ευχαριστούμε.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Γ΄

Των Αγιορειτών πατέρων της Ρουμανικής Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου

=====

Ἀποκηρύττουμε ὡς αίρεση καί ἀπορρίπτουμε  τόν Οἰκουμενισμό ὑπό ὅλες τίς μορφές του: 

1.) τήν παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν»,

2.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ μόνο ἕνα μέρος τῆς Ἐκκλησίας,

3.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ὅλες οἱ χριστιανικές ὁμολογίες εἶναι κλάδοι τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας,

4.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία Ἐκκλησία μεταξύ πολλῶν ἄλλων «οἰκογενειῶν Ἐκκλησιῶν», οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν μαζί τήν Μία Ἐκκλησία,

5.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀπολεσθεῖ. Ἡ Ἐκκλησία, σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία, εἶναι Μία καί Μοναδική, ἐπειδή ἡ Κεφαλή της εἶναι Μία, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζεται διά τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως,  τῆς λατρείας καί τῆς διοικήσεως καί διά τῆς ὑπακοῆς τῶν πιστῶν στήν ἱεραρχία της, ἐφ’ὅσον ἡ ἱεραρχία διατηρεῖ τήν ἑνότητα τῆς πίστεως.

6.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία εἶναι «διηρημένη σέ χριστιανικές ὁμολογίες», καί ὅτι τώρα ἐμεῖς, ὡς δῆθεν «νέοι πατέρες», θά πρέπει νά «ἐπανεύρουμε τήν ἑνότητά της» διά τοῦ «δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ», μέ τό νά ἀποδεχτοῦμε δηλ. ὡς βάση τῆς ἑνώσεως τῶν ὀρθοδόξων μέ τίς αἱρέσεις μία μινιμαλιστική πίστη, δηλ. μόνο τήν πίστη στήν Ἁγία Τριάδα καί στόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς Σεσαρκωμένο Θεό καί Σωτήρα, παραβλέποντας ὅλα τά ὑπόλοιπα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης τῆς μυστηριακῆς ἱερωσύνης, τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τῆς ἀκτίστου Χάριτος, τῆς τιμητικῆς προσκυνήσεως  τῶν Ἁγίων κλπ.

7.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ὑπάρχει μία «ἀόρατη ἑνότητα» τῆς Ἐκκλησίας, μέσω τῆς κοινῆς πίστεως στήν Ἁγία Τριάδα καί στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὡς Κύριο καί Σωτήρα, καί ὅτι αὐτήν (τήν «ἀόρατη ἑνότητα») θά ἀκολουθήσει μία «ὁρατή ἑνότητα», ἡ ὁποία θά ἐκπληρωθεῖ διά τῆς ἑνώσεως τῶν «ὁμολογιῶν» (ἑνότης ἐν τῆ ποικιλία τῶν δογμάτων καί παραδόσεων).

8.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ἀρκεῖ νά πιστεύει κανείς στήν Ἁγία Τριάδα καί στόν Κύριο Ἰησοῦ, ὡς Θεό καί Σωτήρα, γιά νά ἀνήκει στήν Ἐκκλησία. Δηλ. ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖται ὡς σύναξη ὅλων τῶν χριστιανικῶν «ὁμολογιῶν».

9.) τήν αἵρεση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ εἶναι «ἀδελφές ἐκκλησίες» καί «οἱ δύο πνεύμονες», μέ τούς ὁποίους ἀναπνέει ἡ Μία Ἐκκλησία.

10.) τήν αἵρεση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ δέν ὑπάρχει καμία δογματική διαφορά, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ μόνη διαφορά εἶναι τό παγκόσμιο πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ «πάπα» Ρώμης ἐπί τῆς Καθόλου Ἐκκλησίας. 

11.) τίς ἀνορθόδοξες συμφωνίες, τίς ὁποῖες ὑπέγραψαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό πλαίσιο τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου. Στό σημεῖο αὐτό θέλουμε νά τονίσουμε ὅτι δέν εἴμαστε ἐναντίον τοῦ διαλόγου, μέ τήν προϋπόθεση, ὅμως, ὅτι αὐτός διεξάγεται μέ ὀρθόδοξες βάσεις καί ἔχει ὡς σκοπό τήν ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διά τῆς κατηχήσεως, τῆς ἀποκηρύξεως τῆς αἱρέσεώς τους καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ Χρίσματος καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

12.) τήν συμφωνία τοῦ Μπαλαμάντ, βάσει τῆς ὁποίας οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀποδέχτηκαν ἕνα νέο εἶδος Οὐνίας καί ἀναγνώρισαν τά ψευδῆ Μυστήρια τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν. Ἡ ἐν λόγω συμφωνία ἀπορρίφθηκε ἀπό τούς ἐκπρόσωπους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού συνῆλθαν στή Baltimore τό 2000.

