Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Αξιοσημείωτες οι θέσεις που καταγράφει ο κ. Τάτσης, σε πρόσφατο άρθρο του, ότι η κατάργηση του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών δεν διασφαλίζει τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του.

Τις απόψεις του ο καλός θεολόγος τις αποδεικνύει με συγκεκριμένα παραδείγματα από τα σχολικά εγχειρίδια και τα προτεινόμενα από το Υπουργείο Παιδείας σχολικά προγράμματα σπουδών.

Είναι αξιέπαινος ο κ. Τάτσης για τη συνεχή και στενή παρακολούθηση και ενημέρωση που κάνει για όλα τα θέματα που αφορούν το μάθημα των θρησκευτικών.

Δύο σοβαρές επιφυλάξεις για τις θέσεις που διατυπώνει ο κ. Τάτσης.

ΝΑ ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ

_________________

Καταρχήν δεν χρειάζεται να περιγράφει ότι μπορεί να ονομάσει μονολεκτικά.

Επί παραδείγματι όταν λέγει “Κάποιοι Θεολόγοι, που εκ της θέσεώς τους λαμβάνουν αποφάσεις για το περιεχόμενο του μαθήματος” θα μπορούσε κάλλιστα να πει: Ο κ. Γιαγκάτζογλου και οι συνεργάτες του στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Ετσι και οι αναγνώστες του άρθρου του δεν θα διερωτούνταν σε ποιους αναφέρεται ή ορισμένοι άλλοι δεν θα έβαζαν πονηρό λογισμό ότι φοβάται να μιλήσει συγκεκριμένα “διά τον φόβον των Ιουδαίων”.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ

__________

Ο “πονηρός” αυτός λογισμός ενισχύεται στη συνέχεια του άρθρου, επειδή ο κ. Τάτσης παρουσιάζει τον κ. Γιαγκάτζογλου και τους σύμβουλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου περίπου ως θύματα των άθεων κυβερνώντων και όχι ως συνωμότες και προαγωγούς της θρησκειολογικής εκπόρνευσης του ορθόδοξου μαθήματος των θρησκευτικών.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι η κλίκα των Αγουρίδη και Νησιώτη εργάζεται μεθοδικά από δεκαετίες για να αποορθοδοξοποιήσει το μάθημα των θρησκευτικών και να καταστήσει τις Θεολογικές Σχολές θρησκειολογικές και να μετατρέψει τους ορθόδοξους θεολόγους σε ιστορικούς της θρησκείας.

ΔΕΝ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ

________________

Μια άλλη σοβαρή επιφύλαξη είναι ότι δεν αναφέρεται πουθενά στο άρθρο του κ. Τάτση ο μέγας ένοχος επειδή αυτές οι ασχημίες συμβαίνουν στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στο Υπουργείο Παιδείας.

Δηλαδή δεν γίνεται καμιά αναφορά στον διά τας αμαρτίας ημών Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον ακρογωνιαίο λίθο του οικοδομήματος του εξανδραποδισμού του μαθήματος των θρησκευτικών και των θεολογικών Σχολών, ο οποίος - με την παγίδα που έστησε στην ΠΕΘ και στο “Σύνδεσμο θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης”, στο συνέδριο της ανομίας της Πεντέλης, - εξουδετέρωσε με κίνηση ματ τις όποιες αντιστάσεις για διατήρηση του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του έχει καθ’ οιονδήποτε τρόπο διασφαλιστεί.

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ

________________

Ετσι το άρθρο του κ. Τάτση δεν πρόκειται να προβληματίσει θετικά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τον κ. Γιαγκάτζογλου και τους συνεργάτες τους, επειδή συνειδητά υποβοηθούν τους άθεους να υποβαθμίσουν και να αλλοτριώσουν το μάθημα των θρησκευτικών.

Οι παρατηρήσεις όμως του καλού θεολόγου είναι πολύτιμες επειδή μπορούν και ελπίζω να ξυπνήσουν από τον ύπνο τους θεολόγους εκείνους, οι οποίοι έχουν τη διδασκαλία των θρησκευτικών ως πορισμό και οι οποίοι δεν βλέπουν ότι η αλλοτρίωση του ορθόδοξου μαθήματος των θρησκευτικών βάζει σε κίνδυνο και τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του.

Σε απλά Ελληνικά. Οχι μόνον θα προδώσουν ο θεολόγοι την αποστολή τους αν δεχθούν να γίνουν ιστορικοί της θρησκείας, αλλά αργά ή γρήγορα θα χάσουν και τη δουλειά τους.!!!

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του κ. Τάτση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

O ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΗ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

============

Βασικό επιχείρημα όσων σχεδίασαν και προωθούν την αλλαγή του χαρακτήρα του ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών είναι ότι με την αποβολή του κατηχητικού χαρακτήρα του και το «άνοιγμά» του στις άλλες ομολογίες και θρησκείες θα εξασφαλίσουν τη διατήρηση της υποχρεωτικότητάς του.

Το επιχείρημα προβλήθηκε κυρίως από νεωτεριστές θεολόγους και όχι τόσο από πολιτικές ή άλλες δυνάμεις, οι οποίες ζητούν μεν θρησκειολογικό αντί ορθοδόξου μαθήματος όχι όμως ως προϋπόθεση για τη διατήρηση της υποχρεωτικότητάς του αλλά μάλλον ως ένα ακόμη βήμα στο δρόμο προς την πλήρη κατάργησή του.

