"ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ"

«ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ»:
“Τὰ σχολεῖα θὰ γίνουν νοσοκομεῖα.
Οἱ παιδικὲς χαρὲς θὰ γίνουν νεκροταφεῖα”

===========

. Στὸν σημερινὸ μεταμοντέρνο κόσμο μας, στὴν ἐποχὴ τῆς πληροφορίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ‘πολιτισμένης’ βαρβαρότητας καὶ ἰδιαίτερα στὴν σύγχρονη μεταχριστιανικὴ ‘Δύση’, μπορεῖς νὰ μιλήσεις (καὶ νὰ προβληθεῖς!) γιὰ τὸν κίνδυνο ἐξαφάνισης τοῦ ρινόκερου, γιὰ τὴν προστασία τῆς χελώνας καρέτα καρέτα, γιὰ τὴν προστασία τῆς βιοποικιλότητας, γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κτήματος Τατοΐου, γιὰ τὴν διάσωση τοῦ κινηματογράφου «Λουΐζα», γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὰ δικαιώματα τῶν μεταναστῶν καὶ γιὰ ἄλλα περισσότερο ἢ λιγότερο ‘καυτὰ’ προβλήματα.

. Τὸ νὰ μιλήσεις ὅμως γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἀποσάθρωση, τὸ ἀτέρμονο κυνήγι τῆς ἡδονῆς καὶ τῶν κενῶν ἐπιθυμιῶν, τὴν καταστροφὴ τῆς οἰκογένειας, τὴν μείωση τῶν γεννήσεων, τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὴν γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ, δὲν εἶναι ‘πολιτικὰ ὀρθό’. Μόνο ἕνας ‘ἀκραῖος’ θὰ τὸ ἔκανε. Δὲν πειράζει. Οὔτε ἡ ἀλήθεια εἶναι πολιτικὰ ὀρθὴ καμία φορά. Ἀλλὰ εἶναι ἀμείλικτη. Τὸ ντοκιμαντὲρ «Δημογραφικὸς Χειμώνας» τοῦ 2008, τολμάει νὰ μιλήσει σὲ ὅσους ἔχουν αὐτιὰ γιὰ νὰ ἀκούσουν.

. Ὁ «Δημογραφικὸς Χειμώνας» (“Demographic Winter”) –ἕνα δραματικὸ ντοκιμαντὲρ– εἶναι τὸ πρῶτο ντοκουμέντο ποὺ ἐρευνᾶ τὴν πιὸ παραβλεπόμενη κρίση τῆς ἐποχῆς μας: τὴν ταχεία, σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, μείωση τοῦ ποσοστοῦ τῶν γεννήσεων.

. Ὁ Philip Longman, δημογράφος καὶ συγγραφέας τοῦ βιβλίου «Ἡ Ἄδεια Κούνια: Πῶς ἡ Πτώση τοῦ Ρυθμοῦ τῶν Γεννήσεων Ἀπειλεῖ τὴν Παγκόσμια Εὐημερία», (“The Empty Cradle: How Falling Birthrates Threaten World Prosperity”), παρατηρεῖ: «Ἡ ἐν ἐξελίξει παγκόσμια μείωση τῆς ἀνθρώπινης γεννήσεων εἶναι ἡ πιὸ ἰσχυρὴ δύναμη ποὺ ἐπηρεάζει τὴν τύχη τῶν ἐθνῶν καὶ τὸ μέλλον τῆς κοινωνίας στὸν 21ο αἰώνα».

. Οἱ καταστροφολόγοι τοῦ ὑπερπληθυσμοῦ ἀπὸ τὸν Thomas Malthus ἕως τὸν Paul Ehrlich ἔχουν προειδοποιήσει ὅτι ὁ «ὑπερπληθυσμὸς» ὁδηγεῖ σὲ ἐξάντληση τῶν πόρων καὶ μαζικὴ λιμοκτονία. Στὴν πραγματικότητα, περισσότεροι ἄνθρωποι ἔχουν πετύχει βελτίωση τῆς εὐημερίας καὶ βελτίωση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου.

. Αὐτὸ ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ κόσμος τὸν 21ο αἰώνα εἶναι ἕνας ἄλλος τύπος δημογραφικῆς κρίσης, ἀλλὰ ἕνας ποὺ εἶναι ὀδυνηρὰ πραγματικός: ἡ μείωση τοῦ ποσοστοῦ γονιμότητας καὶ ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ θέσει σὲ κίνδυνο τελικά, τὸν ἀνθρώπινο πολιτισμό.

