Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Όλα ορθά όσα λέγει ο π. Διονύσιος Τάτσης, στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, για τον Οικουμενισμό, τους οικουμενιστικούς προσανατολισμούς του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και πολλούς ψοφοδεείς -όπως ορθά τους χαρακτηρίζει- Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι διαφωνούν, ίσως, με τους οικουμενιστικούς προσανατολισμούς του Παναγιώτατου, αλλά τελικά, με την ένοχη σιωπή τους, του επιτρέπουν να προχωρεί ακάθεκτος από το ένα οικουμενιστικό άλμα στο άλλο.

Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο τραγικά για δύο λόγους.

1.) Δεν είναι μόνον ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος Οικουμενιστής. Μακάρι να ήταν μόνον ο Παναγιώτατος. Πολλές Ορθόδοξες αυτοκέφαλες Εκκλησίες (λ.χ. η Εκκλησία της Ρωσσίας και η Εκκλησία της Αντιόχειας), επιδίδονται σε διαρκείς οικουμενιστικούς ακροβατισμούς. Υπογράφουν κοινές οικουμενιστικές Διακηρύξεις με το Βατικανό και συμπροσεύχονται και κάνουν κοινές ποιμαντικές παραστάσεις με τους κάθε λογής αιρετικούς ακόμη και με τους αλλόθρησκους. 

Στην πραγματικότητα όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είναι -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- οικουμενιστικές, αφού συμμετέχουν στο ΠΣΕ ως ισότιμα μέλη, με εξαίρεση τις παραδοσιακές Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, οι οποίες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη Σύνοδο της Κρήτης, όταν αντελήφθησαν ότι θα λειτουργούσε σαν οικουμενιστική Σύνοδος.

Το ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι αλά η πρακτική πολλών Μητροπολιτών, Πρωθιεραρχών και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, αλλά, με τη Σύνοδο της Κρήτης, θεσμοθετήθηκε, ως πίστη της Εκκλησίας, με το διαβόητο Κείμενο 6 του Κολυμπαρίου.

Ζοφερή, λοιπόν, η εικόνα των πραγμάτων. Δεν έχουμε πρόθεση να ωραιοποιήσουμε την κατάσταση. Αλλά δε επιτρέπεται να απελπιζόμαστε. Ας κάνουμε ότι μπορούμε και τα άλλα ας τα αφήσουμε στο Χριστό, που δεν θα επιτρέψει ασφαλώς να πλανεθεί η Εκκλησία Του και να καταποθεί από τον Οικουμενισμό.