ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝΤΕΣ...ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ"

ΩΡΑΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΕΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Υπέροχοι οι λόγοι που απηύθυνε ο Οικουμενικός Πατριάρχης την Κυριακή των Μυροφόρων στην Ιερά Μονή Ζωοδόζου Πηγής στο Βαλουκλή που συγκινούν κάθε ορθόδοξη ψυχή - πολλώ μάλλον κάθε ελληνική ορθόδοξη ψυχή.

Τι κρίμα που ο Παναγιότατος αμαυρώνει τους ωραίους αυτούς λόγια με τις ατέλειωτες και προχωρημένες συμπροσεχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους.

Δυστυχώς ο Παναγιότατος μετέτρεψε το ορθόδοξο οικουμενικό μήνυμα της Αναστάσεως κατά τον “Εσπερινό της Αγάπης” την Ημέρα του Πάσχα σε οικουμενιστικό εσπερινό και προχωρημένη συμπροσευχή όπου αιρετικοί ενδεδυμένοι την “ιερατική” αυτών στολή διάβαζαν το Ευαγγέλιο σε διάφορες γλώσσες και μπαινόβγαιναν λες και είναι ορθόδοξοι κληρικοί από την Ωραία Πύλη στο Ιερό Βήμα.

Λέγει ο Αγιος Ισαάκ ο Σύρος. Τι νόημα έχει να γκρεμίζουμε την ημέρα με την αργολογία μας ότι χτίζουμε τη νύχτα με την προσευχή;

Κατ’ αναλογίαν! Ποιο νόημα έχουν οι όντως συγκινητικοί λόγοι του Παναγιότατου την Κυριακή των Μυροφόρων που βλέπει τον εαυτό του και τους εν τη Βασιλευούση χριστιανούς ως ακοίμητο φρουρό των σεβασμάτων της πίστης και του Γένους και μας, όταν την Κυριακή του Πάσχα με τις προχωρημένες συμπροσευχές του κατόρθωσε να προκαλέσει την οργή του Θεού με την αδίστακτη καταπάτηση των Ιερών Κανόνων - που απαγορεύουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους - αλλά και κατασκανδάλισε το ποίμνιο της Εκκλησίας με τις συμπροσευχές που κάνει.

Απολαύστε λοιπόν τα θεολογικότατα και λίαν συγκινητικά λόγια του Παναγιότατου την Κυριακή των Μυροφόρων και θρηνείστε για την παγκάκιστη συνήθεια της συμπροσευχής με αιρετικούς τον εσπερινό της Αγάπης στο Φανάρι.

*****

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝΤΕΣ...ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ”

Του Νίκου Μαγγίνα

=========================

“Κυριακή των Μυροφόρων και ημείς ευρισκόμεθα ως εις άλλον κήπον εις τον ιερόν τούτον περίβολον της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή.

Ευρισκόμεθα ενταύθα άρτι συναντηθέντες μετά του Αναστάντος Κυρίου, διότι συνάντησιν μετ᾽ Αυτού αποτελεί εκάστη Θεία Λειτουργία, εις την οποίαν «τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλομεν και την ανάστασιν αυτού ομολογούμεν». Ευρισκόμεθα ενταύθα ουχί μόνον ατενίζοντες δια των οφθαλμών της ψυχής ημών το καινόν μνημείον του εγερθέντος εκ νεκρών Ιησού αλλ' έχοντες προ οφθαλμών και τα μνημεία των επ᾽ ελπίδι αναστάσεως και ζωής αιωνίου κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών ημών, αοιδίμων Πατριαρχών, ιεραρχών και ιερομονάχων, υπέρ ων θα τελέσωμεν μετ᾽ ολίγον Τρισάγιον. Ευρισκόμεθα εισέτι πλησίον και των λοιπών αδελφών μας, των ενταύθα αναπαυομένων και αναμενόντων μέχρις ου «ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγέλλου και εν σάλπιγγι Θεού, καταβήσεται απ᾽ ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον» (Α´ Θεσ. 4,16). Ευρισκόμεθα ενταύθα ουχί ζητούντες και θρηνούντες νεκρούς, αλλά χαίροντες επί τω χαρμοσύνω μηνύματι της του Κυρίου Αναστάσεως και κηρύσσοντες παρρησία τούτο πάσιν ανθρώποις, μεταδίδοντες άμα και την εξ αυτού αναβλύζουσαν πίστιν και βεβαιότητα ότι «την φθοράν καθείλεν ο κραταιός», ως εψάλλομεν εν τω καθίσματι του Όρθρου. Διότι το μήνυμα της Αναστάσεως, το μήνυμα του κενού τάφου, είναι όντως μήνυμα υπερβάσεως της φθοράς, της εν τω κόσμω εισελθούσης συνεπεία της αμαρτίας και οδηγούσης τον άνθρωπον εις την απώλειαν και την εξαφάνισιν.

Ο κίνδυνος ούτος της σοβούσης φθοράς ταλανίζει μεγάλως τον άνθρωπον, ο οποίος αντιλαμβάνεται μεν αυτόν, αδυνατεί όμως πολλάκις να συλλάβη το αληθές αίτιον της φθοράς, και ως εκ τούτου εκδαπανάται εις ματαίας προσπαθείας δια την ανάσχεσιν και αποτροπήν αυτής, αντί να στρέφεται προς τον καθελόντα την φθοράν Αναστάντα Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ημείς όμως πιστεύοντες ακραδάντως ότι ο κραταιός Κύριος δεν καθείλε την φθοράν μόνον εν τοις του Άδου ταμείοις, αλλά καταργεί ταύτην και εις την καθ᾽ ημέραν ημών ζωήν και πορείαν, μένομεν ενταύθα «εδραίοι και αμετακίνητοι» (Α´ Κορ. 15, 58), «ποτέ από το χρέος μη κινούντες», όπως θα έλεγε και ο ποιητής, εργαζόμενοι και αγωνιζόμενοι να διαφυλάξωμεν όσα μας εκληροδότησαν οι αιώνες και οι πατέρες μας, να διαφυλάξωμεν ακέραιον τον θησαυρόν της μαρτυρικής Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και του ευσεβούς Γένους μας, να διαφυλάξωμεν την αρχοντιάν και την ευποιΐαν των προγόνων μας, η οποία εκδηλούται και εκφράζεται έως της σήμερον και δια του λαμπρού και περικαλλούς αυτού Καθολικού της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής του Βαλουκλή αλλά και δια των λοιπών ευαγών καθιδρυμάτων.

ΠΗΓΗ:

Φως Φαναρίου