Ο κ. ΖΑΧΑΡΟΥΔΙΟΥ ΞΕΤΙΝΑΖΕΙ ΤΑ ΕΩΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. ΓΙΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Ο κ. ΖΑΧΑΡΟΥΔΙΟΥ ΞΕΤΙΝΑΖΕΙ ΤΑ ΕΩΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. ΓΙΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

==========

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Α. Για το 1^ον, 2^ον και 3^ον συμπέρασμα του όσον άφορά την συμμετοχήν των γυναικών σε χορούς ψαλτών, αυτό γινόταν πριν την θέσπισιν των Κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων και ειδικά των ΛΓ΄ και Ο΄ της Στ΄, και άρα δεν ισχύει ως τεκμήριον.

Β. Στο 4^ον του συμπέρασμα, λέγει ότι δεν υπάρχει απαγόρευση στους Αποστολικούς, Συνοδικούς και Πατερικούς Κανόνες για την ψαλμωδίαν από γυναίκες! 

Μήπως δεν τους πρόσεξε; 

Θα ήθελα να του υπενθυμίσω α) τον ΛΓ΄ (33) Κανόνα της ΣΤ΄Οικουμενικής Συνόδου που λέγει ότι ο μη χειροθετημένος ψάλτης ή αναγνώστης αφορίζεται.

Και θα ερωτήσω τον κον Γιάγκου: Η πράξις και η παράδοσις της Εκκλησίας, μετά την ΣΤ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον, ήτο να χειροθετεί γυναίκες (ψάλτες ή αναγνώστες) στους ενοριακούς ναούς;

Εκτός από τον Ο΄ Κανόνα της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου που είναι ξεκάθαρος για τους καλοπροαιρέτους ανθρώπους, υπάρχει και ο ΟΕ΄ Κανών επίσης της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου που λέγει προς τους ψάλτες «αλλά μήτε άλλο τι να λέγουν ανάρμοστον εις την Εκκλησίαν» που όπως ερμηνεύεται στο «Πηδάλιον», είναι και τα ΓΥΝΑΙΚΟΠΡΕΠΗ ΜΕΛΗ.  Όταν τα γυναικοπρεπή μέλη δεν επιτρέπονται στην Εκκλησίαν, πόσον μάλλον τα μέλη που ψάλλονται από γυναίκες;

Γ. Για το 5^ον του συμπέρασμα όσον αφορά την οικονομίαν από μέρους της Εκκλησίας, καμία διαφωνία, αλλά άλλον οικονομία και εντελώς άλλον το τι αποτελεί Κανονικήν θέσιν της Εκκλησίας.

Επί τούτου, ο μακαριστός άγιος Μητροπολίτης Μελέτιος (Καλαμαράς) έλεγε: «Όταν μία Οικονομία θεσπίζεται ως Κανόνας, τότε αυτή δεν είναι πλέον Οικονομία αλλά Δαιμονισμός». 

Δ. Για το 6^ον του συμπέρασμα ότι «με βάση την παράδοση, έτσι όπως εκφράστηκε από τους πατέρες, μπορούν και σήμερα οι γυναίκες να ψάλλουν στην Εκκλησία» απλώς θα του πούμεν ότι κανένας πατέρας μετά την ΣΤ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον δεν λέγει αυτά τα πράγματα. Όσον αφορά τα άλλα για την οικονομίαν που γίνεται σε περιπτώσεις αδυναμίας εξευρέσεως ανδρών, καμία διαφωνία.

Ε. Στο 7^ον του συμπέρασμα λέγει ότι για πολλούς αιώνες η Εκκλησία δεν απέκλειε την είσοδον γυναικών στο θυσιαστήριον. Νομίζω θα ήτο πιο ακριβής, αν έλεγε ότι αυτό συνέβαινε μέχρι την ημέραν που εθεσπίσθη ο ΜΔ΄ (44) κανών της Λαοδικείας. Μετά την θέσπισιν αυτού του Κανόνος, νομίζω δεν έχει δικαίωμα να ασχολείται με αυτό το θέμα και να αμφισβητεί Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων.

ΣΤ. Στο 8^ον του συμπέρασμα νομίζω ότι με αυτό που αναφέρει για το Ευχολόγιον ότι τα βρέφη - κορίτσια δεν εισάγονται στο ιερόν βήμα, αποδεικνύει ότι το «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» που ανέφερε για να ενισχύσει τις θέσεις του, ενισχύει μάλλον αυτό που έγραψα πιο πάνω, που λέγει ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος ότι  είναι για το ότι ενώπιον του Θεού είμαστε όλοι ίσοι και όχι στις μεταξύ μας σχέσεις στον παρόντα κόσμον που ζούμεν.

Θα μπορούσα να γράψω και μερικά προσωπικά παραδείγματα που μου έτυχαν στην Εκκλησίαν, που αποδεικνύουν (όταν η γυναίκα πάρει θάρρος μέσα στην Εκκλησίαν) πόσον θρασύς γίνεται και πόσα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει, όμως επιφυλάσσομαι, διότι ήδη είναι πολλά αυτά που έγραψα.

(Συνεχίζεται)