ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΓΡΙΜΙΑ
Της Χριστούφαντου
=====
Θεέ μου, οἱ εἰκόνες σου ἀγρίμια ἔχουν γίνει,
ψυχές λαβώνουν βάναυσα, τίποτε δέ τίς τύπτει.
Λιθοβολοῦν, ποδοπατοῦν μ᾽ ἀπέραντη μανία,
θαρρῶ πώς ἦσαν ἄνθρωποι, μ᾽ ἀντίκρυσα θηρία.
Βολές ἀπάτης καί καπνοῦ, εἶν᾽ ὅλα προδομένα,
Ἰοῦδες καί ἀργύρια πληθαίνουν ὁλοένα.
Σταυροί ἀθώων στή σειρά ἀνάλγητα καρφώνουν,
γονυκλινῶς τά θύματα φραγγέλια μαστιγώνουν.
Τό διάβα πρός τόν Γολγοθᾶ περιγελοῦν, χλευάζουν
καί σέ πληγές πού αἱμορραγοῦν μάχαιρες ἑστιάζουν.
Χολή προσφέρουν σ᾽ ἀδελφούς, μέ φθόνο ἀτιμάζουν
ἱμάτια κι ὅ,τι ἱερό, μέ θράσος τά μοιράζουν.
Ἀνείπωτα καί ζοφερά, εἶν᾽ ὅλα ρημαγμένα,
ἀκόμη καί μικρά παιδιά τρομάζουν τά καημένα.
Ἀλᾶνες σταματήσανε γέλιο παιδιῶν ν᾽ ἀκοῦνε,
μόνο τοῦ φόβου οἱ βροντές τώρα πιά ἀντηχοῦνε.
Θεέ μου, ὦ τό πλάσμα σου, θεριό θά ἀπογίνῃ;
Τόν Βαραβᾶ ἐπέλεξε κι Ἐσένα σέ προδίδει.
Ζούγκλα ἁπλώθηκε παντοῦ, θρηνοῦνε τά ἀρνία
καί δέονται κι ἐκλιπαροῦν ἐπέμβασι τήν θεία.
Μέ στέφανο ἀκάνθινο, μέ πόνο ἀναμένεις
καί τή μετάνοια τοῦ ληστοῦ πάντα Ἐσύ προσμένεις.
Γονυπετής στούς πόδας Σου, τό δάκρυ του νά στάξῃ
καί "μνήσθητί μου Κύριε" βαθέως ν᾽ ἀνακράξῃ.
No comments:
Post a Comment