Η ΑΝΑΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΑΝΑΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Της Χριστούφαντου

=====

''Οὐδέποτε ἐλάλησεν

ἄνθρωπος ὅπως Οὖτος''

κι οὐδέποτε σιώπησε

ὡς ὁ Χριστός τοιούτως.

Σιώπησε στόν θρίαμβον

καί στήν δοκιμασίαν,

στόν Γολγοθᾶν καί στό Θαβώρ,

στήν σταυρικήν Θυσίαν.

Στήν δόξαν καί στά ''Ὡσανά'',

καί εἰς τούς συκοφάντες,

σιώπησε στούς σταυρωτές,

Πιλᾶτον καί Καϊάφες.

Ραπίσματα καί ἐμπτυσμούς,

ἐμπρός ἀρχιερέως,

δέχεται ὁ Θεάνθρωπος,

ὡς πλᾶνος Ἰουδαῖος.

''Διδάσκαλε'' καί ''Βασιλιᾶ'',

εἰρωνικῶς φωνάζουν,

στεφάνι τό ἀκάνθινον

στήν κεφαλήν Του βάζουν.

Στόν χλευασμόν τους σιωπᾷ,

ἄσπλαχνα τόν ραπίζουν,

Σταυρόν στούς ὤμους κουβαλᾷ,

καί Τόνε ὀνειδίζουν.

Βγαίνει ἀπ᾽ τήν παρεμβολή,

ἔξω τοῦ τείχους φθάνει,

ὡς οἱ Προφῆτες ἅπαντες,

θέλουν νά ἀποθάνῃ.

Ὁ Ἄμωμος ὡς ἔνοχος

κι ἀποδιοπομπαῖος,

μόν᾽ ἕνας Τόν σπλαγχνίζεται,

Σίμων ὁ Κυρηναῖος.

Στόν Γολγοθᾶν Τόν ὁδηγοῦν,

μέ τούς ληστές Τόν στήνουν

καί Τόν σταυρώνουν μέ καρφιά

μ᾽ ὄξος, χολή, ποτίζουν.

Καί τότε μόνο ὁμιλεῖ,

πονάει καί σπαράζει,

λέγει εἰς τόν Πατέρα του

ἐκλιπαρεῖ καί κράζει.

''Πάτερ, συγχώρησον αὐτούς,

δέν ξέρουν τί ποιοῦνε'',

δέεται γιά τούς σταυρωτάς

ὅλοι τους νά σωθοῦνε.

Κι ἐκεῖνοι ἐσκοτίσθησαν

καί Τόν περιγελοῦνε,

χιτῶνα κλῆρον βάζουνε

καί τόν διεκδικοῦνε.

Μέ ὕβρεις καί μέ ἐμπαιγμούς

ἱμάτια μερίζουν,

γυμνός ἐπάνω στόν Σταυρόν,

οἱ Ἄγγελοι δακρύζουν.

Ἀποκαλοῦνε Ἰησοῦ,

φωνάζουν Ναζωραῖο,

τόν λοιδοροῦνε "Βασιλιᾶ,

ὅλων τῶν Ἰουδαίων".

Καί Τόν ρωτοῦν εἰρωνικά

Τοῦ λέγουν δέν φοβᾶσαι;

Ἐσύ ναόν θά κρήμνιζες

πῶς στόν Σταυρόν κρεμᾶσαι;

Ἥλιος τήν γῆν παρέδωκε

μέσα στήν σκοτοδίνην,

νά φέρῃ πιά δέν ἠμπορεῖ,

τέτοια παραφροσύνην!

''Ἠλί'', κραυγάζει γοερά,

''γιατί μ᾽ ἐγκαταλείπεις;'',

Μήτηρ στέκει καρτερικά,

ὁ πόνος σιωπή Της!

Ποτήριον πίνει πικρόν,

ὅλα τά ὑπομένει,

τό Αἷμα Του τό Θεϊκόν,

Θυσίαν τό προσφέρει.

Ὄξος στά χείλη δίδουνε,

''τετέλεσται'' ψελλίζει,

καί κλίνοντας τήν κεφαλήν,

τό πνεῦμα παραδίδει.

Καί σείεται ὅλη ἡ γῆ,

ἀνοίγουνε οἱ τάφοι,

σχίζεται καταπέτασμα,

ἡ κτίσις εἶν᾽ μονάχη.

Κέντημα λόγχης δέχεται,

Νερό καί Αἷμα στάζει,

Χριστός Θεάνθρωπος ἐστί

τό Αἷμα Του τούς κράζει.

Κι ὡς τώρα Τόν λογχίζουνε,

Ἰοῦδες στό πλευρόν Του,

δίδουν ἀγκάλες στούς ἐχθρούς,

εἰς Οἶκον τοῦ Πατρός Του.

Καί Τόν ἀνασταυρώνουνε,

διαλέγουν Βαραβάδες,

μά Ἐκεῖνος πάντα καρτερεῖ

νά φύγουν ἀπ᾽ τίς πλᾶνες.

Ἀνασταυρώνεις τόν Χριστόν;

Φιλί Ἰούδα δίδεις,

τόν Σατανᾶν ὑπηρετεῖς,

ψυχήν σου παραδίδεις.

Ὦ ἄνθρωπέ μου, μήν ἀργῇς,

ποτέ μήν ἀναβάλλῃς,

μετάνοιαν οἰκοδόμησε,

Χάριν νά ἀπολάβῃς.

Φεύγου ἀπό τόν σκοτισμόν,

κι ἀπ᾽ τήν πικράν ὀδύνην

καί ἀκολούθει τόν Χριστόν,

πορεύου εἰς εἰρήνην.

Ζῆσε ἐπίγειον ζωή

μέσα εἰς τήν γαλήνη

κι ἄν τό φορτίον σου βαρύ,

Ἐκεῖνος θ᾽ ἀλαφρύνῃ.

Ἡ ἁμαρτία θέριεψε

καί τίς ψυχές ρημάζει,

τ᾽ ἀθῶο ἅγιο Αἷμα Του

μετάνοια σ᾽ ὅλους κράζει.

Πάντας ἀνθρώπους προσκαλεῖ

νά γίνουν ἐκλεκτοί Του,

νά ᾽ναι στήν Βασιλείαν Του

αἰώνια μαζί Του!