ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ''ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' ΤΩΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

«ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ»

ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ''ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' ΤΩΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Της Χριστούφαντου

=====

Διαβάζουμε στήν ἕβδομη παράγραφο τοῦ ἄρθρου: ''Πανορθόδοξη Σύνοδος καί Οἰκουμενική Κίνηση'' τοῦ Σεβ. Ζιμπάμπουε (http://www.amen.gr/article/panorthodoksi-synodos-kai-oikoumeniki-kinisi) ὅτι:

«Θεολογικαί μελέται καί ἄλλαι δραστηριότητες προγραμμάτων τοῦ Π.Σ.Ε. ἀποτελοῦν μέσα προσεγγίσεως τῶν Ἐκκλησιῶν».

Κατ᾽ ἀρχήν οἱ ἑτερόδοξες κοινότητες δέν εἶναι Ἐκκλησίες ὅπως τίς ἀποκαλοῦν στό ἄρθρο. Ἐπίσης ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μετέχει στό Π.Σ.Ε. μέ ἀθέτηση τῆς Πίστης καί τῆς Ἐκκλησιολογίας της. Ὁπότε, πῶς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅταν αὐτή ἀναιρεῖ τόν ἑαυτό της,  εἶναι δυνατόν νά προσεγγίσει τίς αἱρετικές κοινότητες;

Καί συνεχίζει τό ἄρθρο: «Ἰδιαιτέρως πρέπει νά μνημονευθῇ ἡ Ἐπιτροπή Πίστις καί Τάξις... ».

Στό Π.Σ.Ε. ὑπάρχει καί ἐργάζεται ὡς μία τῶν Ἐπιτροπῶν του, ἡ Ἐπιτροπή ''Πίστις καί Τάξις'' ἡ ὁποία συνέταξε ἕνα κείμενο μέ τίτλο ''Βάπτισμα, Εὐχαριστία, Λειτούργημα'' (''Baptism, Eucharist and Ministry'' - γνωστό ὡς κείμενο Β.Ε.Μ. -, πού μεταφράζεται ὀρθότερα σέ ἄλλα κείμενα ὡς ''Βάπτισμα, Ευχαριστία, Ἱερωσύνη''. Τό κείμενο αὐτό συνετάχθη στήν Λίμα τό 1982, μέ τήν συμμετοχή "Ὀρθοδόξων" θεολόγων, τό ὁποῖο, κατά τούς ''Ὀρθοδόξους'' Οἰκουμενιστές βάσει τοῦ ἄρθρου τοῦ Σεβ. Ζιμπάμπουε «...ἀποτελεῖ σημαντικόν οἰκουμενιστικόν κείμενον βασικῶν συγκλινουσῶν θεολογικῶν ἀπόψεων, κείμενον, ὅπερ ἐκφράζει ἐμπειρίαν, διανοίγουσαν νέον στάδιον ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως».

Αὐτό τό κείμενο (κείμενο Β.Ε.Μ.) εἶχε νά κάνει μέ τήν σύγκλιση στό βάπτισμα, δηλαδή τήν ἀναγνώριση τοῦ βαπτίσματος τῶν διαφόρων ''ἐκκλησιῶν'', τόν σκόπελο τοῦ ὁποίου προβλήματος προσπάθησαν μέ θεολογικές καί ἐκκλησιολογικές ἀλχημεῖες νά ὑπερπηδήσουν, γιά νά ἐπικεντρωθοῦν στήν συνέχεια στήν ἑνότητα σέ μία ''ὁρατή ἐκκλησία'' - ἀφοῦ ὅμως πρῶτα περάσουν μέσα ἀπό τήν ''ἀόρατη''!

Σάν κλειδί γιά τήν σύγκλιση στό θέμα τοῦ βαπτίσματος θεώρησαν τήν ''σύγκλιση'' στήν ''ἐκκλησιολογία'' τῶν ''ἐκκλησιῶν''. Ὅμως, ἡ ''ἐκκλησιολογική σύγκλιση'', δηλαδή ἡ ἀναγνώριση τῶν ''ἐκκλησιῶν'' τῶν ἑτεροδόξων, εἶναι ἀδύνατη ἀφοῦ οἱ ἑτερόδοξοι δέν εἶναι Ἐκκλησίες.

Μέ αὐτό τό κείμενο (Β.Ε.Μ.) εἰσάγεται ἡ Βαπτισματική Θεολογία, τήν ὁποία ἔχουν ἀποδεχθεῖ οἱ ''Ὀρθόδοξοι'' Οἰκουμενιστές ὡς βῆμα πρός τήν ἕνωση τῶν ''ἐκκλησιῶν'', καί ἡ ὁποία διδάσκει ὅτι τό ἐκτός Ἐκκλησίας βάπτισμα εἶναι ἔγκυρο, ἔστω κι ἂν τελεῖται ἀπό αἱρετικό.

Κατά τήν Βαπτισματική Θεολογία ἡ ἀναγνώριση τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν συνεπάγεται ἔμμεσα καί τήν de facto ἀναγνώριση τῶν «ἐκκλησιῶν» τους.

Ἡ Βαπτισματική Θεολογία υἱοθετήθηκε καί περιλήφθηκε στήν «Συμφωνία τοῦ Μπαλαμάντ» τό 1993, τήν ὁποία ἀποδέχτηκαν ἀρκετές Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, κατά τήν ὁποία οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναγνώρισαν ὡς ἔγκυρα τά ''μυστήρια'' τῶν Παπικῶν - ἄρα καί τόν Παπισμό ὡς ''Ἐκκλησία'' - καί συμφώνησαν στό ὅτι ἡ Οὐνία ἀποτελεῖ νόμιμη ὁδό γιά ἕνωση Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν.

Μέ τήν ἀποδοχή τῆς Βαπτισματικῆς Θεολογίας οἱ ''Ὀρθόδοξοι'' Οἰκουμενιστές εἰσάγουν τούς Παπικούς καί τούς Προτεστάντες, δηλαδή τούς αἱρετικούς, μέσα στήν Ἐκκλησία.