Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ 

Του Πανοσ. Ἀρχιμ. Ἀρσένιου Κατερέλου

======

Ὅλος ὁ ἀγῶνας τῆς προσευχῆς ἔγκειται κυρίως στό νά περικλείουμε τόν νοῦ μας στίς ἔννοιες τῶν λόγων πού προφέρομε. 

Κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, δέν πρέπει νά υἱοθετοῦμε καμμία ἀπολύτως σκέψη, οὔτε καί τίς πλέον ''ὠφέλιμες''.

Τότε μᾶς πολεμάει μέ λύσσα ὁ διάβολος ἐκμεταλλευόμενος βέβαια τήν δική μας ἀμέλεια.

Συμφέρει νά λέμε τήν εὐχή ψιθυριστά, διότι ἔτσι πιό εὔκολα ὁ νοῦς ἐπανέρχεται ἀπό τόν μετεωρισμό.

Αὐτοί καθ᾽ ἑαυτοί οἱ λογισμοί δέν εἶναι ἁμαρτία, ὅταν φυσικά δέν τούς δεχόμαστε.

Τό ὅτι ὑπάρχει ἐπίθεση ἀπό τόν ἐχθρό κατά τήν προσευχή σημαίνει ὅτι ὑπάρχει πνευματικό κέρδος. Γι᾽ αὐτό δέν πρέπει νά παρατᾶμε τήν προσευχή, νά πέφτουμε σέ μελαγχολία, νά πιάνουμε κουβέντα μέ τούς λογισμούς καί νά χάνουμε τό περιεχόμενο τῆς προσευχῆς. 

Ἄλλωστε, σιγά-σιγά, ἀπό τήν ποσότητα ἔρχεται καί ἡ ποιότητα. Ἄν ὁ ἀγωνιστής ἐπιμείνει ἀγωνιζόμενος θεαρέστως, τότε, χωρίς νά τό ἐπιδιώκει, ὁ ἀπροσωπολήπτης Κύριος συνήθως τοῦ δίνει ὡς δῶρο τήν αὐτενέργητη κατάσταση τῆς νοερᾶς προσευχῆς.

Ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν καρδιακή προσευχή παγιωμένη μέσα του, μπορεῖ ἀβίαστα, παράλληλα μέ παντός εἴδους διανοητικές καί χειρωνακτικές ἀσχολίες, νά λέγει καί αὐτήν τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ, ἀκόμη καί στόν ὕπνο, κατά τρόπο ἀνεξήγητο.