ΟΤΑΝ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΕΜΕΣΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Ο κ. Ανδρέας Ζαχαρουδιού με πληροφόρησε ότι ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεόδωρος Γιάγκου του τηλεφώνησε και είχαν μια μακρά - μιάμιση ώρας - συνδιάλεξη για τα σχόλια που έγραψε για την γνωμοδότησή του για την ψαλμωδία των γυναικών σε ενοριακούς ναούς.

Εικάζω ότι ο λόγος που τηλεφώνησε ο κ. Γιάγκου και δεν απάντησε γραπτώς ήταν επειδή πίστευε ότι ο συντάκτης των σχολίων δεν ήταν ο κ. Ζαχαρουδιού και ήλπιζε ότι με τη συζήτηση που θα είχαν στο τηλέφωνο θα απεδείκνυε ότι ο κ. Ζαχαρουδιού ήταν ένας αδαής που απλά υπέγραψε τα σχόλια που έγραψε άλλος.!!!

Πλην όμως διεψεύσθη οικτρά, επειδή στη μεταξύ τους συζήτηση ο κ. Ζαχαρουδιού τον συγύρισε δεόντως και ο κ. Γιάγκου εξεστόμισε πράγματα που τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα.

Για λόγους αληθείας και δικαιοσύνης οφείλω να ομολογήσω ότι και ο γράφων υποψιάσθηκε στην αρχή ότι τα σχόλια δεν ανήκαν σε ένα ψάλτη, αλλά σε κάποιο που είχε αξιόλογη θεολογική παιδεία, αλλά η συνέχεια της επικοινωνίας μου με τον κ. Ζαχαρουδιού με έπεισε ότι ο άνθρωπος κατέχει το θέμα.

Θα επανέλθουμε, συν Θεώ, στο περιεχόμενο της τηλεφωνικης αυτής συνδιάλεξης, επειδή ο κ. Ζαχαρουδιού είχε την καλωσύνη να μου στείλει εκτενές σημείωμα που αναφέρει λεπτομερώς τι διημήφθη, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ιδού η συνέχεια των σχολίων του κ. Ζαχαρουδιού στην αντιεπιστημονική και αντορθόδοξη γνωμοδότηση του κ. Θεόδωρου Γιάγκου.

*****

2. Περί του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Επειδή ο κ. Γιάγκου στο τέλος της σελίδος 5 και αρχές της σελ. 6 στην προσπάθειαν του να στηρίξει αυτά που λέγει, αναφέρει κάτι από τον Άγιον Ιωάννην τον Χρυσόστομον, έχω την γνώμην ότι κάπου κάπως αδικεί αυτόν τον μεγάλον πατέρα της Εκκλησίας ο οποίος λέγει και τα εξής:

α ). «Εδίδαξεν άπαξ η γυνή (δηλ. τον Αδάμ εις τον Παράδεισον) και πάντα κατέστρεψε, διά τούτο, φησί μη διδασκέτω. Και πάλιν. Τοσούτον γαρ αυτήν σιγηράν είναι δει, φησίν, ως μη μόνον περί βιωτικών, αλλά μήτε περί πνευματικών φθέγγεσθαι εν Εκκλησία. Τούτο κόσμος, τούτο αιδώς, τούτο μάλλον αύτην των ιματίων κοσμήσαι δύναται» (λόγ. Θ΄ της α΄προς Τιμοθ. σελ. 283 του δ΄τόμου). – Ευρίσκεται και μέσα στο «Πηδάλιον» εκδόσεως Αστέρος, στην σελ. 282 στις υποσημειώσεις. Από αυτό μάλλον πρέπει να βγαίνει και το συμπέρασμα ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να γίνονται και Εκκλησιαστικοί Επίτροποι αφού τους αφαιρεί το δικαίωμα να έχουν γνώμην και λόγον στην Εκκλησίαν.

Αυτή η υποσημείωσις αναφέρεται για τον Ο΄ Κανόνα της Στ΄Οικουμενικής Συνόδου που κατά την γνώμην μου ξεκαθαρίζει το θέμα του ψαλσίματος από τις  γυναίκες (όπως αναφέρω και πιο κάτω), και συνεπώς έχει σχέσιν και με αυτό.

β). Στην ομιλίαν του εις το, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου σελ.120, τόμ. ε΄ (ευρίσκεται και στο «Πηδάλιον» στις υποσημειώσεις του ΟΕ΄ Κανόνος της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου) λέγει ότι «εμποδίζει  πολλά τας θυμελικάς ψαλμωδίας».

Και διερωτάται κανείς: Μήπως οι μικτοί χοροί ψαλτών (άνδρες και γυναίκες) που παρουσιάζονται σήμερα σε κάποιες εκκλησίες, δεν είναι θυμελικές ψαλμωδίες που παρουσιάζουν;

Επειδή ο κ. Γιάγκου στην σελίδα 6, (2^α παράγραφος) αναφέρει και το χωρίον του Αποστ. Παύλου «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (Γαλ. 3,28), θα αναφέρω αυτό που αναφέρει σε ομιλίαν του ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος ο οποίος ερμηνεύοντάς το, λέγει ότι εμείς, άνδρες και γυναίκες, όλοι είμαστε ίσοι ενώπιον του Θεού (αλλά όχι μεταξύ μας σ’ αυτήν την ζωήν).

Προσωπικά πιστεύω ότι ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος έχει δίκαιον, ότι στον κόσμον που ζούμεν, άνδρες και γυναίκες δεν είμαστε ίσοι. Αυτό πιστεύω είναι εύκολον να το αντιληφθούμεν αν αναλογισθούμεν αυτά που λέγονται στο μυστήριον του γάμου: «Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω», «ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός», «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα», «και δος τη παιδίσκη ταύτη εν πάσιν υποταγήναι τω ανδρί και τον δούλον σου τούτον είναι εις κεφαλήν της γυναικός». 

Στο ίδιον χωρίον (Γαλ.3,28) ο Απόστολος Παύλος αναφέρει και το «ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος». Ναι μεν όλοι και δούλοι και ελεύθεροι ενώπιον του Θεού είμαστε ίσοι, αλλά στον κόσμον που ζούμεν, ο δούλος και ο ελεύθερος μεταξύ τους δεν μπορούμεν να πούμεν ότι είναι το ίδιον πράγμα. (Βλέπε επίσης, α). Α΄ Κορινθίους κεφ.ΙΑ΄στ.9: «και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ δια την γυναίκα αλλά γυνή διά τον άνδρα», 

β). Α΄ Τιμόθεον κεφ.Β΄ στ.11-12: «Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή. Γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω ουδε αυθεντείν ανδρός, αλλ’ είναι εν ησυχία», και,

γ). Γένεσις κεφ.Γ΄ στ.16 «και τη γυναικί είπε: «...και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου και αυτός σου κυριεύσει»).

Αν ο άνδρας και η γυναίκα στον παρόντα κόσμον ήσαν ίσοι, νομίζω δεν θα έγραφε τέτοια πράγματα στην Αγίαν Γραφήν.

(Συνεχίζεται)