ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ, ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ, 

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ο Οσιος Παίσιος ο Αγιορείτης έκανε χιλιάδες ανθρώπων να στριμώχνονται στα μονοπάτια του Αθωνα για να τον δουν και να του αποθέσουν τα προβλήματα και τις έγνοιες τους. Η αγιότητα του Οσίου Παισίου μαρτυρείται από αναρίθμητες χιλιάδες ανθρώπων, που έχουν να πουν πολλά για θαύματα, προφητείες αλλά και το διορατικό του χάρισμα. 

Το καλύτερο βιβλίο που γράφτηκε για τον Αγιο είναι αυτό του ιερομονάχου Ισαάκ “Βίος Γέροντος Παισίου του Αγιορείτου”. Αποτελεί παράκληση προς τον σεβαστό μας ιερομόναχο π. Ευθύμιο να τροποποιηθεί ο τίτλος, ως ακολούθως: “Βίος Οσίου Παισίου του Αγριορείτου”. 

Από το περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία”, που στα 2004, με την ευκαιρία των 10 χρόνων από την εκδημία του Αγίου είχε ειδικό Αφιέρωμα σ’ αυτόν, αντλούμε το πιο κάτω περιστατικό, όπως το διηγείται ο Σλοβάκος πρωτοπρεσβύτερος π. Γιάν Ζόζουλακ, καθηγητής του πανεπιστημίου “Κωνσταντίνος ο Φιλόσοφος”:  

"Κάποτε βρέθηκα στη Μονή Κουτλουμουσίου. Μετά τη Θεία Λειτουργία ήλθε κοντά μου ένας νεαρός Ελληνας και μου είπε: Πηγαίνω σ’ ένα γέροντα. Θέλεις να ρθεις μαζί μου; Ο νεαρός, τότε, Σλοβάκος ακολούθησε το νεαρό στο Κελλί του Αγίου. Ακούστε πώς περιγράφει τη συνάντηση μαζί του: 

Εκείνη τη στιγμή τρόμαξα λίγο, επειδή δεν ήξερα τι θέλει από μένα. Με ρώτησε διάφορα θέματα κι εγώ του είπα για το μεγαλύτερο πόνο της ψυχής μου, που ήταν τότε το τρομερό πρόβλημα της Ουνίας. Του μίλησα για τη μεγάλη δοκιμασία των Ορθοδόξων και του περιέγραψα μια από τις πιο σκληρές επιθέσεις των Ουνιτών εναντίον των Ορθοδόξων που έγινε στα 1990. Τότε μας πήραν οι Ουνίτες με τη βία πολλούς ναούς κι επιπλέον κατάφεραν στη σλοβακική βουλή να ψηφίσουν ένα νόμο, βασει του οποίου μας πήραν με “νόμιμο” τρόπο όλους τους υπόλοιπους ναούς. Ημουν πολύ στενοχωρημένος επειδή η επίθεση ήταν τόσο γρήγορη και τόσο δυνατή που περιμέναμε το ξεριζωμό της Ορθοδοξίας από τη Χώρα. Ο Γέρων Παίσιος άκουσε όλ’ αυτά με υπομονή. Στο τέλος μου είπε: Μη φοβάσαι, παιδί μου, ο Θεός σας αγαπά και είναι μαζί σας. Θα σας βοηθήσει κι η Εκκλησία σας θα πάει καλά. Να κάνουμε κι εμείς καμιά προσευχούλα και θα δεις.

Για να είμαι ειλικρινής ήταν δύσκολο εκείνη τη στιγμή να πιστέψω τα λόγια του π. Παισίου, επειδή έβλεπα τι γινόταν στις Ορθόδοξες ενορίες της Σλοβακίας αυτή την περίοδο. Τώρα, 13 χρόνια μετά από τη συνάντησή μου μαζί του, όταν σκέφτομαι με πόση πίστη μου έλεγε ότι θα μας βοηθήσει ο καλός Θεός σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, βλέπω τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Μου έδωσε θάρρος να αγωνισθώ με τη βοήθεια του  παντοδύναμου Θεού και να μη σκέφτομαι τις ανθρώπινες δυνάμεις. Πόσο αληθινά ήταν τα λόγια του φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι οι Ορθόδοξοι έμειναν χωρίς ναούς και δεν τους άφησε ο Θεός. Εκτισαν σχεδόν 100 καινούργιους ναούς στη Σλοβακία τα τελευταία 7 χρόνια”. 

Κλείνω, έμπλεως χαράς, το παρόν σημείωμα με την προσθήκη ύμνων αγαλλιάσεως επί τη ανακηρύξει του Αγίου από την Εκκλησία: 

Απολυτίκιον.

Ηχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Των αγγέλων τον βίον βιωτεύσας εν σώματι,

ώφθης της ερήμου πολίτης και χαρίτων κειμήλιον.

Παίσιε οσίων καλλονή, 

αστράψας εν εσχάτοις τοις καιροίς.

Διά τούτο τους αγώνας σου τους σεπτούς 

τιμώντες ανακράζωμεν, 

δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, 

δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, 

δόξα τω χορηγούντι διά σου πάσιν ιάματα. 

Ακολουθεί Κοντάκιον.

Ηχος α΄. Η Παρθένος σήμερον.

Εν ασκήσει Αγιε, θεοφιλώς διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν εξ ύψους καθυπεδέξω, 

ρήματας καθαίρειν πλάνης, λαούς δε σώζειν, 

δαίμονας αποδιώκειν, νόσους ιάσθαι, 

διά τούτο σε τιμώμεν, Αθωνος κύδος, Παίσιε Οσιε.

Τελειώνω με Μεγαλυνάριον.

Τον εσχάτοις χρόνοις ασκητικώς,

λαμψαντα εν Αθω και φωτίσαντα δαψιλώς,

Παίσιον πάντες υμνήσωμεν προφρόνως,

ως μύστην του Δεσπότου περιφανέστατον.