ΤΑ ΤΡΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

ΤΑ ΤΡΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου

=====================

Ο Ντοστογιέφσκι, στους “Αδελφούς Καραμάζοφ”, με θαυμάσιο τρόπο, βάζει στον εισαγγελέα Ιππόλυτο Κυρίλοβιτς την σκιαγράφηση της τρόϊκας των αδελφών, αλλά και του πατέρα τους.

Η ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ “ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ” ΡΩΣΙΑ

____________

Ο πρώτος γιος του από την πρώτη γυναίκα του, ο Μίτια (Ντιμήτρι) που κατηγορείται για τον φόνο του πατέρα του, αν και δεν τον έχει διαπράξει, εκπροσωπεί την παλαιά πρωτόγονη αισθησιακή και διονυσιακή Ρωσία, εκφράζει την λεγόμενη «στοιχειακή Ρωσία», όπως και άλλοι Ρώσοι «στοιχειακοί», κατά τα λεγόμενα του Εισαγγελέα, περιγράφοντας τον Μίτια: «είμαστε το καλό και το κακό σ’ ένα καταπληχτικό ανακάτωμα, είμαστε εραστές του πολιτισμού και του Σίλερ και την ίδια ώρα καυγαδίζουμε στις ταβέρνες και ξεριζώνουμε τα γένεια των μπεκρήδων της παρέας μας». Οι «στοιχειακοί» δεν θέλουν να πληρώνουν, αλλά να παίρνουν όλα τα αγαθά της ζωής, δεν θέλουν να τους βάζουν «εμπόδια στις παρορμήσεις», γιατί τότε μπορούν να αποδείξουν ότι είναι «καλοί και υπέροχοι». Δεν θέλουν να είναι άπληστοι, αλλά ζητούν πολλά χρήματα για να τα σκορπίσουν «όλα σε μια νύχτα σε ακράτητο γλέντι». Και όταν δεν τους δίνουν λεφτά, τότε ξέρουν να τα βρίσκουν όταν το θελήσουν.

ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΣΜΟΥ

___________

Ο δεύτερος γιος - ο μεγαλύτερος από την δεύτερη γυναίκα του - ο Ιβάν εκφράζει τον «ευρωπαϊσμό» που είχε επηρεάσει τότε την Ρωσία, με τις διαφωτιστικές και αθεϊστικές αρχές. Ήταν ένας σύγχρονος νέος με «περίφημη μόρφωση, με μυαλό αρκετά δυνατό, που όμως δεν πιστεύει πια σε τίποτα, που απέκρουσε και διέγραψε πια πάρα πολλά στη ζωή του, όπως ακριβώς και ο πατέρας του». Δεν έκρυβε τις ιδέες του, διαπνεόταν από μια ελευθερία στην έκφραση των απόψεών του «προκαλούσε φρίκη με την πνευματική του ασέλγεια». Η «πνευματική του ασέλγεια» βρισκόταν στο ότι βασική του φιλοσοφία, που την διέδιδε ήταν «όλα επιτρέπονται ό,τι υπάρχει στον κόσμο και τίποτα δεν πρέπει ν’ απαγορεύεται από δω και πέρα».

Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΝ ΣΤΑΡΕΤΣ

__________

Ο τρίτος γιος, ο Αλεξέϊ, που θωπευτικώς αποκαλείται Αλιόσα, ακολούθησε αντίθετο δρόμο από όλους τους άλλους της οικογένειάς του. Μετά από σκέψη πείστηκε για την αθανασία, και γι’ αυτό αποφάσισε: «θέλω να ζήσω για την αθανασία. Δεν παραδέχομαι τις μέσες λύσεις». Έτσι, λοιπόν, προσκολλήθηκε στον στάρετς Ζωσιμά που εξέφραζε την ησυχαστική παράδοση και ήταν σαν άγγελος. Ο Αλιόσα είναι εκφραστής των ανθρώπων εκείνων που ενδιαφέρονται για τις «λαϊκές ρίζες», σύμφωνα με την δράση που χαρακτήριζαν αυτούς τους τύπους «μερικοί θεωρητικίζοντες κύκλοι των διανοουμένων μας». «Είναι έφηβος ακόμα, ευσεβής και ταπεινόφρων· σε αντίθεση με τη ζοφερή διαβρωτική κοσμοθεώρηση του αδερφού του, γυρεύει να προσκολληθεί, ούτως ειπείν στις "λαϊκές ρίζες"». Ἀγαπᾶ τον μοναχισμό και κυρίως τον ησυχασμό, όπως θα δούμε πιο κάτω, και εκφράζει την μοναχική, ασκητική παράδοση της Ρωσίας της εποχής εκείνης. Σε αντίθεση με αυτούς που δέχθηκαν την επίδραση «του ευρωπαϊκού πολιτισμού», «αυτός προσκολλήθηκε στο μοναστήρι», στον στάρετς Ζωσιμά, σε αυτό που λέγεται «γενέθλιο σώμα» «στη μητρική αγκάλη της πατρίδας, σαν παιδιά τρομαγμένα απ' τα οράματα, και στα στερεμένα στήθια της αδυνανατισμένης μητέρας διψάνε να τους πάρει τουλάχιστο ήσυχα ο ύπνος και μάλιστα να κοιμηθούν εκεί σ’ όλη τους την ζωή, αρκεί να μη βλέπουν τις φρίκες που τους τρομάζουν». Ο Εισαγγελέας απέδωσε αυτήν την νοοτροπία που βίωνε ο Αλιόσα στον «ζοφερό μυστικισμό» και τον «κοντόφθαλμο σοβινισμό», που όπως είπε, «ίσως απειλούν το έθνος με μεγαλύτερο κακό απ' όσο η πρόωρη αποσύνθεση που προέρχεται απ' τον κακώς εννοημένο και αβασάνιστα αποχτημένο ευρωπαϊκό πολιτισμό, που απ' αυτόν υποφέρει ο μεγαλύτερος αδερφός του», ο Ιβάν.

Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

___________

Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι την πολιτισμική αυτή τρόϊκα εκπροσωπούν τρία βασικά ρεύματα της τότε ρωσικής κοινωνίας, ήτοι η «στοιχειακή Ρωσία», ο «ευρωπαϊκός πολιτισμός», και οι «λαϊκές ρίζες». Η τρόϊκα αυτή, είναι τρία δυνατά άλογα, που οδηγούνται, κατά τον Ντοστογέβσκι, από έναν αμαξά, τον πατέρα τους Θεόδωρο Καραμάζοβ «τον δυστυχισμένο, αχαλίνωτο κι ακόλαστο γέρο», «τον πάτερ φαμίλια», «που τελείωσε τόσο θλιβερά τη ζωή του». Ο Εισαγγελέας περιγράφει την ζωή και τον χαρακτήρα του πατέρα αυτού, που δυστυχώς ομοιάζει με πολλούς άλλους σύγχρονους πατέρες και γονείς.

«Ευγενής από καταγωγή, που άρχισε το στάδιό του σαν φτωχό παράσιτο που ύστερ’ απ' το αναπάντεχο κι απρόβλεπτο γάμο γίνεται κάτοχος ενός μικρού κεφαλαίου. Στην αρχή μικροκατεργάρης και δουλοπρεπής παλιάτσος, με κάποια εξυπνάδα ωστόσο και πριν απ' όλα τοκογλύφος. Με τα χρόνια, δηλαδή όσο μεγαλώνει το κεφάλαιό του, παίρνει θάρρος. Η ταπεινότητα κι η δουλοφροσύνη εξαφανίζονται και μένει μονάχα ο είρων και μοχθηρός κυνικός, κι ο ακόλαστος. Κάθε πνευματικότητα έχει ταφεί κι ένα μονάχα απομένει, μια υπέρμετρη δίψα ζωής. Και καταλήγει να μη βλέπει στη ζωή άλλο από αισθησιακές απολαύσεις κι αυτό διδάσκει τα παιδιά του. Από πατρικές ηθικές υποχρεώσεις - τίποτα. Τις κοροϊδεύει, ανατρέφει τα παιδιά του στην πίσω αυλή και χαίρεται που του τα παίρνουν από μπροστά του». Η βασική αρχή του πατέρα είναι: «Ας πάει να καεί όλος ο κόσμος, φτάνει να ‘μαι γω καλά». «Και είναι καλά, είναι απόλυτα ευχαριστημένος, διψάει να ζήσει έτσι άλλα είκοσι, τριάντα χρόνια ακόμα».

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”