ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Γ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Γ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Γράφει ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος σε άρθρο του για τον Μακιαβέλι:

“Ο μακιαβελισμός είναι διαχρονικός σε διεθνές και σε τοπικό επίπεδο. Πρόκειται για την εφαρμογή μεθόδων και πολιτικών, που  καταργούν κάθε ηθική αναστολή και επιδιώκουν με οποιοδήποτε μέσο να επιτύχουν ένα στόχο. Εργαλεία του η καταπίεση και γενικότερα η βία, το ψέμα,  η υποκρισία, η ηθική εξουδετέρωση του αντιπάλου, ακόμη και η φυσική εξόντωση των «ενοχλητικών»... Πολλοί στην πολιτική, αλλά και στο οικονομικό και επιχειρηματικό πεδίο, για να αυξήσουν την ισχύ τους δίνουν, εν γνώσει τους, ψεύτικες υποσχέσεις,  υπονομεύουν αυτούς που θεωρούν αντιπάλους τους, προχωρούν σε ανέντιμες συμμαχίες, διαφθείρουν ψυχές, και υποκριτικά συμμαχούν με την ανώτερη εξουσία, ενώ είναι έτοιμοι να την εγκαταλείψουν όταν αυτή εξασθενήσει, για να προσκολληθούν στη νέα εξουσία... 

Ο μακιαβελισμός, ως σύμπτωμα, εμφανίζεται σε κοσμικά και σε εκκλησιαστικά πρόσωπα, που ενώ δεν διαθέτουν προσόντα πάσχουν από εγωισμό και αρρωστημένη φιλοδοξία. Συνήθως προσκολλώνται σε κάποιον ισχυρό, για να ανέλθουν άκοπα μαζί του στην ιεραρχική κλίμακα. Στον κύκλο του ισχυρού εφαρμόζουν την μακιαβελική μέθοδο της αλεπούς. Αναπτύσσουν την πονηρία και την κολακεία σε αναπλήρωση των ανύπαρκτων προσόντων τους και εξουδετερώνουν κάθε ικανό και έντιμο συνεργάτη. Όταν νιώθουν  ότι έχουν την ευκαιρία να ανέβουν στη θέση που επιδιώκουν μεθοδεύουν την αναρρίχησή τους  σ' αυτήν. Προς επίτευξη του στόχου τους επιτυγχάνουν να καταλάβουν στη γραφειοκρατία θέση κλειδί και έτσι να έχουν τη δυνατότητα επηρεασμού των εξελίξεων. Παράλληλα  χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να εξουδετερώσουν όποιον θεωρούν εμπόδιο  στην επίτευξη του σκοπού τους. 

Επίσης, με άφθαστη υποκρισία και με  πετυχημένη προσποίηση, καταφέρνουν να φαίνονται σημαντικοί, ώστε η εκ μέρους τους κατάκτηση της θέσης  που επιδιώκουν να φαίνεται κάτι το φυσιολογικό και αποκατάσταση αδικίας…

Ο Μακιαβέλι έγραψε τον "Ηγεμόνα" πριν από 500 χρόνια και ο μακιαβελισμός, ως έκφραση της ζωώδους ζωής, ζει και βασιλεύει."

Ποιος τολμά να διαψεύσει τη διαπίστωση του κ. Παπαθανασόπουλου ότι ο “μακιαβελισμός” έχει διαχρονική ισχύ; 

Ο “μακιαβελισμός” δεν επινοήθηκε από τον Μακιαβέλι. 

Είναι σύμφυτος με την ανθρώπινη φύση από την ημέρα της πτώσεως. Ο Μακιαβέλι απλά διαπιστώνει την ωμή πραγματικότητα και έχει τον αμοραλισμό να την επικροτεί. 

Ο Σαίξπηρ κάνει δαψιλή χρήση του “Ηγεμόνα” του Μακιαβέλι στα έργα του (λ.χ. Ριχάρδος Β΄και Ιούλιος Καίσαρας). 

Πολύ πριν τη γέννηση του Μακιαβέλι μορφές όπως τον Αλκιβιάδη ενσάρκωσαν το μακιαβελικό ιδεώδες. 

Στο διάλογο των Αθηναίων και των κατοίκων της Μήλου, στην Ιστορία του Θουκυδίδη, αναπτύσσεται διεξοδικά και αριστοτεχνικά ο “μακιαβελικός” χαρακτήρας της πολιτικής.

Ο “μακιαβελισμός” δεν αφορά μόνον τις διακρατικές σχέσεις και την πολιτική κονίστρα ή τα εκκλησιαστικά αξιώματα. 

Αφορά όλους μας - ακόμη και στην προσωπική μας ζωή - επειδή, όπως έλεγε ο άγιος και σοφός γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, είμαστε όλοι “Αδαμόπουλοι”, δηλαδή απόγονοι του Αδάμ και γι’ αυτό επιρρεπείς στο “μακιαβελικό” ήθος.