ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ π. ΣΑΡΑΝΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ π. ΣΑΡΑΝΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ακτίνες”, σε μια εξαιρετική ομιλία του π. Σαράντη για την Παλαιά Διαθήκη, το ακόλουθο πολύ συγκινητικό απόσπασμα:

“Πολλοί από σάς γνωρίζετε ίσως την οικογενειακή μου, οικονομία Χριστού, περιπέτεια. 

Τα σαρκικά μου παιδιά σε ηλικίες 1, 3, 5 και 6 ετών έμειναν ορφανά από τη μητέρα. Εύκολα αντιλαμβάνεσθε τη σωρεία των επιγενόμενων προβλημάτων. Τα πιο οδυνηρά ήταν τα ψυχολογικά, που φαίνονταν για χρόνια λίαν αδυσώπητα και αξεπέραστα.

Σ’ αυτήν την καταιγίδα μπλέχτηκε και η γιαγιά, η μητέρα της μητέρας. Άνθρωπος ολίγων γραμμάτων, του Δημοτικού Σχολείου, με γεμάτη όμως την πνευματική της φαρέτρα από τον πλούτο της Παλαιάς Διαθήκης, τον οποίο παλαιοδιαθηκικό πλούτο είχε φιλόπονα καταθέσει στην ψυχή της γιαγιάς ο άριστος, ταπεινός και διδακτικότατος πνευματικός της πατέρας. 

Η γιαγιά κάθε βράδυ διηγείτο από στήθους διάφορες ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης, της οποίας το περιεχόμενο κατείχε όσο ελάχιστοι θεολόγοι, ενίοτε δε και κάποιες Ιστορίες της Καινής. Όταν τα παιδιά έκλειναν τα μάτια τους, η γιαγιά κουρασμένη από τον κόπο της ημέρας, σταματούσε την συναρπαστική της διήγηση. Τα παιδιά, ενώ είχαν μισοκοιμηθεί, πετάγονταν και της ζητούσαν να συνεχίσει. Η γιαγιά συνέχιζε επί χρόνια να προσφέρει από την ανεξάντλητη μνήμη της και να ξετυλίγει τους θησαυρούς της χάριτος στις τρυφερές ψυχές των τραυματισμένων παιδιών. Η Παλαιά Διαθήκη, διαπιστώσαμε όλοι οι γύρω συγγενείς κάποια στιγμή, είχε γίνει βάλσαμο θείας παρηγοριάς, φάρμακο και τελική οριστική ίαση.

Δεν είναι εγκληματικό, εγκληματικότατο να εγκαταλείπουμε εμείς σήμερα τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και όλη την επερχόμενη νέα γενιά στα νύχια και στα δόντια του νοητού δράκοντος, που μέσα στα σπίτια και σ’ όλη γενικά την κοινωνία φέρνει η τηλεόραση, που όλο και περισσότερο απειλητικά απλώνει τα πλοκάμια της ως πανίσχυρος άμβωνας της Νέας Εποχής;

Δεν είναι έγκλημα να περιθωριοποιούμε είτε θεσμικά είτε ανεπίσημα, σκόπιμα, ή από αμέλεια, άμεσα ή έμμεσα, τους θησαυρούς της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κατορθώματα, ενώ θαύματα, μπορούμε να επιτελέσουμε με την άκτιστη Χάρη της;”

Η ερώτηση του π. Σαράντη είναι ζωτικής σημασίας: Θα αφήσουμε την Παλαιά Διαθήκη ανεκμετάλλευτη; 

Θα αχρηστεύσουμε τους αστείρευτους θησαυρούς της επειδή δεν είναι της μόδας την εποχή του συγκρητισμού και του ορθολογισμού και της ρομαντικής αντίληψης του τι είναι αμαρτία;

Ο π. Σαράντης έχει επίσης δίκαιο να επισημαίνει ότι δεν είναι απλά οι Νεοπαγανιστές που έχουν πρόβλημα με την Παλαιά Διαθήκη. Αυτοί και αν χύνουν δηλητήριο εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι. 

Δυστυχώς πολλές φορές ακούω βαρύτατα προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για την Παλαιά Διαθήκη ακόμη και από Θεολόγους ή και από κληρικούς, οι οποίοι -για ευνόητους λόγους- μιλούν μεν συγκεκαλυμμένα, αλλά πολύ προσβλητικά για την Παλαιά Διαθήκη.

Και όμως! 

Η Παλαιά Διαθήκη δεν διαθέτει μόνον μια σειρά από πολύ διδακτικές και συναρπαστικές -ακόμη και για μικρά παιδιά- ιστορίες, αλλά και βαθύτατη θεολογική ανάλυση των αληθειών της πίστης μας και πολύτιμο απολογητικό υλικό που μπορεί να αναιρέσει πολλές κακοδοξίες των Προτεσταντών.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τη νεοεποχήτικη προσέγγιση αναφορικά με την Παλαιά Διαθήκη και ας εμμείνουμε σταθερά στη μελέτη της και ας διατηρήσουμε την δαψιλή παρουσία της Παλαιάς Διαθήκης αλώβητη στη λατρεία της Εκκλησίας μας, χωρίς να δίνουμε σημασία στις κενοφώνους φωνάς που προσπαθούν να μας απομακρύνουν από τους θησαυρούς της.