Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ

Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Η ενορία του Αγίου Γεωργίου στο Μανχάταν βρίσκεται σε παρόδο της 8ης Λεωφόρου στο 54ό δρόμο στην καρδιά του Μανχάταν.

Σήμερα ο Ελληνισμός που ζει στην περιοχή είναι περιορισμένος αν και ορισμένες δεκαετίες πριν η κοινότητα έσφυζε από ζωή.

Εντούτοις η ενορία αυτή παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη άνθηση.

Ιδιαίτερα τώρα τον χειμώνα είναι σχεδόν γεμάτη από πιστούς αν και πρόκειται για ναό με αρκετή χωρητικότητα.

Πολλοί νέοι και νέες εκκλησιάζονται τακτικά στον Αγιο Γεώργιο και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κεντρικός πόλος έλξης των πιστών στην κοινότητα είναι ένας θαυμάσιος λειτουργός ο π. Δημήτριος - Father Jim, όπως τον αποκαλούν οι πιστοί - Κορδάρης, ένας σεμνός κληρικός με ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα.

Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό και αξιόλογο κληρικό με σημαντική θεολογική παιδεία, που έχει ένα ξεχωριστό τρόπο να πλησιάζει τους πιστούς. Πάντα ανοιχτός προς όλους - αλλά σε καμιά περίπτωση φορτικός - δίνει τη δυνατότητα στους πιστούς να νιώθουν οικεία όταν εκκλησιάζονται στην ενορία του.

Ο ψάλτης επίσης και ο νεωκόρος είναι ευλαβείς άνθρωποι, που ψάλλουν κατανυκτικά και εκκλησιαστικά και μετέχουν τακτικά της Θείας Κοινωνίας. 

Υπάρχει μια απλόχωρη αγάπη που αγκαλιάζει όλους στην κοινότητα του Αγίου Γεωργίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα αυτιστικό άτομο που εκκλησιάζεται συνηθίζει να κάθεται στο μπροστινό κάθισμα.

Πολλές φορές βρίσκεται σε αρμονία με τα τελούμενα αλλά όχι σπάνια έχει τις εξάρσεις του.

Θα ανέμενε κάποιος ότι αυτό θα φυγάδευε την κατάνυξη και την ευλάβεια της προσευχής και θα αποσπούσε την προσοχή των πιστών από τα τελούμενα.

Και όμως.! 

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. 

Οι πιστοί δέχονται αδιαμαρτύρητα, αλλά και χωρίς να ενοχλούνται, την παρουσία του ακριβώς επειδή το γενικό κλίμα που επικρατεί έχει μια πνευματική ωριμότητα και μια αρχοντιά που καλλιεργούν ο π. Δημήτριος και οι συνεργάτες του.

Η εκκλησία έχει ωραίο σκαλιστό βυζαντινής τεχνοτροπίας τέμπλο και εικόνες κατά το πλείστον Βυζαντινής τεχνοτροπίας.

Ο π. Δημήτριος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος για να μη μεταδίδεται η Θεία Κοινωνία σε μη ορθόδοξους. Πάντοτε όμως με διάκριση και χωρίς να προκαλεί.

Η λειτουργία τελείται στα Αγγλικά και στα Ελληνικά. Στις πλείστες περιπτώσεις ο π. Δημήτριος λέγει τις ευχές και τις εκφωνήσεις στα Αγγλικά, ενώ ο ψάλτης απαντά κυρίως στα Ελληνικά.

Μια μόνον παρατήρηση.

Κάποια νεαρή ευλαβής κυρία λέγει το “Σύμβολο της πίστεως” και την “Κυριακή προσευχή”.

Δεν κάνει.

Δεν το γράφω για να στενοχωρήσω την καλή κοπέλλα που δεν έχω αμφιβολία ότι το κάνει από ευλάβεια, αλλά για να επισημάνω την ανάγκη να εναρμονισθεί η τέλεση της Θείας Λειτουργίας - και σ’ αυτό τον τομέα - με την παράδοση της Εκκλησίας.

Καταρχήν γιατί χρειάζεται να σηκώνεται από τη θέση της η κοπέλλα και να πηγαίνει στο σολέα για να απαγγέλλει το “Σύμβολο της πίστεως;”

Ο ψάλτης μπορεί κάλλιστα να απαγγέλλει το “Σύμβολο της πίστεως”.

Η πιο πάνω παρατήρηση δεν γράφτηκε για να στενοχωρήσει κάποιο και οπωσδήποτε όχι τον π. Δημήτριο ένα κληρικό που κέρδισε επαξίως την εκτίμησή μου από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, αλλά για να τονίσει την ανάγκη να εκπέμπει ένα καθόλα παραδοσιακό ήθος η λειτουργία που τελείται στην κοινότητα του Αγίου Γεωργίου.

Μια κοινότητα που έχει τάσεις να αυξήσει τα μέλη της, όχι μόνον εξαιτίας της εξαιρετικής προσωπικότητας του λειτουργού της, αλλά και επειδή ομογενείς και άλλοι ορθόδοξοι άρχισαν να επανεγκαθίστανται στην αναβαθμισμένη αυτή περιοχή.