Β΄ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ - ΑΘΗΝΑ Ε΄

Β΄ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ - ΑΘΗΝΑ

Ε΄

                 

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

===== 

Ἡ ἔννοια τῆς εἰρήνης, ὅπως καί οἱ ἄλλες ἔννοιες (ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ἡ σοφία κ.λπ.) δέν εἶναι μία ἀφηρημένη καί ἀπρόσωπη ἔννοια. Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τίποτε δέν εἶναι ἀπρόσωπο καί ἀφηρημένο. Ὅλα εἶναι συγκεκριμένα καί προσωποιημένα. Ὅλα ἔχουν τήν ἀναφορά τους στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, λοιπόν, καί ἡ εἰρήνη εἶναι προσωποποιημένη καί ἀναφέρεται στόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὄντως εἰρήνη – «ἡ ὄντως εἰρήνη σύ Χριστέ»[6] -, ὁ Χριστός εἶναι ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Ὡς ἐκ τούτου, καθίσταται εὐνόητο ὅτι, γιά νά ἀποκτήσει κανείς τόσο τήν ἐξωτερική ὅσο καί τήν ἐσωτερική εἰρήνη, θά πρέπει νά εἶναι ὁπωσδήποτε συνδεδεμένος, νά ἔχει σχέση μέ τόν Χριστό. Πόσο, ὅμως, οἱ συμμετέχοντες σέ διαθρησκειακές συναντήσεις ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες σχετίζονται μέ τόν Χριστό καί ἑπομένως κατέχουν τήν εἰρήνη Του, ὅταν, μέ τό οἰκουμενιστικό πιστεύω τους καί τά οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα τους, ἀπιστοῦν στόν αὐθεντικό Χριστό καί προβάλλουν ἕναν ἄλλο νοθευμένο, διαστρεβλωμένο καί οὐσιαστικά ἀνύπαρκτο Χριστό;

Ἡ εἰρήνη στή γῆ δεν πρόκειται νά ἐπικρατήσει, ἐάν δέν ἐκλείψει ἡ αἰτία τῶν πολέμων, πού εἶναι ἡ ὑλιστική βουλιμία καί ἡ περιφρόνηση τῶν πτωχῶν καί ἀδυνάτων, καί ἐάν δέν ἐπικρατήσουν οἱ χριστιανικές ἀρχές τῆς ἀγάπης, ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς, καί τῆς ὀλιγαρκείας-λιτότητας. Ἄν δέν ἀποκοποῦν οἱ ρίζες τοῦ πολέμου, αὐτός θά βλαστάνει καί θά καρποφορεῖ, ὅσο καί ἄν γίνεται προσπάθεια νά περισταλεῖ μέ διαθρησκειακές συναντήσεις καί συμφωνίες.  

Στήν ἐν λόγῳ διαθρησκειακή συνάντηση τῶν Ἀθηνῶν ἔγινε προσπάθεια νά προβληθεῖ ἡ συγκρητιστική, διαθρησκειακή καί οἰκουμενιστική θεωρία περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκειῶν ὡς ἡ μοναδική λύση στό πρόβλημα τοῦ πολέμου. Ἡ θεωρία, ὅμως, αὐτή εἶναι ἐσφαλμένη. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σημαίνει παύση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου καί κατάργηση τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός ἀποφυγή ἰδεολογικῶν συγκρούσεων μέ τά ὄργανα τοῦ σκότους, πού ἀπομειώνουν τό Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ ἐνσαρκωθέντος μόνου Σωτῆρος. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει ἀρμονική συνύπαρξη τῆς ἀληθείας μέ τήν πλάνη, τήν ἀπάτη καί τό ψεῦδος, τοῦ φωτός μέ τό σκότος, τό ζόφο καί τό ἔρεβος˙ τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινό, μέ τόν Διάβολο, πού εἶναι ὁ προστάτης τοῦ σκότους. Τέτοια, ὅμως, συνύπαρξη δέν εἶναι νοητή, ἀλλά ἀποτελεῖ ἑωσφορική εἰσήγηση. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν μπορεῖ νά ὑπάρξει, εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν ποτέ.

Ὁ Χριστός ἔδωσε ἐντολή νά κηρυχθεῖ στόν κόσμο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του ὡς ἡ μόνη ἀληθινή καί τέλεια Ἐκκλησία. Ἐπίσης, εἶπε  ὅτι «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν˙ οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν»[7]. Μ'αὐτόν τό λόγο ὁ Χριστός δέν τάσσεται, βέβαια, ἐναντίον τῆς εἰρήνης καί ὑπέρ τοῦ πολέμου, ἀλλά ἐννοεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του θά διχάσει τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ἄλλοι θά πιστέψουν καί ἄλλοι δέν θά πιστέψουν καί οἱ ἄπιστοι θά πολεμοῦν τούς πιστούς. Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγκαίως ἐπιφέρει σύγκρουση μεταξύ τῶν θρησκειῶν, τῆς ἀληθινῆς ἀπό τή μιά καί τῶν ψευδῶν ἀπό τήν ἄλλη. Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέγει: «Εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες»[8]. Γιατί λέει «εἰ δυνατόν»; Γιατί ὑπάρχουν περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο τό εἰρηνεύειν. Τέτοια εἶναι ἡ περίπτωση τῆς κηρύξεως τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σέ τέτοιες περιπτώσεις ἰσχύει αὐτό, πού λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι προτιμότερος ἀπό τήν εἰρήνη ὁ πόλεμος. Γιατί μιά τέτοια εἰρήνη χωρίζει ἀπό τόν Θεό.

(Συνεχίζεται)