ΑΓΝΟΤΗΣ, ΑΜΑΡΤΙΑ, ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΣΩΤΗΡΙΑ
Της Χριστουφάντου
======
Ἄνθρωποι χωματένιοι περνοῦν τήν Ἅγια θύρα.
Ἄγγελοι οἰκοῦν στό Ἅγιον βῆμα!
Θωρεῖ λευκή κι ἐξαγνισμένη ψυχή.
Καί σάν τήν ἔκστασιν συλλογίζεται ἡ ἄλλη τοῦ κόσμου μαγεμένη:
"Μόν᾽ ἀνθρώπων χρυσά καί ἀσήμια θωρεῖς
καί σταμάτησ᾽ ὁ νοῦς θαρρεῖς ;"
Δέν θωρῶ ἀσημόχρυσον πετράδι καί νῆμα,
παρ᾽ἀγγέλων λευκοφώτιστον ρῆμα.
Τά ὦτα καρδιᾶς ριγοῦν, πηγή οἱ ὀφθαλμοί σάν ὁρῶσι.
Κατά χάριν θεός ἐσύ,
ἄν μέ δάκρυ νεροῦ, ὑπέρ χιόνα λευκανθῇς.
Εἶν᾽ Ἐκείνου ἡ θυσία γιά σένα γιά μένα γιά ὅλους.
Γιά αὐτήν τήν θέωσιν μᾶς πλάθει,
μά ἐμεῖς χορόν μέ σκοτάδι τρυγοῦμε.
Καρτεροῦνε καί οἱ δύο.
Ἐκεῖνος ἀπό σωτήριον Ἀγάπην.
Κι ὁ "αἰώνιος θάνατος",
μέ τοῦ μίσους τήν πλάνην,
γιά αὐτοθέωσιν.
Ἀπ᾽ τά κτιστά τό πιό γλυκύ,
τό πιό πικρό φαρμάκι,
ἐμπρός στήν ἡδονήν ἀπό τό Φῶς.
Καί τήν ζωήν ὁ θάνατος τήν παγιδεύει.
Μήν γίνῃ Αἰώνια καί Χάριν ἀπολάβει.
Μήν τρέξῃ αἷμα γόνυ της
καί ἡ καρδιά της μέ δάκρυα ψελλίσει, "ἥμαρτον".
Καί φθάσει ἡ Χάρις νά τήν προϋπαντήσῃ.
Οὔτε μάνα οὔτ ἀδελφός σ᾽ ἀγάπησ᾽ ὅσο Ἐκεῖνος.
No comments:
Post a Comment