. Ἡ μέση γυναίκα θὰ πρέπει νὰ κάνει 2,1 παιδιὰ στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς τῆς – ἴσα γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν τρέχοντα πληθυσμό.

. Σὲ λιγότερο ἀπὸ 40 χρόνια, τὰ ποσοστὰ γονιμότητας ἔχουν μειωθεῖ κατὰ περισσότερο ἀπὸ 50% σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Τὸ 1970, ἡ μέση γυναίκα εἶχε 6 παιδιὰ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ζωῆς της. Σήμερα, ὁ παγκόσμιος μέσος ὅρος εἶναι 2,9. Τὸ Τμῆμα Πληθυσμοῦ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν (UNPD), προβλέπει περαιτέρω μείωση στὸ 2,05 μέχρι τὸ 2050.

. Σὲ μεγάλο μέρος τοῦ βιομηχανικοῦ κόσμου, ἡ κρίση μπορεῖ νὰ φανεῖ ἀκόμα καὶ σήμερα:

. Ἡ Εὐρώπη θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ κρεμάσει μία ταμπέλα “ Ἡ Ἐπιχείρηση Κλείνει” στὴν πόρτα της. Τὸ μέσο ποσοστὸ γεννήσεων στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι 1,5, ἀρκετὰ κάτω ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ ἀντικατάστασης (2.1). Στὴν Ἰταλία, εἶναι 1.2.

. Ἡ Ρωσία ἔχει ἕνα ποσοστὸ γεννήσεων 1.17, ὅταν ἦταν 2,4 τὸ 1990. Σήμερα ὑπάρχουν σχεδὸν τόσες ἀποβολὲς ὅσες καὶ γεννήσεις στὴ Ρωσικὴ Ὁμοσπονδία. Τὸ ἔθνος χάνει περίπου 750.000 ἀνθρώπους τὸν χρόνο. Ὁ σημερινὸς πληθυσμός της (143 ἑκατομμύρια) ἀναμένεται νὰ μειωθεῖ σὲ 112 ἑκατομμύρια ἕως τὸ 2050. Σὲ μιὰ ἀπεγνωσμένη προσπάθεια νὰ ἐξορκίσει τὸν δημογραφικὸ χειμώνα, ἡ κυβέρνηση προσφέρει ἕνα μπόνους 250.000 ρούβλια (τὸ ἰσοδύναμο 9.200 δολαρίων) γιὰ κάθε παιδὶ ποὺ θὰ κάνει μιὰ οἰκογένεια μετὰ τὸ πρῶτο.

. Παγκοσμίως, ὑπάρχουν 6 ἑκατομμύρια λιγότερα παιδιὰ (6 ἐτῶν καὶ κάτω) σήμερα, ἀπὸ ὅσα ὑπῆρχαν τὸ 1990. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀρχικὸ τρέμουλο πρὶν τὸν ἐρχόμενο σεισμό. Ἂν συνεχιστοῦν οἱ σημερινὲς τάσεις, μέχρι τὸ 2050, ὁ κόσμος θὰ ἔχει 248 ἑκατομμύρια λιγότερα παιδιὰ κάτω τῶν 5 ἐτῶν σὲ σχέση μὲ σήμερα.

. Ὁ βιομηχανοποιημένος κόσμος θὰ ἀντιμετωπίσει σύντομα σοβαρὲς ἐλλείψεις ἐργατικοῦ δυναμικοῦ. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἐκτιμᾶ ἔλλειμμα 20 ἑκατομμυρίων ἐργαζομένων ἕως τὸ 2030.

. Στὸν ἀνεπτυγμένο κόσμο, οἱ πληθυσμοὶ γερνᾶνε μὲ ταχεῖς ρυθμούς. Τὸ 1989, τὸ 11,6% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Ἰαπωνίας ἦταν ἄνω τῶν 65 ἐτῶν. Λιγότερο ἀπὸ 20 χρόνια ἀργότερα, οἱ ἡλικιωμένοι εἶναι τὸ 21,1% τοῦ ἰαπωνικοῦ λαοῦ. Ἡ ὑπογεννητικότητά της (1,25) καὶ ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο σχεδὸν κανεὶς δὲν μιλάει γιὰ τὴν ‘Ἰαπωνία Α.Ε.’ πιά. Στὴν δεκαετία τοῦ 1990, τὸ χρηματιστήριο τῆς Ἰαπωνίας ἔπεσε κατὰ 80% ἀπὸ τὸ ἱστορικὰ ὑψηλὸ ὅριο καὶ ἡ ἀγορὰ ἀκινήτων της, ἔχασε τὸ 60% τῆς ἀξίας της.

