Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΑΓΚΟΥ ΣΤΟΧΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΕΜΕΣΟΥ

Η ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΑΓΚΟΥ ΣΤΟΧΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΕΜΕΣΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια τα σχόλια του κ. Ανδρέα Ζαχαρουδιού με τα οποία αναιρεί τα έωλα επιχειρήματα της γνωμοδότησης του κ. Θεόδωρου Γιάγκου, Καθηγητή του Κανονικού Δικαίου της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αναφορικά με τη συμμετοχή των γυναικών στην ψαλμωδία. 

Ο κ. Ζαχαρουδιού μας βοηθά να δούμε με ποιο τρόπο ο κ. Γιάγκου συστηματικά αποσιωπά πηγές ή διαστρέφει το νόημα αυτών που παραθέτει ή και αποφεύγει να χρησιμοποιήσει στα συμπεράσματά του τα σημεία που προβάλλει από τις πηγές που έχει εντοπίσει.

Γιατί το κάνει αυτό;

Προφανώς όχι επειδή στερείται της κατάλληλης επιστημονικής κατάρτισης, αλλά επειδή η διήκουσα αρχή της γνωμοδότησής του είναι να βρει ή να αποσιωπήσει ή να διαστρέψει στοιχεία ώστε να δικαιώσει την αντικανονική και αντιευαγγελική νεωτεριστική πρακτική του Σεβ. Λεμεσού να χρησιμοποιεί γυναίκες στην ψαλμωδία.

Οταν ξεκινά κάποιος με αυτές τις προυποθέσεις, ακόμη και αν λέγεται Ζωναράς θα μας δώσει καρπό αντιεπιστημονικό. (Καλά! Για αντιπαραδοσιακό ούτε που χρειάζεται να το συζητήσουμε).

Είναι πολύ θλιβερό επειδή ο κ. Γιάγκου εργάστηκε με αυτή την αντιεπιστημονική μεθοδολογία και ακόμη πιο θλιβερό διότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου ενέκρινε αυτή την επιστημονικά ανεπαρκή και θεολογικά έωλη γνωμοδότηση.

Ιδού τι λέγει ο κ. Ζαχαρουδιού στη συνέχεια των σχολίων του με τα οποία αναιρεί την γνωμοδότηση του κ. Θεόδωρου Γιάγκου.

*****

Η ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Του κ. Ανδρέα Ζαχαρουδιού

=============

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Δ. Αναλυτικά σχόλια στα γραφόμενα του.

Περί σκανδαλισμού. 

1. Από τις σελίδες 1-5, δεν μας αναφέρει τίποτε το άξιον λόγου, (μιλά για πράγματα που συνέβησαν πρίν την ΣΤ΄Οικουμενικήν Σύνοδον) εκτός από την διαπίστωσιν ότι η παρουσία των γυναικών στο αναλόγιον των ενοριών δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα και προπαντός σκανδαλισμόν των ανδρών. Αυτό γίνεται πολύ εμφανές από το παράδειγμα που παρουσιάζει στην 1ην του σελίδα από τον βίον του Αγίου Κυριακού του Αναχωρητού -556 μ.Χ., (πριν δηλαδή από την ΣΤ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον) για την ασκήτριαν που έφυγε στην έρημον ως άλλη Αγία Μαρία Αιγυπτία αφού είχε γίνει αιτία σκανδάλου ενώ έψαλλε στον Ναόν της Αναστάσεως. Όλως παραδόξως, αντί από αυτό το παράδειγμα να βγάλει το συμπέρασμα ότι η παρουσία της γυναίκας ως ψάλτριας στον ενοριακόν ναόν είναι δυνατόν να σκανδαλίσει,  το ανέφερε αυτό το παράδειγμα για να αποδείξει όπως λέγει ότι στον Ναόν της Αναστάσεως έψαλλαν και γυναίκες!
2. Στην σελίδα 6, 2^α παράγραφος, ο κ. Γιάγκου σημειώνει την αταξίαν και τον σκανδαλισμόν που μερικές φορές επέφερε η ψαλμωδία από πλευράς των γυναικών.
3. Στην ιδίαν σελίδα (6), 2αν παράγραφον που συνεχίζεται και στην 7^ην σελίδα -1^η παράγρ. επίσης σημειώνει το του  Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, το ότι δηλαδή ο Άγιος είχε εντοπίσει τα σκάνδαλα που προέκυπταν από τις ψαλμωδίες των γυναικών: «...παύειν ταύτας και της εν εκκλησίαις ωδής και της εν πόλει μονής, ως χριστοκαπήλους και το θείον χάρισμα μισθόν απωλείας εργαζομένας». (Για αυτά που λέγει για τον Άγιον Ισίδωρον, βλ. Μελέτην Π. Τρεμπέλα «Η γυνή εν τη ψαλμωδία», 1926 μ.Χ. σελ. 25 -3^η παράγραφος έως σελ.  27 -1η παράγραφος, τα οποία μάλλον έρχονται σε αντίθεσιν με τα συμπεράσματα του κ. Γιάγκου).

4. Στην 8^ην σελίδα, στην 2αν παράγραφον ο κ. Γιάγκου σημειώνει τον σκανδαλισμόν που προκαλούν οι ψαλμωδίες των γυναικών στους μοναχούς. Στο τέλος αυτής της παραγράφου, αναφέρει και κάτι μάλλον παράδοξον για τον λόγον του μοναχού Αντιόχου «Περί του μη ενδελεχίζειν ψαλλούσαις γυναιξίν»: ότι αυτές ήταν παραινέσεις που είχαν αμέσους αποδέκτες τους μοναχούς και ότι στην ενορία τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά.  Και διερωτάται κανείς: Είναι σίγουρος ο κ. Γιάγκου ότι στις ενορίες δεν σκανδαλίζονται οι άνδρες από τις ψαλμωδίες των γυναικών; Φαίνεται ότι ο κ. Γιάγκου δεν κατάλαβε ότι οι πατέρες της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου, παρακινήθηκαν από αυτόν τον σκανδαλισμόν και εθέσπισαν αυτόν τον Κανόνα (Ο΄). Ο μακαριστός Αρχιμ. Αθανάσιος Μυτιληναίος, σε μιαν του σχετική ομιλίαν, λέγει ότι οι πατέρες της Εκκλησίας απαγόρευσαν στις γυναίκες να ψάλλουν στους ενοριακούς ναούς, παρακινούμενοι από αυτούς τους σκανδαλισμούς. Λέγει δε χαρακτηριστικά ότι οι Χριστιανοί ουχί σπανίως θα έχουν το μυαλόν τους σ’ αυτές τις περιπτώσεις στις ψάλλουσες αντί στα ψαλλόμενα.5. Στην σελίδα 11, 2^α παράγραφος, η αναφορά του κ. Γιάγκου  όχι μόνον δεν ενισχύει τα συμπεράσματα του, αλλά μάλλον επιβεβαιώνει τον σκανδαλισμόν που προερχόταν από τις περιπτώσεις των διπλών μοναστηριών, τα οποία η Ζ΄Οικουμενική Σύνοδος διά του Κ΄ Κανόνος της (όπως και ο ίδιος αναφέρει) απηγόρευσε.

Πιστεύω ότι αυτές οι διαπιστώσεις του κ. Γιάγκου περί σκανδαλισμού, θα έπρεπε να περιλαμβάνονται και μέσα στα τελικά του συμπεράσματα, που όλως παραδόξως δεν περιλαμβάνονται.

(Συνεχίζεται)