Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ Ο "ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ" κ. ΣΗΜΑΤΗΣ

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ Ο “ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ” κ. ΣΗΜΑΤΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Οι θέσεις μου για την αποτείχιση είναι γνωστές.

Τις επανέλαβα - μετά φορτικότητος - πάλιν και πολλάκις.

Επαναλαμβάνω - για μια ακόμη φορά - ότι δεν αποκλείεται η διακοπή μνημοσύνου του οικείου επισκόπου κάτω από ορισμένες προυποθέσεις.

Οταν κηρύττει γυμνή τη κεφαλή δημόσια αιρέσεις και εφ’ όσον υπάρχει η απόλυτη βεβαιότητα ότι η αποτείχιση δεν θα καταλήξει σε σχίσμα.

Υπό τις παρούσες συνθήκες η αποτείχιση είναι εντελώς αχρείαστη και ο κίνδυνος δημιουργίας σχίσματος ορατός διά γυμνού οφθαλμού και επεσήμανα αυτούς τους κινδύνους στον κ. Σημάτη πολλές φορές και με πολλούς τρόπους.

Και δεν έχω ασφαλώς μεταβάλει, έστω και κατά το ελάχιστον, τις απόψεις μου έκτοτε.

Ταυτόχρονα, όμως, θέλω με πολύ έντονο τρόπο να καταδικάσω τις “δεσποτοκρατικές” αντιλήψεις του Σεβασμιότατου Καλαβρύτων, οι οποίες οδήγησαν τον κ. Σημάτη και άλλους στην αποτείχιση - και ο Θεός να δώσει - να μην τους οδηγήσουν τελικά και σε σχίσμα.

Δυστυχώς ο Σεβασμιότατος εξακολουθεί να συμπεριφέρεται, όχι σαν πατέρας, αλλά σαν δεσπότης.

Η αντίδραση του κ. Σημάτη μπορεί κάλλιστα - ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ - να αντιμετωπιστεί θετικά από το Σεβασμιότατο αλλά αυτό μπορεί να γίνει εφ’ όσον σταματήσει να τον θεωρεί “ανύπαρκτο”.!!!

Θα δώσετε λόγο στο Θεό, Σεβασμιότατε, αν τελικά η κατάσταση προχωρήσει σε σχίσμα.

Σας παρακαλούμε θερμά να δείτε το θέμα ως πατέρας. Οχι ως δεσπότης.

Επαναλαμβάνω - για μια ακόμη φορά - ότι ο κ. Σημάτης έχει εκτραπεί σε καταστάσεις αντίθετες με την εξαιρετικά ήπια ψυχοσύνθεσή του εξαιτίας της συμπεριφοράς σας.

Αν τελικά δεν δείξετε πατρικό ενδιαφέρον για τη σωτηρία της ψυχής του να είστε βέβαιος ότι η μη κατά Θεόν αδιαφορία σας θα είναι πολύ υπαρκτό θέμα για σας εν Ημέρα Κρίσεως.

Δεν έπρεπε ο κ. Σημάτης να αποτειχιστεί. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό.

Αλλά ποιος τον έσπρωξε προς αυτή την κατεύθυνση και ποιος τον κρατά αποτειχισμένο εκτός από την ανυπαρξία του πατρικού σας ενδιαφέροντος;

Για όνομα του Θεού, Σεβασμιότατε.!

Κλείστε το θέμα κατά Θεόν.! Μπορείτε.! Πρέπει.! Αναμένουμε.!

Πάνω από όλους αναμένει Αυτός που σας ενεπιστεύθη την ψυχή του κ. Σημάτη και των άλλων αποτειχισμένων και εσείς τους θεωρείτε “ανύπαρκτους”.

Για όνομα του Θεού!

Μπορεί ένας επίσκοπος να λέγει για το παιδί του ότι είναι “ανύπαρκτο”;

Σεβασμιότατε!

Δεν έπρεπε να αγναντεύετε - όπως τον Πατέρα στην παραβολή του ασώτου - στον ορίζοντα για να διακρίνετε την επιστροφή του;

Δεν έπρεπε - όπως τον Ιερό Χρυσόστομο - να ανατρέξετε, ακόμη και στα σπήλαια των ληστών, για να βρείτε το παιδί σας;

Είναι επιτρεπτόν ένας επίσκοπος να εκφράζεται έτσι για ψυχή που του εμπιστεύθηκε ο Χριστός και για την οποία θα δώσει λόγον εν Ημέρα Κρίσεως;