Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΠΑΤΣΚΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΠΑΤΣΚΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

====================

Παρόλον ότι αντιλαμβάνομαι το μήνυμα που θέλει να δώσει ο Σεβασμιότατος επίσκοπος Μπάτσκας κ. Ειρηναίος (Μπούλοβιτς) καλόν είναι να συνειδητοποιήσει ότι η παρομοίωση που παραθέτει στην κατακλείδα του άρθρου του “Σχετικά με τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης στὸ Ζάγκρεμπ” είναι εντελώς άστοχη. Οχι βεβαίως σκοπίμως, αλλά από αβλεψία. Είμαι απολύτως πεπεισμένος γι’ αυτό.

Η ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

___________

Η τοιχογραφία του Μιχαήλ Αγγελου, που αφορά τη δημιουργία ανθρώπου, στο παρεκκλήσι του Αγίου Σίξτου στο Βατικανό, δείχνει το Θεό να δίνει με το άγγισμα του δακτύλου του “πνοή ζωής ζώσας” στον άνθρωπο.

Αφού, Αγιε Μπάτσκας, καλείτε τον αιρεσιάρχη της Ρώμης να κινηθεί με αυτό το πρότυπο η απάντησή του στην πρόσκλησή σας - μην αμφιβάλλετε - θα είναι απολύτως καλοδεχούμενη.

Οπως πολύ καλά γνωρίζετε αυτό ακριβώς διδάσκει η εκκλησιολογία του Βατικανού.

Ο Πάπας είναι η πηγή της ιερωσύνης από τον οποίο - κατά τους Παπικούς πάντοτε - απορρέει κάθε ζωή ζώσας ιερωσύνης. Η πρόσκλησή σας, λοιπόν, ανεπιγνώστως - δεν αμφιβάλλω περί αυτού καθόλου - “έρχεται γάντι”, κατά τη λαική έκφραση, στις παπικές επιδιώξεις περί "πρωτείου".

Ετσι ακριβώς φαντάζεται ο Πάπας τον εαυτό του! Θεό επί της γης, που χορηγεί όσα χορηγεί το Πνεύμα το Αγιον. “Music to the ears” του Βατικανού είναι η παρομοίωσή σας, Σεβασμιότατε.

Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

__________

Πέραν της άστοχης παρομοίωσης που παραθέσατε (και μερικών άλλων οικουμενιστικών εκφράσεων), είναι φανερόν από το άρθρο σας η βαθιά σας απογοήτευση, επειδή το Βατικανό δεν άλλαξε στάση έναντι των Ορθοδόξων και μάλιστα των Ορθοδόξων Σέρβων.

Ελπίζω ότι αυτή η θλιβερή στάση του Ρωμαίου Ποντίφηκα να σας θυμίσει τον παλιό καλό σας εαυτό, όπως τον θυμόμαστε ως φοιτητές, αλλά και αργότερα, πριν αρχίσετε να συναγελάζεστε με τους Παπικούς στη Ραβέννα και πριν ανάβετε μανόρες στις συναγωγές.

“Τρεις είναι οι πτώσεις του ανθρώπου! Ο Αδάμ, ο Ιούδας και ο Πάπας” έγραψε ο Γέροντάς σας και Αγιος - με την όλη σημασία του όρου - Ιερομόναχος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο οποίος - ειρήσθω εν παρόδω - σας θαύμαζε - όπως μπορεί να πιστοποιήσει ο γράφων - για την εκπληκτική σας γλωσσομάθεια.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗ ΣΕΡΒΙΑ Ο ΠΑΠΑΣ

_____________

Μακρυά από τον αιρεσιάρχη της Ρώμης, Σεβασμιότατε.

Δεν θα κουνήσει το δακτυλάκι του για να βοηθήσει τη Σερβία.

Οπως δεν το κούνησε για να κάνει το σταυρό του όταν μπήκε στην Αγία Σοφία και όπως δεν βρήκε το θάρρος να πει δυο λόγια υποστήριξης για την Κύπρο.

Ούτε άλλαξε ο λύκος, ούτε θα αλλάξει νοοτροπία. Μόνον προβειά αλλάζει, για να θεμελιώνει το “λαικό οικουμενισμό” - τον οποίο δυστυχώς επ’ εσχάτων υπηρετείτε - ως μη οφείλατε - ευόρκως, για να πετύχει τους μη κατά Θεόν στόχους του.

ΜΗ ΣΥΓΚΑΤΑΝΕΥΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

_____________

Κλείστε, σας ικετεύουμε θερμά, την πληγή που άνοιξε στο Σώμα της Αγιοσαββικής Εκκλησίας της Σερβίας και μη δώσετε τη συγκατάθεσή σας για να έλθει ο Πάπας στη Σερβία.

Δεν πρόκειται να βοηθήσει τη Σερβία ο Πάπας. Εχει άλλες προτεραιότητες.

Χωρίς επιστολή πρόσκλησης ή συγκατάθεσης στην πρόσκληση του Προέδρου Τάντιτς, ο αιρεσιάρχης της Ρώμης που πήγε και προσκύνησε τον τάφο του αρχικακούργου Στέπινατς, δεν μπορεί να μαγαρίσει τα αγιασμένα και αιματοβαμμένα χώματα της Σερβίας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του Σεβασμιότατου Μπάτσκας κ. Ειρηναίου που μας έδωσε αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΠΑΤΣΚΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΜΠΟΥΛΟΒΙΤΣ: “ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΛΩΜΕΝΑ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΛΑ ΣΙΞΤΙΝΑ”

===========

Τὴν προσοχὴ τῆς κοινῆς γνώμης προσήλκυσε ἡ πρόσφατη διήμερη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ’ στὴν Κροατία τὴν 4^η καὶ την 5^η Μαΐου τοῦ 2011. Ἡ συγκεκριμένη ἐπίσκεψη, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε μὲ σύνθημα «Μαζὶ ἐν Χριστῷ», εἶχε προσελκύσει ἐξίσου μεγάλη προσοχὴ καὶ στὴ σερβικὴ κοινὴ γνώμη.

Πολλὰ μηνύματα, τὰ ὁποῖα ὁ Ποντίφηκας, ὡς ἐξαιρετικὸς θεολόγος, ἀπηύθυνε ἀπὸ τὸ Ζάγκρεμπ, μποροῦν νὰ γίνουν ἀποδεκτὰ ἀπὸ ὅλο τὸν χριστιανικὸ κόσμο, ὅπως ἡ ἐνθάρρυνση τωῶ χριστιανικῶν οἰκογενειῶν νὰ ἀντισταθοῦν στὸ πνεῦμα τῆς ἐκκοσμίκευσης καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὴν ἁγιότητα τῆς ζωῆς, τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας. Ἐπίσης, εἶναι σημαντικὰ καὶ τὰ μηνύματα πρὸς τὴ νεολαία, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν ἡλικία ποὺ ἀναζητεῖ τὸ νόημα τῆς ζωῆς.

Ὡστόσο, δύο μηνύματά του θὰ μείνουν στὴ μνήμη ὅλων ὡς ἀντιφατικά. Τὸ πρῶτο τὸ ἔστειλε ὁ Πάπας ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο, δηλαδὴ ἀκόμα πρὶν φθάσει στὴν Κροατία, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἄτυπης συνομιλίας του μὲ τοὺς δημοσιογράφους. Ἐνθυμούμενος λοιπὸν τοὺς παλαιότερους Καρδινάλιους τοῦ Ζάγκρεμπ, δήλωσε τὸ ἑξῆς: «Ὁ μακαριστὸς Καρδινάλιος Φράνιο Σέπερ, ὁ μακαριστὸς Καρδινάλιος Φράνιο Κούχαριτς καὶ ὁ Καρδινάλιος Γιόσιπ Μπόζανιτς ἔλεγαν πάντα ὅτι ἡ Κροατία δὲν ἀνήκει στὰ Βαλκάνια, ἀλλὰ στὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θὰ ἦταν λογικό, δίκαιο καὶ ἀναγκαῖο ἡ Κροατία νὰ ἐνταχθεῖ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ὅπου ἀνέκαθεν ἀνῆκε ἱστορικὰ καὶ πολιτισμικά».

Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ Πάπας Βενέδικτος δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ τοποθετήσει ἐκτὸς Εὐρώπης τὴ Νότιο-Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, κάποτε κεντρικὸ μέρος τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἔπειτα Ρούμελη, καὶ σήμερα γνωστὴ μὲ τὴν τουρκικὴ ὀνομασία Βαλκάνια, οὔτε νὰ ἐπιστρέψει στὶς ἀρχὲς τοῦ 16^ου αἰ., ὅταν ὁ προκάτοχός του Λέων Ι’ εἶχε χαρακτηρίσει τὴν Κροατία ὡς аntemurale christianitatis («προτείχισμα τοῦ Χριστιανισμοῦ»). Δὲν πρέπει ὅμως νὰ λησμονοῦμε ὅτι τὸ «προτείχισμα» κατὰ τὴ συγκεκριμένη ἐποχὴ φύλασσαν καὶ πολλοὶ Σέρβοι ἀκρίτες, οἱ ὁποῖοι σήμερα, μετὰ ἀπὸ πέντε αἰῶνες τῆς ἱστορικῆς τους παρουσίας, πλέον δὲν ὑπάρχουν ἐκεῖ καὶ ὅσοι ἀπέμειναν εἶναι θλιβερὰ ὑπολείματα ἑνὸς σφαγιασμένου καὶ ἐκδιωγμένου λαοῦ. Ἐμεῖς οἱ Βαλκάνιοι ἀπὸ τὴν πλευρά μας βλέπουμε τὴν Εὐρώπη ὡς πολιτισμικὴ ἤπειρο ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ ἕως τὸν Εἰρηνικὸ καὶ ἀπὸ τὰ Κανάρια ἕως τὰ Κουρίλια νησιά, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ ἑνιαῖο πνευματικὸ χῶρο, ὁ ὁποῖος ἔχει ἴδιες χριστιανικὲς ρίζες καὶ τὰ ἴδια ἰδεώδη. Ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουμε στοὺς Ὀρθοδόξους λαοὺς τῶν Βαλκανίων, δὲν ἀγαπᾶμε μόνο τὶς δικές μας πατρίδες, ἀλλὰ ὁλόκληρα τὰ Βαλκάνια, τόσο τὰ δικά μας βυζαντινὸ-σλαβικά ὅσο καὶ τὰ δυτικὸ-χριστιανικά, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ μουσουλμανικά, τὴν εὐρύτερη – ρωμαϊκή μας πατρίδα, γνωρίζοντας ὅτι αὐτὴ χάρισε στὴν Εὐρώπη δύο πολιτισμικὰ θεμέλια, τὸν ἑλληνισμὸ καὶ τὸ χριστιανισμό. Ἐπισημαίνουμε ὅτι ὁ κλασσικὸς ἑλληνικὸς πολιτισμός, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπὶ αἰῶνες ὁ ὑψηλότερος στὴν Εὐρώπη, εἶναι κατ᾿ ἐξοχὴν βαλκανικὸς πολιτισμός, ὅπως καὶ οἱ παλαιότεροι γνωστοὶ εὐρωπαϊκοὶ πολιτισμοὶ - τοῦ Lepenski Vir καὶ τῆς Βίντσα, ἐνῶ ἡ νέα χριστιανικὴ πίστη ἦρθε στὸ εὐρωπαϊκὸ ἔδαφος μέσῳ Βαλκανίων, εἰδικότερα μέσῳ τῆς πόλης Φίλιπποι. Ὑπενθυμίζουμε τὴν ἀνθολογικὴ διατύπωση τοῦ μακαριστοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β΄ ὅτι δὲν ὑπάρχει Εὐρώπη χωρὶς καὶ τους δύο πνεύμονες, ἐκ των οποίων ο ένας είναι Ὀρθόδοξος, κυρίως ἕλληνο-σλαβικός...

