"ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ'' - “ΕΓΚΟΠΗ” ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

"ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ'' - “ΕΓΚΟΠΗ” ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Της Χριστούφαντου

=====

 Διαβάζουμε στήν τρίτη παράγραφο τοῦ ἄρθρου: ''Πανορθόδοξη Σύνοδος καί Οἰκουμενική Κίνηση'' τοῦ Σεβ. Ζιμπάμπουε (http://www.amen.gr/article/panorthodoksi-synodos-kai-oikoumeniki-kinisi) ὅτι: «... Ἅπασαι αἱ κατά τόπους Ἁγιώταται Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι συμμετέχουν σήμερον ἐνεργῶς εἰς διάφορα ἐθνικά, περιφερειακά καί διεθνῆ ὄργανα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως...».

Οἱ ''Ὀρθόδοξοι'' Οἰκουμενιστές δηλαδή συμμετέχουν ἐνεργά σέ διάφορα οἰκουμενιστικά ὄργανα, ὅπως τό Π.Σ.Ε., καθώς καί σέ διάφορους διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς διαλόγους. Δικαιολογοῦν μάλιστα αὐτή τήν ἐκτροπή τους καί τήν προβάλλουν καί τήν διατυμπανίζουν ὡς προϊόν εὐθύνης καί καλῆς χρήσης τῆς ἐξουσίας τους, λέγοντας ὅτι «... ἡ συνεργασία καί αἱ κοιναί προσπάθειαι πρός μίαν χριστιανικήν ἑνότητα τυγχάνουν οὐσιώδεις», ἐπειδή δῆθεν ἐφαρμόζουν τό εὐαγγελικόν χωρίον «ἵνα μή ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ».

Τό χωρίον ὅμως αὐτό μᾶς λέγει νά μή δημιουργοῦμε μέ τίς πράξεις καί τήν συμπεριφορά μας ἐμπόδιο στό νά διαδίδεται καί νά γίνεται ἀποδεκτό τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὅμως οἱ διάλογοι, οἱ συνάξεις, οἱ «Σύνοδοι» καθώς καί οἱ συμπροσευχές, τά ἡμισυλλείτουργα κλπ., τῶν ''Ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν'' δημιουργοῦν, ὄχι μόνον ''ἐγκοπήν τινα'' στό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἐπιφέρουν καθαρή εὐαγγελική ἀνατροπή, δοθέντος ὅτι οἱ παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων νομοτελειακά ὁδηγοῦν στήν κατάλυση τῶν δογμάτων, καί μάλιστα αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας. 

Χρησιμοποιοῦν δέ τό χωρίον αὐτό ὡς πρόφαση γιά νά προωθήσουν δῆθεν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Τό Εὐαγγέλιο δέν τό προωθοῦν, ἀφοῦ δέν κινοῦνται γιά τήν διάδοσή του, ὡς ὤφειλαν, μέ τίς Ὀρθόδοξες προϋποθέσεις, τίς ὁποῖες ὄχι μόνο περιφρονοῦν, ἀλλά ἀθετοῦν καί παραβιάζουν. Ἔτσι δημιουργοῦν ''ἐγκοπή'', δηλαδή πρόσκομμα, στήν διάδοση του, ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ἐργάζονται γι᾽ αὐτήν.

Ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Π.Σ.Ε. εἶναι ἄνομη, διότι ἐκτός τῶν ἄλλων, οἱ χριστιανικές κοινότητες τῶν αἱρετικῶν τοποθετοῦνται στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τήν Ὀρθοδοξία μας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο πού ὁδηγεῖ στήν σωτηρία, καί ἔτσι κινδυνεύει νά καταλυθεῖ ἡ ἰδιομορφία τῆς Ὀρθοδοξίας ὅσο μετέχουμε στό Π.Σ.Ε. Στήν πίστη μας δέν ὕπάρχει ποικιλία, ἀλλά ἀπόλυτη ταυτότητα. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἑνότητα ὅλων ὅσων ἀποκλίνουν ἀπό τήν «ἅπαξ παραδοθεῖσαν πίστιν» πρέπει ὅλοι οἱ ἀποκλίνοντες νά ἐνταχθοῦν μέσα στήν Μίαν, Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν καί νά μήν φρονούν διαφορετικά ὡς πρός τήν πίστη καί ἀντίθετα μέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεού, ὅπως αὐτή ἑρμηνεύτηκε ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους.

Ὅσο γιά τήν ''ἀγάπη'', πού συγκινεῖ τούς Οἰκουμενιστές, αὐτή πρέπει νά πορεύεται ὄχι αὐτόνομα, ἀλλά μαζί μέ τήν ἀλήθεια, ἀφοῦ «ἀπό πίστεως εἰλικρινοῦς ἡ ἀγάπη τίκτεται».