ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Β΄ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Β΄ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

(ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ TΗΣ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (UNITATIS REDINTENGRATIO) 

Της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς

=====

Ένα σχετικά πρόσφατο δημοσίευμα της εν Ελλάδι εφημερίδος των παπικών «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» (φ. 30-11-2014), με τίτλο: «50 χρόνια από την έκδοση του Διατάγματος της Β΄ Βατικανής Συνόδου “Περί Οικουμενισμού: 1964 - 2014 (Unitatis Redintegratio)”», μας έδωσε την αφορμή για τον παρόντα σύντομο σχολιασμό του περιβοήτου αυτού Διατάγματος, ως και των συναφών με αυτό Θεολογικών Διαλόγων μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Το δημοσίευμα  αναφέρεται στη σύγκληση και στις εργασίες της Ολομέλειας των Μελών και Συμβούλων του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Ενότητα των Χριστιανών, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 50 ετών από την έκδοσή του, «στην αξιολόγηση και εφαρμογή του Συνοδικού Διατάγματος, αλλά και στον απολογισμό και έκθεση των πεπραγμένων του Συμβουλίου κατά τα 50 χρόνια λειτουργίας του, ιδιαίτερα όσον αφορά τις σχέσεις και τους επίσημους Θεολογικούς Διαλόγους με τις άλλες Εκκλησίες (Ορθόδοξες και Αρχαίες Ανατολικές) και Εκκλησιαστικές Κοινότητες της Δύσεως (Αγγλικανική, Παλαιοκαθολική, Παγκόσμιο Συμβούλιο Μεθοδιστών, Παγκόσμια Λουθηρανή Ομοσπονδία, Ευαγγελικές Εκκλησίες Ευρώπης, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Επιτροπή “Πίστη και Τάξη”».

Το εν λόγω Διάταγμα, όπως είναι γνωστό, έβαλε τα θεμέλια του παπικού Οικουμενισμού, υιοθέτησε νέα εκκλησιαστική πολιτική απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και άνοιξε τον δρόμο για την προσέγγιση και τον διάλογο μ’αυτές με στόχο την πανχριστιανική ενότητα. Η στροφή αυτή προς τις άλλες ομολογίες θεωρήθηκε ως επιβεβλημένη και ως σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Ο Καρδινάλιος Edward Cassidy σε πρόσφατο σχετικά έργο του (2005), με τίτλο: «Οικουμενισμός και Διαθρησκειακός Διάλογος: Unitatis Redintegratio, Nostra Aetate», εδήλωσε: «Η Σύνοδος, [Β΄ Βατικανή], με μια σαφή ριζοσπαστική αποστασιοποίησή της από την προγενέστερη αυτής διδασκαλία, παρουσιάζει την Οικουμενική Κίνηση ως ‘εμφορουμένη από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος». 

(Συνεχίζεται)