Β΄ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ - ΑΘΗΝΑ Γ΄

Β΄ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ - ΑΘΗΝΑ

Γ΄

                 Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

===== 

Ἡ Ἀθήνα, μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, κατέστη «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν»^[3]. Ἡ Γαλιλαία στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἕνας χῶρος, ὅπου ὑπῆρχε τό σήμερα πολυδιαφημιζόμενο πολυπολιτισμικό μοντέλο. Πολλοί πολιτισμοί, ὅλοι οἱ πολιτισμοί, ὅλα τά ἔθνη, ὅλες οἱ θρησκεῖες μαζί. Ὑπῆρχαν ἐκεῖ στή Γαλιλαία ὅλα τά ἔθνη˙ Ἰουδαῖοι, Πέρσες, Ἀσσύριοι, Ἕλληνες κ.ἄ. 

Καί τί ἦταν αὐτό το πολυπολιτισμικό μοντέλο; Ἄς τό ἀκούσουν αὐτό ὅσοι κληρικοί καί θεολόγοι εἶναι ὑπέρ τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων. Τό πολυπολιτισμικό μοντέλο ἦταν «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Σκότος ὑπῆρχε ἐκεῖ. Οἱ ὑπέρμαχοι τῶν διαθρησκεικῶν διαλόγων καί συναντήσεων ἰσχυρίζονται ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν στοιχεῖα ἀληθείας, ὅλες ἔχουν κάτι θετικό. Μέ τή λογική τους αὐτή ἑπομένως κι ἐκεῖ στή «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» ὑπῆρχε φῶς, λίγο φῶς. Τό Εὐαγγέλιο, ὅμως, λέει ὅτι ἡ «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» εἶναι «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Καί αὐτός «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Νά, τό Φῶς! Ὁ Χριστός! Πουθενά ἀλλοῦ δέν ὑπάρχει φῶς. Μόνο στόν Χριστό. 

Καί σήμερα ὅπου ὑπάρχουν τέτοιου εἴδους πολυπολιτισμικά μοντέλα καί διαθρησκειακές συναντήσεις καί σύγχυση, ὅπως στήν Ἀθήνα μέ τήν διοργάνωση τῶν προσφάτων διαθρησκειακῶν συναντήσεων, ὑπάρχει σκότος.

Οἱ οἰκουμενιστές ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες συναγωνίζονται στό ποιός θά φανεῖ ἀρεστός στά κέντρα λήψεως ἀποφάσεων τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς. Μιμοῦνται τούς ἀθέους καί μασόνους πολιτικούς ἡγέτες, πού ψηφίζουν ἀντιχριστιανικούς, ἀνήθικους καί ἔκφυλους νόμους. Ὑποχωροῦν καί συμβιβάζονται, γιά νά μήν χαρακτηρισθοῦν ὀπισθοδρομικοί, ἀπομονωμένοι, φονταμενταλιστές καί φανατικοί καί χάσουν τά πλεονεκτήματα καί τίς κοσμικές ἀνέσεις. 

Οἱ σχεδιαστές τοῦ ἀφελληνισμοῦ καί τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ τῆς Ἑλλάδος προχωροῦν ἀπό τόν διαχριστιανικό στόν διαθρησκειακό Οἰκουμενισμό, στήν ἐπαναφορά τῆς «Γαλιλαίας τῶν ἐθνῶν», στήν ἐπανεγκατάσταση τοῦ σκότους. Συναγωνίζονται οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες στό ποιός θά συγκαλέσει τίς περισσότερες καί καλύτερες διαθρησκειακές συναντήσεις, ποιός θά φανεῖ καλύτερος ὑπηρέτης τοῦ πολυπολιτισμικοῦ μοντέλου, τοῦ μοντέλου τοῦ Ἀντιχρίστου. Σά νά ἔπαυσε ὁ Χριστός, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλλάδα νά ἀποτελοῦν τόν κατ'ἐξοχήν Ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό καί πρέπει νά οἰκοδομηθεῖ τώρα ὁ «πολιτισμός τῶν πολιτισμῶν», δηλ. ὁ διαθρησκειακός πολυπολιτισμός. 

Δέν ὑπάρχει, ὅμως, μεγαλύτερη πλάνη καί αἵρεση, μεγαλύτερος κίνδυνος, μεγαλύτερη βαρβαρότητα ἀπό τήν ἐξίσωση τοῦ φωτός καί τοῦ σκότους, τῆς ἀληθείας καί τῆς πλάνης, τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἀντιχρίστου. Μήπως εἶναι ἀπολίτιστοι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες, πού μᾶς συνιστοῦν νά ἀποφεύγουμε τήν κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς καί τους ἀπίστους; Μήπως εἶναι ἀπολίτιστος ὁ Ἀπ. Παῦλος, πού συνιστᾶ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε» καί «μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις»^[4], καί εἶναι περισσότερο πολιτισμένοι οἱ ἄθεοι καί μασόνοι πολιτικοί καί οἱ οἰκουμενιστές ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες, πού ὀργανώνουν διαθρησκειακές συναντήσεις καί συνιστοῦν νά ἔχουμε κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ἀπίστους; Ὅμως, «τίς κοινωνία φωτί πρός σκότος; Τίς συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ»^[5];

(Συνεχίζεται)