13.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ἡ αἵρεση τοῦ Filioque (ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καί ἀπό τόν Υἱό») εἶναι μόνο μία ἁπλή  παρεξήγηση ὅρων, καί ὄχι μία ἀλλοίωση τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό ὁποῖο μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Θεός διά τοῦ σεσαρκωμένου Υἱοῦ του, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

14.) τήν λεγομένη «ἄρση τῶν ἀναθεμάτων» μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν, ἀλλά καί τῶν μονοφυσιτῶν, μονοθελητῶν καί μονοενεργητῶν, τά ὁποία ἀπήγγειλαν οἱ Ἅγιες καί Οἰκουμενικές Σύνοδοι. Σύμφωνα μέ την ὀρθόδοξη διδασκαλία, ἕνα δογματικό ἀνάθεμα δέν ἀκυρώνεται κατά μαγικό τρόπο, ἄν δέν ἐκλείψουν πρῶτα οἱ λόγοι του ἀναθεματισμοῦ.

15.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία ὑπάρχει σωτήρια Χάρις καί ἐκτός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὅτι ὑπάρχει ἔγκυρο βάπτισμα καί ἐνεργοῦσα Χάρις τῆς ἱερωσύνης καί ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὅμως, καθώς εἶναι γνωστόν, ἡ ἁπλή ἱστορική καί τυπική ὕπαρξη μιᾶς διαδοχῆς ἀπό τούς Ἀποστόλους ἕως σήμερα καί ἡ ἁπλή ἐκφώνηση μιᾶς φόρμουλας τῆς Ἁγίας Τριάδος δέν ἐπικυρώνει τά «μυστήρια» τῶν αἱρετικῶν.

16.) τήν αἵρεση, κατά τήν ὁποία δέν εἶναι δυνατόν οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες νά εἶναι ἐπίκαιροι στίς ἡμέρες μας, ἡ ὁποία (αἵρεση) ἀρνεῖται στήν οὐσία τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρες τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί, ἀκολούθως, τήν ἴδια τήν συνέχεια τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς Θεανθρωπίνου θεσμοῦ. 

17.) τήν αἵρεση, ἡ ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι δέν γνωρίζουμε ποιά εἶναι τά ὅρια μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς αἱρέσεως, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὅλη ἡ ἀνθρωπότης εἶναι ἐνσωματωμένη σέ μία «ἀόρατη Ἐκκλησία». Κατά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἱστορική, ὁρατή Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κατέχει τήν ἀποστολική διαδοχή καί διατηρεῖ τήν Ὀρθή Πίστη, δηλ. τά δόγματα, τά ὁποία διατυπώθηκαν στίς Ἅγιες καί Οἰκουμενικές Συνόδους, καί τά ἀναθέματα, πού ὁριοθετοῦν τήν δογματική Ἀλήθεια ἀπό τό αἱρετικό ψέμα, καί τήν μεταδίδει ἕως συντελείας τῶν αἰώνων. Αὐτή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη.

18.) τήν αἵρεση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία καί οἱ αἱρετικοί ἐνσωματώνονται κατά κάποιο τρόπο στήν Ἐκκλησία.

19.) τήν μετατροπή τῆς οἰκονομίας σέ δόγμα καί κανόνα. Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ἡ οἰκονομία εἶναι ἡ πρός καιρόν παρέκκλιση ἀπό τήν ἀκρίβεια, τόν κανόνα τῆς πίστεως, λόγω τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν σέ ἐξαιρετικές περιστάσεις, ἔχοντας ὡς σκοπό τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στήν ὀρθή πίστη, παρά τά ἀντικειμενικά ἐμπόδια. Ἡ οἰκονομία ἐφαρμόζεται μόνο σέ ἐξαιρετικές περιπτώσεις, προκειμένου νά ἐκπληρωθεῖ ἕνας καλός σκοπός σέ δυσμενεῖς καταστάσεις. Ἐφόσον, ὅμως, ἐκλείψουν οἱ ἐξαιρετικές περιστάσεις, ἡ συνέχιση τῆς ἐφαρμογῆς τῆς οἰκονομίας διασαλεύει καί καταστρατηγεῖ τήν κανονική τάξη, καί μ' αὐτόν τόν τρόπο δέν συνιστᾶ σοφή προσαρμογή, ἀλλά περιφρόνηση τῶν ἱερῶν θεσμῶν, καί ἑπομένως ὁδηγεῖ στήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδοξίας.