Κάποιοι ωστόσο Θεολόγοι, που εκ της θέσεώς τους λαμβάνουν αποφάσεις για το περιεχόμενο του μαθήματος μαζί με την ομάδα του νεοσυσταθέντος θεολογικού συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ, αποφάσισαν να «αναβαθμίσουν τη θρησκευτική εκπαίδευση», να εγκαταλείψουν τον ομολογιακό, κατηχητικό, ορθόδοξο χριστιανικό χαρακτήρα του μαθήματος και να φτιάξουν ένα μάθημα Θρησκευτικών που θα βασίζεται στην ανοιχτότητα, την ανεκτικότητα προς τις άλλες θρησκείες και ομολογίες, το διαχριστιανικό και διαθρησκειακό διάλογο, ένα μάθημα στην ουσία του θρησκειολογικό.

Όσοι επιμένουμε στη διατήρηση του ορθόδοξου χριστιανικού πατερικού μαθήματος των Θρησκευτικών κατηγορηθήκαμε γιατί με τη στάση μας και την «αδιαλλαξία» μας οδηγούσαμε το μάθημα στην κατάργησή του. Ως μονόδρομο για τη διάσωση της υποχρεωτικότητας των Θρησκευτικών εμφάνισαν οι παραπάνω Θεολόγοι την αλλαγή του περιεχομένου του και την πλήρη εγκατάλειψη του κατηχητικού «μονοφωνικού» χαρακτήρα του.

Μέσα στο κλίμα αυτό των αντιπαραθέσεων των Θεολόγων ήρθε η κυβερνητική απόφαση για το Νέο Λύκειο. Με την απόφαση αυτή το μάθημα των Θρησκευτικών υποβαθμίζεται ποικιλοτρόπως. Τούτο όμως δεν συμβαίνει λόγω της επιμονής μας στη διατήρηση του ορθόδοξου χαρακτήρα του. Είναι σαφές ότι η υποβάθμισή του έχει να κάνει με την σταδιακή υλοποίηση ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου που προβλέπει την πλήρη κατάργησή του και προωθείται μέσω πολιτικών προσώπων που εκτελούν εντολές άλλων. Οι σχετικές με το θρησκευτικό μάθημα ρυθμίσεις του Νέου Λυκείου, μολονότι λίαν αρνητικές, απέδειξαν ωστόσο ότι η αλλαγή στο χαρακτήρα του μαθήματος ουδόλως εξασφαλίζει τη διατήρηση της υποχρεωτικότητάς του. Συνέβη μάλιστα ακριβώς το αντίθετο!

Στην Α΄ τάξη του Νέου Λυκείου που το μάθημα παραμένει ορθόδοξο χριστιανικό και περιέχει εκτενή αναφορά στην «Ορθόδοξη Πίστη και Λατρεία» διατηρήθηκε τόσο ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του όσο και οι δύο ώρες διδασκαλίας του.

Αντίθετα στη Β΄ τάξη που το μάθημα είχε κυρίως θρησκειολογικό χαρακτήρα, με αναφορά στα ξένα θρησκεύματα και παρόλο που ο τίτλος του μαθήματος άλλαξε και έγινε «Θρησκεία και Κόσμος» το μάθημα έχασε τη μία ώρα διδασκαλίας του.

Τέλος στην Γ΄ τάξη η ριζική αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος (από «Θέματα Χριστιανικής Ηθικής» μετατράπηκε σε «Θρησκεία και Κόσμος») όχι μόνο δεν βοήθησε στη διατήρηση του υποχρεωτικού του χαρακτήρα αλλά αντιθέτως συνοδεύτηκε από τη μετατροπή του σε επιλεγόμενο εντός ενός πλαισίου που στην πράξη σηματοδοτεί την οριστική κατάργησή του στην τάξη αυτή.

Τι έχουν αλήθεια τώρα να μας απαντήσουν οι συνάδελφοι Θεολόγοι που είχαν συνδέσει άμεσα την διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος με την αλλαγή του περιεχομένου του;

Τη στιγμή που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το θρησκευτικό μάθημα είναι ομολογιακό, την ώρα που όλη η Ευρώπη πλέον παραδέχεται το θάνατο του πολύμορφου τέρατος της πολυπολιτισμικότητας αμέσως μετά τη γέννησή του, μερικοί Θεολόγοι στην Ελλάδα συνεχίζουν να εξυφαίνουν τη «θεολογία της πολυπολιτισμικότητας» ή τη «θεολογία της ετερότητας». Τα πράγματα όμως μιλούν μόνα τους.

Η δική μας παράδοση στηρίζεται στη ζωή και τη διδασκαλία των Πατέρων μας, η θεολογία μας και το θρησκευτικό μας μάθημα είναι πατερικό και χριστιανικό και τούτο είχε αντιληφθεί και ο συνταγματικός νομοθέτης όταν έγραφε τις σχετικές διατάξεις για την καλλιέργεια της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών μας.

Αν κάποιοι σημερινοί πολιτικοί επιθυμούν διακαώς τον πλήρη εξοβελισμό κάθε χριστιανικού στοιχείου από την παιδεία μας, γιατί αυτή την εντολή έχουν λάβει από τα αφεντικά τους, είναι τουλάχιστον τραγελαφικό στην προσπάθεια μας να τους πείσουμε να μην το κάνουν, να προχωρούμε μόνοι μας σε αλλοίωση του περιεχομένου της θεολογίας μας και του θρησκευτικού μαθήματος.

Επιδίωξή μας πρέπει να είναι η διατήρηση και της υποχρεωτικότητας και του ορθόδοξου χριστιανικού χαρακτήρα των Θρησκευτικών.

ΠΗΓΗ:

Θρησκευτικά