Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ

ΟΙ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ

__________

Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ

Του κ. Πολυνείκη Θεοδωρόπουλου

=========

Όλα αυτά τα χρόνια ήταν και δεν ήταν μέλος της κατά σάρκα οικογενείας του. Ίσως ακούγεται παράδοξο αυτό. Αλλά ο π. Επιφάνιος και εν προκειμένω πέτυχε, με τη βοήθεια του Θεού, να αποφύγει τα άκρα και να συνθέσει τα διεστώτα:

Απέφυγε, τόσο τη συναισθηματική προσκόλληση στους κατά σάρκα συγγενείς του, η οποία θα ζημίωνε το πνευματικό του έργο, όσο και την ψυχρότητα προς αυτούς, η οποία θα τους τραυμάτιζε ψυχικώς.

Παράλληλα επεδίωξε και πέτυχε να ανήκει πρωτίστως στην εν Χριστώ πνευματική του οικογένεια, χωρίς όμως να αγνοεί και την κατά σάρκα οικογένειά του. Είναι γνωστός ο ισχυρός σύνδεσμος του π. Επιφανίου με την πνευματική του οικογένεια, αλλά δεν είναι γνωστή η παράλληλη - διακριτική πάντα – αφοσίωσή του στην κατά σάρκα οικογένειά του.

Δεν υπήρξε γεγονός ευχάριστο ή δυσάρεστο στις οικογένειές μας (γέννηση, βάπτιση, γάμος, κηδεία, μνημόσυνο, δοκιμασία κλπ.), από το οποίο απουσίασε ο π. Επιφάνιος. Αεικίνητος, χωρίς να εγκαταλείπει ούτε στο ελάχιστο την πνευματική του εργασία, στην οποία αφοσιωνόταν ψυχή τε και σώματι τις περισσότερες ώρες της ημέρας του, θυσιάζοντας αγόγγυστα και παρά τις σωματικές του ασθένειες, ακόμα και αυτό τον απαραίτητο χρόνο του φαγητού (συνήθως έτρωγε τηλεφωνώντας) ή του ύπνου (κατά κανόνα άγρυπνος) έβρισκε τρόπο, ώστε να εξοικονομεί, ελάχιστο χρόνο, για να πραγματοποιεί, κατά τις περιστάσεις, σύντομες επισκέψεις στα σπίτια μας ή να μας στέλνει ένα γραπτό μήνυμα ή να επικοινωνεί μαζί μας τηλεφωνικά.

Θεωρούσε την πνευματική του συμπαράσταση και προς τους κατά σάρκα συγγενείς του χριστιανικό χρέος, για το οποίο προσπαθούσε πάντοτε να είναι συνεπής και ακριβής.

Αν και από πλευράς πνευματικής συγκρότησης τον χώριζε από τους κατά σάρκα οικείους του τεράστια διαφορά, ποτέ δε μας αντιμετώπισε «αφ’ υψηλού», αλλά κατά τις συζητήσεις μας άκουγε ταπεινά και λάμβανε σοβαρά υπ’ όψιν τη γνώμη και του νεωτέρου από εμάς, συμπεριφερόμενος ως ίσος προς ίσους.

Είχε τη διάκριση να σέβεται τις απόψεις μας, ακόμη και όταν αυτές ήταν λανθασμένες, επειδή σεβόταν βαθιά την ελευθερία έκφρασης κάθε ανθρώπου.

Ήταν εύστοχος στις απαντήσεις του, αποφεύγοντας τις περιττές φράσεις, περιεκτικός, ετοιμόλογος, και παρόλα αυτά συνήθως σιωπηλός, προτιμώντας να μη μιλάει, εάν προηγουμένως δεν του απευθύναμε κάποια ερώτηση.

Αντίστοιχα ο π. Επιφάνιος πέτυχε να μεταδώσει και σ’ εμάς την πεποίθηση ότι δεν ανήκουμε αποκλειστικά στην κατά σάρκα οικογένειά μας, αλλά ότι ανήκουμε ταυτόχρονα και στη δική του μεγάλη πνευματική οικογένεια.

Αγαπούσε με την καρδιά του όλους μας (αν και προσπαθούσε – συνήθως ανεπιτυχώς – να το αποκρύπτει) και σεβόταν τους μεγαλυτέρους στην ηλικία.

Απολαυστική ήταν η σκηνή των συναντήσεών του με τον κατά σάρκα πατέρα του: Ο πατέρας του προσπαθούσε να ασπασθεί το χέρι του υιού του, ως πνευματικού πατρός και ο υιός το χέρι του πατέρα ως σαρκικός υιός.

(Συνεχίζεται)