ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ή «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΑΛΥΣΗ»;

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ή «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΑΛΥΣΗ»;

Της Χριστούφαντου

=====

Διαβάζουμε στήν δεύτερη παράγραφο τοῦ ἄρθρου: ''Πανορθόδοξη Σύνοδος καί Οἰκουμενική Κίνηση'' τοῦ Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ(http://www.amen.gr/article/panorthodoksi-synodos-kai-oikoumeniki-kinisi) ὅτι:

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀδιαλείπτως προσευχομένη ''ὑπέρ εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως'' μετέσχε τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἀπό τῆς πρώτης ἐμφανίσεως αὐτῆς καί συνετέλεσεν εἰς τήν διάπλασιν καί περαιτέρω ἐξέλιξιν αὐτῆς».

Στό ἄρθρο, κακῶς προβάλλεται ἡ λειτουργική εὐχή ''ὑπέρ εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως'' ὡς πρόσχημα γιά τήν συμμετοχή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Οἰκουμενιστική Κίνηση. Τό ''ὑπέρ εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν'' σημαίνει τό στερέωμα καί τήν σταθερότητα τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Γι᾽ αὐτό καί ἀποκαλοῦνται ἅγιες Ἐκκλησίες. Οἱ Αἱρετικοί δέν ἔχουν ἁγιότητα, οὔτε Ἀποστολική Διαδοχή. 

Τό «ὑπέρ... τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» δέν ἐννοεῖ τήν ''ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν" δηλαδή τῶν αἱρετικῶν, διότι δέν εἶναι Ἐκκλησίες, ἀλλά ἐννοεῖ τήν ἕνωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων μέσα στήν Μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, πού εἶναι ἀδιαίρετη. Οἱ ἀποκομμένοι ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέ τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα ἑτερόδοξοι Χριστιανοί σέ Ἀνατολή καί Δύση, δηλαδή οἱ Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσῖτες, κλπ., δέν εἶναι Ἐκκλησίες. Μέ τήν αἴτηση αὐτή ἡ Ἑκκλησία εὔχεται καί αὐτοί νά ἑνωθοῦν μέσα τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἀποκηρύσσοντας τίς αἱρέσεις καί τίς πλᾶνες. 

Καί συνεχίζει τό ἄρθρο: «Τοῦτο ὀφείλεται εἰς τό βαθύτερον οἰκουμενικόν πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, κατά τήν διάρκειαν τῆς ἱστορίας, ἀείποτε ἠγωνίσθη πρός ἀποκατάστασιν τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος...». 

Ἐδῶ, ἀποσιωπᾶται τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία πάντα ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἐπιστροφή τῶν ἀποκομμένων αἱρετικῶν καί σχισματικῶν εἰς αὐτήν, χωρίς ὅμως ποτέ νά παρεκκλίνει ἀπό τήν διαχρονική διδασκαλία της, δηλαδή τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων της. Ἐνῶ, σήμερα, μέ Μεταπατερικές, Εὐχαριστιακές, Βαπτισματικές καί ἄλλες ''θεολογίες'' ἐπιχειροῦν οἱ ''Ὀρθόδοξοι'' Οἰκουμενιστές νά εἰσαγάγουν παράνομα μέσα στήν Ἐκκλησία τούς αἱρετικούς, ἀντίθετα δηλαδή ἀπό αὐτά πού ὁρίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ διαχρονική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. 

Καί στή συνέχεια τοῦ ἄρθρου βγάζουν τό αὐθαίρετο συμπέρασμα, ὅτι: «Διό καί ἡ ὀρθόδοξος μετοχή εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν οὐδόλως τυγχάνει ξένη πρός τήν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». 

Βεβαίως καί ἀσφαλῶς τυγχάνει ξένη ἡ Ὀρθόδοξη συμμετοχή στήν Οἰκουμενική Κίνηση, ἀφοῦ γίνεται κατά παρέκκλιση καί παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησιολογίας. 

Διαστρέφοντας μάλιστα τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί θέλοντας νά δικαιολογήσουν καί νά ἀμνηστεύσουν τίς παρεκτροπές τους, αὐτήν τήν παρέκκλιση ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί τά σήμερα τελούμενα οἰκουμενιστικά αἴσχη τους τά δικαιολογοῦν, στή συνέχεια τοῦ ἄρθρου, λέγοντας  ὅτι ἡ σημερινή τους δραστηριότητα δῆθεν «ἀποτελεῖ νεωτέραν προσπάθειαν, πρός ἔκφρασιν τῆς ἀποστολικῆς πίστεως ἐντός νέων ἱστορικῶν συνθηκῶν καί πρός ἀντιμετώπισιν νέων ὑπαρξιακῶν αἰτημάτων»! 

Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία εἶναι ἀναλλοίωτη καί διαχρονική. Ἡ ἐπανένωση ὅλων τῶν Χριστιανῶν μπορεῖ νά γίνει μόνον ἐν Ἀληθεία καί ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν στήν Ἐκκλησία. Καί ἡ Ἀλήθεια εἶναι μόνον ὁ Χριστός, μόνον ἡ Ὀρθοδοξία. Δέν ὑπάρχουν συμβιβασμοί μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἵρεσης.