ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

=====

Πρός Τόν Ἐλλογιμώτατον Κύριον Dr. Παῦλον Τσολακιάν, Πρόεδρον Ἐθνικοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου Μητροπόλεως Ὀρθοδόξων Ἀρμενίων Ἑλλάδος

Ἐλλογιμώτατε κ. Πρόεδρε,

            

Εἰς ἀπάντησιν τῆς δι’ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου ἀπό 20/2/2019 ἀποσταλείσης Ὑμετέρας ἐπιστολῆς, δι’ ἧς αἰτεῖσθε συνάντησιν μεθ’ ἡμῶν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ὑμετέρου θρησκευτικοῦ ἡγέτου κ. Κεγάμ καί τριῶν μελῶν τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Μητροπόλεως» Ὑμῶν, μετά πολλῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης  ἀναφέρομεν Ὑμῖν ὅτι ἰδιαιτέρως ἐκτιμῶμεν τόν ἀδελφόν Ἀρμενικόν λαόν καί ἱστάμεθα μετ’ εὐλαβείας καί δέους ἐνώπιον τῶν μαρτύρων τῆς Ἀρμενικῆς Γενοκτονίας, τῶν διά πολυωδύνων βασάνων τελειωθέντων ὑπό τῆς Τουρκικῆς θηριωδίας. Αἰσθανόμεθα οἱ Πανέλληνες πρός τόν Ὑμέτερον λαόν βαθυτάτην ἀδελφικήν ἀγάπην, διότι μᾶς ἐνώνουν δεσμοί φιλίας καί κοινοί ἀγῶνες.

              

Τελοῦντες ἐν κοινωνίᾳ ἀγάπης μεθ’ Ὑμῶν, δυστυχῶς δέν εὑρισκόμεθα εἰς εὐχαριστιακήν κοινωνίαν καί μετοχήν, διότι ἡ Ὑμετέρα θρησκευτική παραδοχή ἀπεκόπη ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 491 μ.Χ., ὅτε διά πολιτικούς κυρίως λόγους καί ἰδίᾳ ἕνεκα τῆς μή βοηθείας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἰς τούς κατά τῶν Περσῶν ἀγώνας, τό Ἀρμενικόν Ἔθνος ἀπέρριψε τά ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἐδέχθη τάς κακοδοξίας καί αἱρέσεις τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί τοῦ Μονοενεργητισμοῦ ὑπό τόν θεοπασχητικόν αὐτῶν χαρακτῆρα.

Εἰς τήν ἐξόχως συγκεχυμένην ἐποχήν μας ὁ παναιρετικός συγκρητιστικός Οἰκουμενισμός, ἀντί ἐν μετανοίᾳ νά ὠθῆ εἰς τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν ἀποστολικοπαράδοτη Πίστι καί ἑνότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐφηῦρε τό δόλιο καί ἀπατηλό σύνθημα τῆς «ἑνότητος ἐν τῇ διαφορετικότητι». 

Τό πόσον ἕωλον καί ἀνεπέρειστον τυγχάνει τό συγκεκριμένον πρόταγμα, πού δῆθεν πηγάζει ἀπό τήν πρός ἀλλήλους ἀγάπην, ἀδιαφορώντας ὅτι δέν ὑπάρχει ἀγάπη χωρίς τήν Ἀλήθεια, διότι ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι προσωπική ἰδεοληψία ἤ ἰδεολογία ἀλλά πρόσωπο, ὁ ἐνσαρκωθείς Θεός Λόγος (Ἰω. ΙΔ, 6), ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ πασιδήλου γεγονότος ὅτι ἐνῶ φραστικῶς ἀποδίδεται ἀπό τούς οἰκουμενιστάς «ἐκκλησιαστικότητα» καί ἀναγνωρίζεται «ἱερατική ἰδιότητα» εἰς ἑτεροδόξους δέν χωροῦν εἰς τήν ἔμπρακτη ἀπόδειξι τῶν λόγων τους, εἰς τήν εὐχαριστιακή κοινωνία (intercommunio) πού εἶναι ἡ μόνη ἀπόδειξι τῆς ἑνότητος τῶν εἰς Χριστόν πιστευόντων.

         

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων εἰς τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα ἀγάπην καί εὐγένειαν, κατανοεῖτε ὅτι εὐχαρίστως δύναμαι νά συναντήσω Ὑμᾶς ὡς συνέλληνας καί συναθρώπους καί ἀγαπητούς ἀδελφούς, ἀλλά ὄχι ὡς ἐκπροσώπους κακοδόξου καί αἱρετικῆς θρησκευτικῆς Κοινωνίας.