Παρόλο ποὺ ἀκόμη δὲν ἐκπληρώθηκαν οἱ προσδοκίες πολλῶν Ρωμαιοκαθολικῶν πιστῶν, πρωτίστως στὴν Κροατία, ὅτι δηλαδὴ ὁ Ἀλόιζιε Στεπίνατς, Καρδινάλιος τοῦ Ζάγκρεμπ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, θὰ κηρυσσόταν ἅγιος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀλγεινὴ ἀπορία προκάλεσαν αὐτὰ ποὺ ὁ Πάπας εἶπε στὴν πτήση του πρὸς τὸ Ζάγκρεμπ, ὅτι ὁ Καρδινάλιος Ἀλόιζιε Στεπίνατς «ἦταν κατὰ τοῦ καθεστῶτος τῶν Οὐστάσι» καὶ ὅτι «προστάτευε τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴν προστασία τῶν Σέρβων, τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ρόμα ἀπὸ τὸ καθεστὼς αὐτό». Κάτι παρόμοιο ἐπανέλαβε καὶ στὴν ὁμιλία του στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ζάγκρεμπ, λέγοντας ὅτι ὁ Καρδινάλιος Στεπίνατς «κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ναζιστικῆς καὶ τῆς φασιστικῆς δικτατορίας ὑπῆρξε προστάτης τῶν Ἑβραίων, τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὅλων τῶν διωγμένων». Ἔχοντας ὑπόψη ὅτι ὁ Στεπίνατς, ἀφ᾿ ἑνὸς διατέλεσε στρατιωτικὸς βικάριος τοῦ «Ἀνεξάρτητου Κράτους» τῆς Κροατίας – ἢ σύμφωνα μὲ ἄλλους τοποθέτησε τὸ στρατιωτικὸ βικάριο – καὶ ἦταν μέλος τῆς Βουλῆς, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου λαμβάνοντας ὑπόψη τὴ γνωστὴ ἀνὰ τὸν κόσμο φυσικὴ καὶ πνευματικὴ γενοκτονία τῶν Οὐστάσι ἐναντίον τῶν Σέρβων, τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ρόμα, πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι, ὑπὸ τὸ φῶς τῶν πορισμάτων τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας, εἴτε δίνεται μονομερῶς ὑπερβολικὰ μεγάλη ἔμφαση σὲ αὐτὴ τὴν πλευρὰ τῆς πολιτείας τοῦ παραπάνω Καρδινάλιου ἢ πρόκειται γιὰ κατασκεύασμα μὲ τὸ νὰ ὑπερτονίζονται μεμονομένες περιπτώσεις προστασίας ὁρισμένων Σέρβων ἢ Ἑβραίων (μεταξὺ τῶν ὁποίων δὲν βρίσκονται, γιὰ κάποιο λόγο, ὀνόματα τριῶν Ὀρθόδοξων Ἐπισκόπων καὶ περισσότερων ἀπὸ διακόσιους Ὀρθόδοξων Ἱερέων, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν ὡς θύματα τῶν Οὐστάσι). Ταυτοχρόνως, ἀποσιωπᾶται ἢ ἐλαχιστοποιεῖται ἡ ἰδεολογικὰ ὑποκινούμενη καὶ δημοσίως ἐκφραζόμενη μισαλλοδοξία τοῦ παραπάνω Καρδινάλιου ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία, τὸ Βυζάντιο, τοὺς Ἑβραίους, τοὺς Σέρβους, κ.ἄ.

Τέλος, ἐπιδοκιμάζουμε τὴν ἔκκληση τοῦ Πάπα πρὸς τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς Ἐπισκόπους καὶ Ἱερεῖς νὰ καταβάλλουν τὶς προσπάθειες γιὰ συμφιλίωση τῶν διηρημένων Χριστιανῶν, καθὼς καὶ τῶν Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων. Τὰ χέρια συμφιλίωσης ἂς εἶναι πάντα ἁπλωμένα, ὅπως στὴν πράξη τῆς δημιουργίας, ζωγραφισμένη ἀπὸ τὸ Μιχαὴλ Ἄγγελο στὴν Καπέλα Σιξτίνα. Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ συμφιλιώνει τὸ παρελθὸν μὲ τὸ παρόν. Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ δική μας Ἀνατολή, ἡ Δύση, ὁ Βορρᾶς καὶ ὁ Νότος. Ὁ Θεὸς εἶναι τὸ δικό μας Πᾶν. ( Осврт на недавну посету папе римског Загребу)