ΤΟ ΚΡΙΝΑΚΙ

ΤΟ ΚΡΙΝΑΚΙ

Της Χριστούφαντου

=====

Κρινάκι μου κατάλευκο, 

χάρμα τῶν ὀφθαλμῶν μου,

τί εὐωδία θαυμαστή,

ἀπώτερη τοῦ κόσμου.

Ἡ θέα σου ἡ ἔκπαγλος

πόσο μᾶς ὑποβάλλει,

μά τήν ἁγνότητα θαρρεῖς

θέλει νά μᾶς προβάλλῃ.

Χρώματα παραδείσια,

δωρήματα τοῦ Πλάστου

κι ἀρώματα θεσπέσια

πρός χάριν πρωτοπλάστου.

Τό φωτεινό σου τό λευκό

φέγγει δημιουργία,

θεία πνοή ἀπό Ἐδέμ

ἡ κρινοευωδία.

Στά πέταλά σου τήν αὐγή

λάμπουν δροσοσταλίδες,

ὡς τῶν Ἁγίων δάκρυα

χίλιες λευκές ἐλπίδες.

Προτρέπεις πρός ἁγνότητα,

δεικνύεις Θεοτόκον,

τήν ἀθωότητα παιδιοῦ

δυσεύρετον στόν κόσμον.

Τονίζεις, ὅπου φύεσαι,

μακράν ἐκ τῆς ἀπάτης.

 ἄν εὐτυχία ἐπιποθῇς,

βίωσον τῆς ἀγάπης.

Ἀγάπην Ἰησοῦ Χριστοῦ,

ξερίζωσον κακίαν,

φεῦγε ὑπούλου ὄφεος,

σκόρπιζον εὐωδίαν.