ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΘΟΡΥΒΗΣ ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΘΟΡΥΒΗΣ ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Γράφει ένας ευλαβής και παραδοσιακός κληρικός - ο π. Παναγιώτης Παπαγεωργίου - σε συλλυπητήρια επιστολή του για ένα ευλαβή κεκοιμημένο ιεροψάλτη τον αείμνηστο Μιχαήλ Παπά:

“But Mike's amazing connection with me was the Divine Liturgy. He had the gift of chanting and served with me all the divine services. We worshipped God together here on earth joining the angels at the Throne of God in Heaven. Mike loved the Liturgy and offered his voice and heart to praise The Lord. He did not only offer from the Treasures that God had given him to support the parish of Saint George, but also offered his time and talent to make the services beautiful and reverential. 

He learned how to chant on his own and learned how to do it right. His love and dedication to God came through as he served. He was a pious and precious instrument of praise and worship. 

Dear Mike, go ahead, rest now in the hands of God. Go ahead and join the angels at the Heavenly Throne. You had plenty of practice on earth, continue to worship God in His Heavenly Kingdom for eternity.”

Αυτά - μεταξύ άλλων - γράφει ο π. Παναγιώτης για τον μεταστάντα αδελφό μας Μιχαήλ.

Η συλλυπητήρια επιστολή του π.  Παναγιώτη συνοψίζει εύγλωττα την ποιμαντική διακονία που ασκείται στην Εκκλησία της Αμερικής: Αθόρυβη μεν αλλά με ουσιαστικό περιεχόμενο.

Ταπεινοί και ευλαβείς άνθρωποι προσφέρουν τεράστια χρηματικά ποσά για να συντηρήσουν τις κοινότητες, χωρίς καμιά ιδιοτέλεια από αγάπη μόνον προς τον Χριστό και την Εκκλησία Του.

Ευλαβέστατοι άνθρωποι μαθαίνουν να ψάλλουν για να προσευχηθούν. Οχι για να κάνουν φωνητικές ασκήσεις και επίδειξη, αλλά για να υμνήσουν τον Θεό και για να βοηθήσουν τους πιστούς να προσευχηθούν με κατάνυξη. 

Μου προξενεί μεγάλη εντύπωση πόσο πολλοί και πόσο ευλαβείς ιεροψάλτες διακονούν στις κοινότητές μας. Ορισμένοι από αυτούς εξαίρετοι ψάλτες με αξιόλογη παιδεία στη Βυζαντινή μουσική.

Χαρακτηριστικό - αλλά όχι μόνον παράδειγμα - ο πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μανχάταν, κ. Χρήστος Σταυρόπουλος, ο οποίος ψάλλει κατανυκτικά με την όλη σημασία του όρου. Η φωνή του καταπληκτική, η κατάρτιση του στη βυζαντινή μουσική λίαν αξιόλογη, πραγματικό πρότυπο ιεροψάλτη, που ψάλλει με εκκλησιαστικό ήθος. Και πρόκειται για πολύ νεαρό παιδί. 

Εκτός από μια θλιβερή εξαίρεση που έχουμε εδώ στην Αστόρια, ώριμου στην ηλικία αλλά όχι στο εκκλησιαστικό ήθος ψάλτη που φυγαδεύει την κατάνυξη με τον ανευλαβή τρόπο που ψάλλει, οι υπόλοιποι ψάλτες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στους ναούς που εκκλησιάζομαι, βοηθούν με την ψαλμωδία τους, τη μυσταγωγία της θείας λατρείας. 

Δεν κάνουν φωνητικές επιδείξεις. Δεν μολύνουν με λαρυγγισμούς ασέβειας τα αυτιά των πιστών. Δεν εισάγουν τεριρέμ, νανινά, τραλαλά και λοιπά παλαβά στη λατρεία, αλλά προσφέρουν στο Χριστό με ταπείνωση το τάλαντο που τους έδωσε ο Θεός.

Ετσι ακριβώς όπως έκανε ο αυτοδίδακτος και φιλακόλουθος ιεροψάλτης αείμνηστος Μιχαήλ Παπάς, στον οποίο αναφέρεται ο π. Παναγιώτης Παπαγεωργίου στη συλλυπητήρια επιστολή του, ο οποίος καλλιέργησε την προσωπική του ευσέβεια με τη συνεχή συμμετοχή του στη λατρεία της Εκκλησίας.

Σεμνός κληρικός, ο π. Παναγιώτης, εμπνέει τους πιστούς με το παραδοσιακό του φρόνημα, τη σπάνια θεολογική του κατάρτιση και το ασκητικό και φιλακόλουθό του ήθος. Εκφράζουμε την πιο ειλικρινή χαρά μας επειδή τον δορυφορούν συνεργάτες όπως τον μεταστάντα δούλο του Θεού Μιχαήλ.