Ο κ. ΖΑΧΑΡΟΥΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΓΙΑΓΚΟΥ

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΧΑΡΟΥΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Συνεχίζουμε τη δημοσίευση των σχολίων του κ. Ανδρέα Ζαχαρουδιού αναφορικά με την αντιεπιστημονική και αντορθόδοξη γνωμοδότηση του κ. Θεόδωρου Γιάγκου, Καθηγητή του Κανονικού Δικαίου στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης για την ψαλμωδία των γυναικών στη λατρεία.

Ο κ. Ζαχαρουδιού έθεσε υπόψη μας διάφορα γεγονότα αναφορικά με το θέμα εν οις και ότι ο κ. Γιάγκου του είπε, σε τελεφωνική συνδιάλεξη που είχαν, ότι πριν στείλει τη γνωμοδότηση στην Ιερά Σύνοδο την έθεσε υπόψη του πνευματικού του στο Αγιον Ορος.

Εχει την καλωσύνη ο κ. Καθηγητής να μας πει ποιος είναι αυτός ο Αγιορείτης πνευματικός που του είπε ότι η αντορθόδοξη αυτή μελέτη είναι έγκυρη ορθοδόξως;

Δεν είμαστε φυσικά σε θέση να γνωρίζουμε αν είπε την αλήθεια ο κ. Γιάγκου ότι έχει πνευματικό στο Αγιον Ορος. 

Ακόμη όμως και αν έχει δεν ξέρουμε αν όντως του έδωσε ευλογία για την γνωμοδότηση. 

Αλλά και αν πράγματι του έδωσε ευλογία καλό θα ήταν να γνωρίζαμε ποιος είναι αυτός ο Αγιορείτηςπνευματικός! 

Είναι δυνατόν να υπάρχουν Αγιορείτες ιερομόναχοι (ή και Καθηγούμενοι ποιος ξέρει;) που υποστηρίζουν τόσο κραυγαλέα αντορθόδοξες θέσεις;

Αναμένουμε κ. Καθηγητά.! 

Φυσικά δεν υποχρεούσθε να απαντήσετε, αν και πρέπει να συμφωνήσετε μαζί μας, ότι ηθικά είστε υποχρεωμένος να απαντήσετε αφού αυτοβούλως κάνατε αναφορά στο θέμα.

Περιττόν να τονίσω ότι, αν ο πνευματικός του κ. Γιάγκου είναι Βατοπαιδινός, τότε δεν χρειάζεται να αναφέρει τίποτα επειδή απλούστατα ισχύει το “Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει”. 

Ο Αγιος Λεμεσού προκάλεσε όλη αυτή την ιστορία για να δικαιώσει την αντικανονική πρακτική που ακολουθεί από χρόνια.

Καθόλου παράξενο, λοιπόν, αν οι Βατοπαιδινοί έδωσαν ευλογία για την παρανομία του Αγίου Λεμεσού. 

Αν όμως ο πνευματικός του κ. Γιάγκου ανήκει σε άλλη Μονή ή Σκήτη είναι πολύ χρήσιμο να γνωρίζουμε ποιος είναι.

Δεν θα επεκταθούμε στο περιεχόμενο του αποσπάσματος των σχολίων του κ. Ζαχαρουδιού, που παραθέτουμε στη συνέχεια, επειδή είναι πολύ σαφή και πολύ κατοχυρωμένα αυτά που αναφέρει.

Μόνον μια παρατήρηση. 

Αναφέρει ο κ. Ζαχαρουδιού στην κατακλείδα του αποσπάσματος: "Οποιος μιλά για θέματα της Εκκλησίας, πρέπει πάντοτε να τα στηρίζει είτε στην Αγίαν Γραφήν είτε στους Πατέρες.

Ο κ. Γιάγκου, στην μελέτην και στα συμπεράσματα του, δεν στηρίζει αυτά που λέγει πάνω σ’ αυτούς τους αλαθήτους θησαυρούς της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει κανένας πατέρας της Εκκλησίας που  έζησε μετά το 680 μ.Χ. και να συμφωνά με τα συμπεράσματα του κ.  Γιάγκου." 

Σχολιάζουμε: Αυτό δα έλειπε να υπήρχαν Πατέρες της Εκκλησίας οι οποίοι να συμφωνούσαν με την αντιευαγγελική και αντικανονική πρακτική του Αγίου Λεμεσού και την κομμένη και ραμμένη στην παρανομία του Σεβασμιότατου γνωμοδότηση του κ. Γιάγκου.!

*****

ΠΟΙΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΨΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Του κ. Ανδρέα Ζαχαρουδιού

============

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Γ. Πιο συγκεκριμένα.

