Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Της Χριστουφάντου

=====

Ὄμορφη εἶν᾽ ἡ θάλασσα 

 ἔχει τόν θησαυρό της,

μά τῶν «Βερμούδων τρίγωνο»

εἶναι τό μυστικό της.

Μυστήριο ὁ ἄνθρωπος

ἄραγε ποιός γνωρίζει,

εἰς τῆς ψυχῆς τό πέλαγος

τί κῦμα νά ἀφρίζει;

Φουρτούνας να ᾽ναι τό θεριό,

μπουνάτσας ἡ γαλήνη

ἤ θησαυρός πολύτιμος

καί ποιός θά διακρίνῃ; 

Ἄν εἶναι κῦμ᾽ ἀγριωπό,

Χριστός νά εἰρηνεύῃ,

καί ἄν κογχύλι ταπεινό,

ψυχή νά γαληνεύῃ. 

Ἄν εἶναι ὅμως θησαυρός,

ποιός θά ἀνακαλύψῃ,

εἰς τόν βυθό νά κατεβῇ

γιά νά τόν ἀναδύσῃ;

Ἄν συναντήσῃς θησαυρό

στήν λάμψι μήν τά χάσῃς,

εὔχου γιά νά φανερωθῇ

διαμάντια νά θαυμάσῃς.

Νά δῇς διαμάντια τοῦ Χριστοῦ,

λευκά μαργαριτάρια,

ρουμπίνια ἀνεκτίμητα,

κάθε λογῆς πετράδια!

Ἄν θές νά γίνῃς θησαυρός,

μετάνοια νά ἔχῃς,

τῆς Κοινωνίας τοῦ Θεοῦ

μονίμως νά μετέχῃς.

Μά νά γνωρίζῃς ἄνθρωπε,

σάν λάμπῃ ὁ καθρέπτης,

ἐπίχρυσος εἶναι αὐτός, 

τό εἴδωλό σου βλέπεις.

Χρυσός δέν εἶναι γνήσιος

ὅ,τι στά μάτια λάμπῃ,

μή πλάνη εἶν᾽ καί ψεύδεται

ἀκόμη κι ἄν ἀστράπτῃ;

Νά ᾽χῃς καθρέπτη τόν Χριστό, 

τήν Παναγιά εἰκόνα,

τό πρόσωπο ἀληθινό

μέ δόξα στόν αἰῶνα.

Χριστέ Ἐσύ τά ἄδηλα 

ὅλων μας τά γνωρίζεις,

κάμε μας ὅλους θησαυρούς 

τήν γῆ νά χρυσαφίσῃς.

Ἀλήθεια πόσο θά ᾽θελα

νά ἤμουνα παιδάκι,

πάνω σέ χρυσαφένια γῆ

Χριστοῦ τό στολιδάκι.

Καί ἡ χρυσή καρδούλα μου

χρυσές εὐχές νά πλέκῃ,

μ᾽ Ἄγγέλων τά χρυσά φτερά 

εἰς τόν Θεό νά στέλνῃ.