20.) τούς λεγομένους «μικτούς γάμους» μεταξύ ὀρθοδόξων καί ἑτεροδόξων, ἐπειδή δέν δύνανται νά ἑνωθοῦν τά ἀντίθετα, δεδομένου ὅτι ἡ βασική προϋπόθεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου εἶναι ἡ κοινή ὀρθόδοξη πίστη τῶν ὑποψηφίων νεονύμφων, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νά εἶναι βαπτισμένοι κλπ. Τό μυστήριο τοῦ Γάμου εἶναι τό μυστήριο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνώσεως βάσει τῆς ὀρθῆς πίστεως. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἰσχύσει τό μυστήριο μόνο γιά ἕνα μέλος τοῦ ζευγαριοῦ, δηλ. γιά τό ὀρθόδοξο. Γι'αὐτόν τόν λόγο, ὁ μικτός γάμος καθίσταται ἄκυρος καί ἀνυπόστατος καί συνάμα συνιστᾶ συμπροσευχή μέ τούς ἑτεροδόξους. 

21.) τήν διεξαγωγήν τοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί αἱρέσεων μέ κριτήριον τάς προτεσταντικάς πλατφόρμας καί οὐχί τήν Ὀρθόδοξο Ὁμολογίαν,  τήν  λεγομένην «ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» καί τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τοῦ ὅρου «ἐκκλησία» διά τούς αἱρετικούς, τόν Καταστατικόν Χάρτην  τοῦ προτεσταντικοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν»-αἱρέσεων καί τόν δογματικόν μινιμαλισμόν ὡς βάσιν τοῦ διαλόγου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν αἱρέσεων,  τήν «Δήλωσιν τοῦ Τορόντο» τοῦ 1950, σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν i) ὑπάρχουσιν μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκτός τῶν τειχῶν Αὐτῆς, ii) ὑπάρχει Ἐκκλησία ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί iii) τό ἀποτελεῖν μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ περιεκτικώτερον ἔστιν ἤ τό ἀποτελεῖν μέλος τῆς ἰδίας Ἐκκλησίας.

(Συνεχίζεται)

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ κ. ΛΩΡΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ κ. ΛΩΡΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η κ. Ελένη Λωρίτου καταχώρησε το ακόλουθο σχόλιο στο ιστολόγιό μας:

“Κ. Τελεβάντο, αν και προσωπικώς με αφήνει αυτή την φορά στο απυρόβλητο το πρωτοσέλιδο άρθρο του Ο.Τ., και πριν προμηθευτώ το φύλλο για να διαβάσω ολόκληρο το άρθρο και όχι μόνο το πρωτοσέλιδο που ηλεκτρονικά εμφανίζεται, θα ήθελα να εκφράσω την απορία μου για τα αν υφίσταται κάποια υπευθυνότητα των ανθρώπων που τον διαχειρίζονται. Έγραψαν και άλλη φορά πρωτοσέλιδο άρθρο με το ίδιο θέμα, όμως δεν δημοσίευσαν την απάντησή μας. Τώρα θα μας επιτρέψουν να τους απαντήσουμε εγώ, εάν κάνει αναφορά σε εμένα, ή εσείς, εννοείται από τις στήλες του Ο.Τ.; 

Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου γνωρίζουν αυτό το γεγονός, ότι δεν δημοσιεύει ο φερόμενος ως διευθυντής συντάξεως την απάντησή μας; Τι φοβάται άραγε; Γιατί τόσο μεγάλη και παθολογική εμμονή; Γιατί τόσο γάντζωμα και προσκόλληση στην διεύθυνση της ιστορικής εφημερίδος; 

Ένας ευαίσθητος και αξιοπρεπής άνθρωπος θα έπρεπε με την πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση και αξιοπρεπή αποχώρηση ιστορικών στελεχών της εφημερίδος, που ο π. Μάρκος είχε επιλέξει ως συνεργάτες όπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης -φοβάμαι ότι ούτε κάν υφίσταται πλέον η διευθυντική ομάδα, που ο π. Μάρκος συνέστησε- θα έπρεπε με προσωπική ευθιξία να απομακρυνθεί από την εφημερίδα και να ξεμπλοκάρει την λειτουργία της, αίροντας τα εμπαθή προσκόμματα που η παρουσία του δημιουργεί. 