 α). Σε ένα βιβλίο που εξέδωσε ο καθηγητής της Βυζαντικής Μουσικής κος Παπασάββας και το οποίον αποτελείται από άρθρα και μελέτες διαφόρων μελετητών της Βυζαντινής Μουσικής, στην σελ. 48 ο μελετητής Γεώργιος Τσατσαρώνης πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βυζαντινής Μουσικής γράφει:

«Στους τρεις πρώτους αιώνες, όπως αναφέραμεν συμμετείχε και ο λαός, αλλά με την δημιουργίαν νέων ύμνων και με τις εμφανιζόμενες χασμωδίες και παραφωνίες του αμυήτου λαού, η Σύνοδος της Λαοδικείας (360 μ.Χ) δια του ΙΕ΄ Κανόνος ανεγνώρισε επισήμως την τάξιν των Ψαλτών. «Περί του μη δείν, πλέον των κανονικών Ψαλτών των επί τον άμβωνα αναβαινόντων και από διφθέρας ψαλλόντων, ετέρους τινάς ψάλλειν εν Εκκλησία.»

Ο ΛΓ΄κανών της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου λέγει: «Αλλά μηδέ τινα των απάντων συγχωρείν επ’ άμβωνος, κατά την των εν τω Κλήρω καταλεγομένων τάξιν, τους θείους τω λαώ λόγους αποφωνείν, ει μήτι αν ιερατική κουρά χρήσηται ο τοιούτος, και την ευλογίαν υπό του οικείου ποιμένος Κανονικώς υποδέξηται. Ει δε τις φωραθείη παρά τα προγεγραμμένα ποιών, αφοριζέσθω».

Αυτός ο Κανών, μαζί με τον πιο πάνω ΙΕ΄της Λαοδικείας  δεν επιτρέπουν όχι μόνον στις γυναίκες να ψάλλουν, αλλά και στους άνδρες που δεν είναι οι χειροθετημένοι ψάλτες της εκκλησίας. Επίσης έρχεται και σε αντίθεσιν με τις προτροπές προ το εκκλησίασμα από ορισμένους ιερείς και επισκόπους είτε για να ψάλλουν όλοι μαζί, είτε για να απαγγέλλουν όλοι μαζί το «Πιστεύω» και το «Πάτερ ημών».

Αντιλαμβανόμεθα τον ευσεβή πόθον αυτών των κληρικών για να επανέλθει στην Εκκλησίαν η Αγάπη που είχαν οι πρώτοι χριστιανοί μεταξύ τους, αλλά αυτό δεν έχει καμίαν σχέσιν με την επιλεκτικήν χρήσιν αρχαίων παραδόσεων ερήμην της συνολικής αποδοχής όλων των συνιστώσων της πνευματικής ζωής της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας, ως επίσης ερήμην της ιστορικής πορείας της Εκκλησίας η οποία εθέσπισε θεοπνεύστους Ιερούς Κανόνες εκπεφρασμένους μάλιστα και από Άγιες Οιμουμενικές Συνόδους.

(Εξ άλλου, πιστεύω, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένον το ότι αν κάποιος συμψάλλει μέσα στην εκκλησίαν μαζί με τους ψάλτες, ότι είναι ένδειξις ότι συμμετέχει και με το μυαλόν του στην προσευχήν. Τρανή απόδειξις είναι και το τροπάριον του Γ΄ ήχου που ψάλλεται στους Κατανυκτικούς Εσπερινούς των Κυριακών της Μ. Σαρακοστής, που λέγει: «Πολλάκις την υμνωδίαν εκτελών, ευρέθην την αμαρτίαν εκπληρών, τη μεν γλώττη άσματα φθεγγόμενος, τη δε ψυχή άτοπα λογιζόμενος»).

β). Ως γνωστόν, η αλήθεια βρίσκεται μέσα στην Εκκλησίαν («...εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας» Α΄ Τιμόθεον  γ΄ 15) και ότι το αλάθητον  της Εκκλησίας και επί του υπό συζήτησιν θέματος, βρίσκεται κατ’ εξοχήν στην Αγίαν Γραφήν, στις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και στα βιβλία που χρησιμοποιούνται στην Εκκλησίαν δια την τέλεσιν των διαφόρων ακολουθιών. Ο δε μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος σε μιαν του ομιλίαν, λέγει ότι όποιος μιλά για θέματα της Εκκλησίας, πρέπει πάντοτε να τα στηρίζει είτε στην Αγίαν Γραφήν είτε στους Πατέρες.

Ο κ. Γιάγκου, στην μελέτην και στα συμπεράσματα του, δεν στηρίζει αυτά που λέγει πάνω σ’ αυτούς τους αλαθήτους θησαυρούς της Εκκλησίας. Δεν υπάρχει κανένας πατέρας της Εκκλησίας που  έζησε μετά το 680 μ.Χ. και να συμφωνά με τα συμπεράσματα του κ.  Γιάγκου.

(Συνεχίζεται)