Ο κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΧΑΡΟΥΔΙΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ κ. Θ. ΓΙΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Ο κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΧΑΡΟΥΔΙΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ κ. Θ. ΓΙΑΓΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Ο κ. Ανδρέας Ζαχαρουδιού κονιορτοποιεί κυριολεκτικά τις έωλες, αντορθόδοξες και αντιεπιστημονικές απόψεις του Καθηγητή κ. Θεόδωρου Γιάγκου, ο οποίος έδωσε στην Εκκλησία της Κύπρου γνωμοδότηση κυριολεκτικά του ποδαριού, με προφανή σκοπιμότητα να δικαιώσει την ανομία του Σεβ. Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιου να συστήσει χορό γυναικών Βυζαντινής μουσικής που αντικαθιστά τους ψάλτες την ώρα της θείας λατρείας. Ακόμη και της Θείας Λειτουργίας! 

Την εργασία του κ. Ζαχαρουδιού - όπως όλα τα εκτενή κείμενα - αναδημοσιεύουμε σε συνέχειες.

Στο απόσπασμα της εργασίας του που ακολουθεί ο κ. Ζαχαρουδιού αποδεικνύει ότι τα περισσότερα που αναφέρει στη γνωμοδότησή του ο κ. Γιάγκου είναι ουσιαστικά είτε εκ του περισσού ή και εντελώς αχρείαστα.

Με άλλα λόγια αποδεικνύει, με αναφορά σε πλήθος Ιερών Κανόνων, ότι η γνωμοδότηση -  εκτός από αντορθόδοξη - είναι και επιστημονικά ανεπαρκής.

Ιδού η συνέχεια της εργασίας του κ. Α. Ζαχαρουδιού.

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Β. Τα περισσότερα που αναφέρει είναι αχρείαστα.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι στους πρώτους τρεις αιώνες στην Εκκλησίαν προτού διαμορφώσει η Εκκλησία το τελικόν της «Τυπικόν» έψαλλε όλος ο λαός, άνδρες και γυναίκες μαζί.  Όπως επίσης κανείς δεν αμφισβητεί ότι μέχρι και την Στ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον - 680 μ.Χ., που με τούς ΛΓ΄και Ο΄ Κανόνες της και σε σχέσιν και με τον ΙΕ΄ Κανόνα της Λαοδικείας, ξεκαθάρισε το θέμα, στους χορούς των ψαλτών συμπεριλαμβάνοντο και γυναίκες. Συνεπώς, όλα τα παραδείγματα και επιχειρήματα και ακόμα γνώμες Αγίων Πατέρων πριν το 680 μ.Χ. ήσαν αχρείαστα για το υπό μελέτην θέμα.

Αυτά τα παραδείγματα, που, γι’ αυτόν τον λόγον δεν ήσαν άξια λόγου να αναφερθούν είναι τα εξής:

1. Το του Αγ. Αμβροσίου Μεδιολάνων (4^ος αιώνας μ. Χ. – σελ. 6, 1^η παράγρ. της μελέτης του),
2. Το του Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου (5^ος αιώνας μ. Χ. – σελ. 6, 2^α παράγραφος)
3. Το του Αγ. Ευφραίμ του Σύρου (4^ος αιώνας μ. Χ. – σελ.7, 3^η παράγραφος)
4. Το της Διακόνου Πουπλίας (4^ος αιώνας μ. Χ. –σελ.8, 1^η παράγραφος).                                              
5. Αυτά που αναφέρει για τον αυτοκράτορα Ιουστινιανόν (6^ος αιών. – σελ. 9 και 10 -1^η παράγραφος).
6. Το της Αγίας Μακρίνης (4^ος αιώνας μ. Χ. – σελ.10 - 3^η παράγραφος)

Να υποθέσουμεν άραγε ότι ο κ. Γιάγκου να μην είχε υπ’ όψιν του αυτούς τους Κανόνες;

(Συνεχίζεται)