ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Είδαμε σε πρόσφατη ανάρτηση τους εφιαλτικούς δείκτες για τη θρησκευτικότητα των Ελλήνων, όπως παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας ο έγκυρος αναλυτής κ. Γ. Παπαθανασόπουλος, ο οποίος ερμηνεύει το φαινόμενο ως ακολούθως:

“Μια εξήγηση για την απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία είναι πως έχει αμβλυνθεί ο ιεραποστολικός ζήλος και αντίστοιχα έχει αυξηθεί η γραφειοκρατική αντίληψη για την αρχιεροσύνη και την ιεροσύνη. Ο Μητροπολίτης και ο ιερέας δεν τρέχουν στο πρόβατο που απομακρύνθηκε και κινδυνεύει, απλώς το περιμένουν να επιστρέψει. Όσοι το περιμένουν. Γιατί ορισμένοι πηγαίνουν τακτικά στο εξοχικό τους και απολαμβάνουν τη φύση. Παράλληλα σε Μητροπολίτες και ιερείς όσο μειώνεται η ιεραποστολή, κάτι το δύσκολο, τόσο αυξάνονται οι ενέργειες που ενισχύουν την χωρίς επίγνωση λαϊκή ευσέβεια. Τα τελευταία χρόνια έχει εντυπωσιακά αυξηθεί η κινητικότητα σε μεταφορές ιερών λειψάνων και εικόνων. Εκδίδονται και περιοδικά από Μητροπόλεις που, τα περισσότερα, είναι χρήματα πεταμένα. Περιεχόμενο χωρίς τίποτε το ουσιώδες. Εκκλησιαστική ξύλινη γλώσσα και έντονη Δεσποτική παρουσία. Σε προσφάτως εκδοθέν περιοδικό Μητροπόλεως επί 64 σελίδων υπάρχουν 36 φωτογραφίες του Δεσπότη και μόνο 4 του Ιησού Χριστού. Μέχρι φωτογραφίες Δεσπότη επί αλόγου, με πλήρη στολή ενδεδυμένου, δημοσιεύονται. Έξαρση επίσης κατασκευών ποικίλων κτιρίων, χωρίς, σε περίοδο μάλιστα κρίσεως, να εξετάζεται η χρησιμότητά τους. Στην Εκκλησία θάπρεπε  να κυριαρχεί η ιεραποστολή και να έπονται τα κτίρια και το κοινωνικό έργο. Όμως συχνά συμβαίνει το αντίθετο. 

Στη δημοσκόπηση έλαβε δημοσίως θέση ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας. Γράφει όπως ένας τρίτος και όχι ως ένας από τους 82 της Ιεραρχίας. Ως Επίσκοπος θα έπρεπε να δώσει πληροφορίες για  τους πνευματικούς καρπούς της Μητρόπολης που του εμπιστεύθηκε ο Θεός και η Ιεραρχία. Πνευματικούς καρπούς και όχι φυσικά παραγωγή πατάτας, για τη συγκομιδή της οποίας άλλος Μητροπολίτης επαίρεται...”

Σημαντικές και δηκτικές οι παρατηρήσεις του κ. Παπαθανασόπουλου. Όσον και αν είναι ορθές -και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι ορθές- πάντως δεν εξηγούν γιατί υπάρχει μια τόσο ραγδαία πτώση της θρησκευτικότητας σε δέκα μόλις χρόνια.

Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ελπίδα να συνειδητοποιήσουν οι πλείστοι ιεράρχες τι σημαίνουν τα αποτελέσματα της έρευνας.

Για άλλα τυρβάζουν και μεριμνούν, όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο κ. Παπαθανασόπουλος.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι το ποιόν αυτών που εκλέγονται επίσκοποι αλλά και πολλών που χειροτονούνται κληρικοί. Άνθρωποι με παγκοίνως γνωστές πτώσεις - που είναι γνωστές στη θεολογική γλώσσα ως κωλύματα ιερωσύνης - χειροτονούνται αφειδώς και πολλοί από αυτούς εκλέγονται επίσκοποι. Το χειρότερο! Ακόμη και όταν υπάρχουν μαρτυρίες σε βάρος τους κουκουλώνονται με αποτέλεσμα να υπάρχει πολλή σαβούρα, όχι μόνον μεταξύ των πρεσβυτέρων, αλλά και μεταξύ των επισκόπων. Θα ήταν ποτέ δυνατόν ιεράρχες και πρεσβύτεροι αυτής της ποιότητας να ενδιαφερθούν για τον Οικουμενισμό, και τα άλλα θέματα της πίστεως, την ιεραποστολή ή την οικοδομή των ψυχών;