Εννοώ βεβαίως τον σεβαστό π. Βολουδάκη και όχι τον κ. Τραμπούλη, που ούτε καν γνωρίζουμε τον άνθρωπο τι εκπροσωπεί. Στα χρόνια που διευθύνει τον Ο.Τ. το μόνο που μας έπεισε είναι ότι απλά είναι υποτακτικός του π. Βολουδάκη, ουδέν μεμπτόν όσον αφορά την προσωπική του ζωή. Γιατί, όμως, το αρνείται όσον αφορά την δημόσια και εκκλησιαστική; Μήπως το ηρνείτο ο π. Μάρκος Μανώλης; Μήπως δεν γνωρίζαμε όλοι ότι ήταν η ψυχή του Ο.Τ.;”

Γράφετε, κ. Λωρίτου, ότι, αν ήταν ευαίσθητος και αξιοπρεπής άνθρωπος ο σεβαστός π. Βασίλειος Βολουδάκης, θα είχε αποχωρήσει από τον “Ορθόδοξο Τύπο,” αφού εξανάγκασε όλα τα μέλη της εκδοτικής επιτροπής να παραιτηθούν για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους. 

Ασφαλώς, κ. Λωρίτου, ένας ευαίσθητος και αξιοπρεπής άνθρωπος με ευθιξία, αυτό ακριβώς θα έκανε. Θα αποχωρούσε.

Αλλά αυτό -φυσικά- δεν αφορά τον σεβαστό π. Βασίλειο Βολουδάκη, ένα άνθρωπο με εγκυστωμένη φαρισαική συνείδηση, που πλέει σε ένα ωκεανό εγωπάθειας και αρμενίζει με βάρκα τις εμμονές και τις ιδεοληψίες του.

Το χειρότερο! Είναι πολύ μοχθηρός, εκδικητικός, μνησίκακος, χαιρέκακος και ζηλόφθονος!

Το ακόμη χειρότερο! Δεν έχει φραγμούς. Το ψέμμα το έχει για ψωμοτύρι. Δεν του στοιχίζει απολύτως τίποτα να πει οποιονδήποτε ψέμα. Ούτε καν να καταφύγει στη συκοφαντία.!

Τυγχάνει, επίσης, δεινός παραβάτης σωρείας Ιερών Κανόνων Οικουμενικών Συνόδων, που απαγορεύουν στους κληρικούς να εμπλέκονται στις πραγματείες του βίου. 

Έχει εκπέσει, από καιρό, στη συνείδηση της Εκκλησίας, αφού υιοθετεί την αίρεση του Παποκαισαρισμού και του Μακρακισμού.

Αλλά υπάρχει κάτι ακόμη πιο ανησυχητικό που αφορά τον εκπεσόντα σε δεινές αιρέσεις κληρικό!

Ενώ η ψυχή του είναι κατοικητήριο των πονηρών δαιμόνων, που εκβράζει κάθε είδους ψεύδος, φθόνο, μίσος, συκοφαντία και κακοδοξίες, ζει -ο δυστυχής- με την ψευδαίσθηση ότι πορεύεται κατά Θεόν!!!

Άντε με τέτοιο φρόνημα να κάνεις προκοπή.!!!

Ασφαλώς και δεν θα δημοσιεύσει την απάντηση που του στείλατε πριν μήνες, κ. Λωρίτου, επειδή σπάζει κόκκαλα και δεν έχει να αντιτάξει κάτι.

Γιατί να την δημοσιεύσει; Για να γίνει ρεζίλι των σκυλιών;

Γι’ αυτό καταφεύγει στα όπλα που διαθέτει στο οπλοστάσιό του: Στο ψέμμα, στη συκοφαντία, στα χτυπήματα κάτω από τη μέση, στον προπηλακισμό και στον αδίστακτο διασυρμό όποιου τολμήσει, με κάθε σεβασμό, να διαφωνήσει μαζί του.

Διερωτώμαι!

Τι ψυχή θα παραδώσει αυτός ο άνθρωπος;

Είναι προπαντός κρίμα, επειδή ο σεβαστός π. Βασίλειος υποσκάπτει καίρια τον αντι-οικουμενιστικό αγώνα και ναρκοθετεί την προσπάθεια να αναιρεθούν οι κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης.

Τι να κάνουμε κυρία Λωρίτου;

Δυστυχώς! Δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα.!

Όπως μας ανέχεται ο καλός Θεός, ας ανεχτούμε και εμείς τον αγαπητό π. Βασίλειο και ας ευχόμαστε να μετανοήσει για να μη χάσει την ψυχή του.

Τις κακοδοξίες που εισάγει -φυσικά- θα τις ελέγχουμε, χωρίς να χάσουμε την ψυχραιμία μας -με κάθε αγάπη, τιμή και σεβασμό προς το σεπτό του πρόσωπο-, για να μην οδηγεί σε πλάνες το ποίμνιο της Εκκλησίας και για να μην αποκτούν ρίζες οι αιρέσεις που αφειδώς σπέρνει.