ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Κατά την πατριαρχική επίσκεψη στους Αγγλικανούς (1-4.11) ως προσλεκλημένος του Πριμάτου των Τζάστιν Γουέλμπυ, ο Παναγιώτατος κ.κ. Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από τον αρχιεπίσκοπο Θυατείρων κ. Γρηγόριο κι αρχιερείς του Θρόνου, επισκέφθηκε, αγαλλομένω ποδί, το Παπικό πανεπιστήμιο Σαίντ Μαίρυς του Λονδίνου, όπου έγινε φιλοφρόνως δεκτός από τους Παπικούς. Εκεί έκανε διαλέξη προς το προσωπικό και τους φοιτητές. Σημειωτέον η διάλεξη έγινε στο Παπικό παρεκκλήσιο (φραγκοκκλησιά) του Πανεπιστημίου. 

Κατά τη διάλεξη ο Παναγιώτατος είπε για τους Διαλόγους και το πιο κάτω: Οι Διάλογοι δεν υφίστανται  για να εξυπηρετούν τις θέσεις και τα επιχειρήματά μας, αλλά για να αποδεικνύουν την αγάπη και την ειλικρίνεια του ενός προς τον άλλον…Ο Διάλογος προϋποθέτει την ισότητα και την ταπεινότητα,αφήνοντας κατά μέρος την υπεροψία. Ο αληθινος Διάλογος είναι δώρο Θεού…Παρά την ύπαρξη των διαφορών μας ο Διάλογος μας φέρνει πιο κοντά τον ένα στον άλλο. 

Λίγα σχόλια επί των ανωτέρω: 

α΄) Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στο διάλογό του με τους Μωαμεθανούς στην Προύσσα (όντας αιχμάλωτος) δεν υποστήριξε τις Ορθόδοξες θέσεις κι αντέκρουσε τις μωαμεθανικές θέσεις με επιχειρήματα; Αρνήθηκε να απαντήσει στις αιτιάσεις των αλληθρήσκων κι άρχισε τις αγαπολογίες; Δεν τους έβαλε στη θέση τους; 

Τι έπραξε ο Άγιος Κύριλλος ο ισαπόστολος τον 9^ο αιώνα στη Βαγδάτη; Δεν απάντησε στις αντιρρήσεις των Μωαμεθανών σχετικά με το μυστήριο της Αγίας Τριάδος και το έριξε στην περιβαλλοντολογία; 

β΄) Από πού ως πού εξισώνει ο Παναγιώτατος την αλήθεια και το ψέμμα; Η ταπείνωση είναι αρετή στις προσωπικές μας σχέσεις και μάλιστα από τις πιο μεγάλες αρετές. Όταν, όμως, είναι «Θεός τον κινδυνευόμενον» «ο πραΰς έστω μαχητής» κατά τον Άγιο Γρηγόριο αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Με απλά λόγια, ομολογούμε ευθαρσώς κι αταλάντευτα την πίστη μας και δεν το γυρίζουμε στις άνευ ουσίας αγαπολογίες. ΔΕΝ υπάρχει ισότητα αλήθειας και ψεύδους. 

γ΄) Τις διαφορές μας, λέγει πίσω από τις λέξεις, τις βάλαμε στο ράφι. Τρεχουμε τους αιρετικούς ξοπίσω για να εδραιώσουμε το λαϊκό οικουμενισμό. Αυτός είναι ο αμετάθετος στόχος κι ο καϋμός του Παναγιωτάτου και των συν αυτώ..