. Στὶς βιομηχανικὲς χῶρες στὸ σύνολό τους, οἱ ἄνω των 60 ἐτῶν ἀποτελοῦν σήμερα τὸ 20% τοῦ πληθυσμοῦ – ποσοστὸ ποὺ θὰ αὐξηθεῖ σὲ 32% μέχρι τὸ 2050. Μέχρι τότε, σύμφωνα μὲ τὴν UNPD, αὐτὲς οἱ κοινωνίες θὰ ἔχουν δύο ἡλικιωμένους γιὰ κάθε παιδί.

. Ὁ ἀναπτυσσόμενος κόσμος δὲν εἶναι πολὺ πίσω. Στὶς Φιλιππίνες, τὸ ποσοστὸ γεννήσεων μειώθηκε ἀπὸ 6 στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 σὲ 2,8 σήμερα, μὲ περαιτέρω μείωση νὰ προβλέπεται. Στὴν Αἴγυπτο, στὴν δεκαετία τοῦ 1960, ἡ μέση γυναίκα εἶχε 7,3 παιδιὰ στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς της, ἔναντι 3,7 σήμερα. Οἱ γεννήσεις στὸ Μεξικὸ εἶναι μόλις 2,1, ἴδιες μὲ τῆς Ἀμερικῆς.

. Αὐτὸς ὁ “ δημογραφικὸς χειμώνας” θὰ ἔχει ἀντίκτυπο σὲ πολλοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς μας:

. Τί θὰ συμβεῖ στὸν Πρῶτο Κόσμο, ὅταν ὅλο καὶ λιγότεροι ἐργαζόμενοι καλοῦνται νὰ παρέχουν συντάξεις γιὰ ὅλο καὶ περισσότερους συνταξιούχους; Σὲ ποιό σημεῖο τὸ βάρος θὰ γίνει τόσο ἐπαχθές, ὥστε οἱ νέοι ἐργαζόμενοι θὰ ἀντιδράσουν καὶ θὰ ἀρνηθοῦν νὰ ὑποστηρίξουν ἕνα σύστημα ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν θὰ μποροῦσαν, ἐνδεχομένως, νὰ ἐλπίζουν ὅτι θὰ ἐπωφεληθοῦν;

. Πῶς ἡ Ρωσία, ἡ ὁποία ἀναμένεται νὰ χάσει τὸ ἕνα τρίτο τοῦ πληθυσμοῦ της, ἕως τὰ μέσα τοῦ σημείου αὐτοῦ τοῦ αἰώνα, θὰ ὑπερασπιστεῖ τὰ σύνορά της; Ἂν ἡ Ρωσία, ἡ ὁποία καταλαμβάνει τὸ μεγαλύτερο ἔδαφος ὁποιουδήποτε ἔθνους, διαλυθεῖ σὲ θύλακες ἀντιπαραθέσεων ἐθνικῶν ὁμάδων, αὐτὸ θὰ δημιουργήσει ἀποσταθεροποίηση στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀσία.

. Λόγῳ τῆς πτώσεως τοῦ ἀριθμοῦ τῶν γεννήσεων, σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ αἰώνα, ὁ παγκόσμιος πληθυσμὸς θὰ ἀρχίσει νὰ μειώνεται. Στὴν συνέχεια, ἡ μείωση θὰ εἶναι ταχεία. Θὰ μποροῦσε ἀκόμη νὰ φθάσει σὲ ἐλεύθερη πτώση πληθυσμοῦ.

. Καθ᾽ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας, δὲν ὑπάρχει κανένα παράδειγμα ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη νὰ συνοδεύεται ἀπὸ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ.

Πῶς μπορεῖ μιὰ βιομηχανικὴ κοινωνία νὰ διατηρηθεῖ μὲ ὁλοένα καὶ λιγότερους ἐργαζομένους καὶ καταναλωτές;

. Τὰ ἀνωτέρω εἶναι τὸ σκηνικὸ γιὰ τὸ «Δημογραφικὸ Χειμώνα: ἡ μείωση τῆς ἀνθρώπινης οἰκογένειας». Τὸ ντοκιμαντὲρ εἶναι μιὰ ἐξερεύνηση τοῦ φαινομένου ἀπὸ εἰδικοὺς – συμπεριλαμβανομένων δημογράφων, κοινωνιολόγων καὶ οἰκονομολόγων.

. Μελετητὲς ὅπως ὁ Gary Becker (Βραβεῖο Νόμπελ στὰ Οἰκονομικὰ στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Σικάγο), ὁ David Popenoe (καθηγητὴς κοινωνιολογίας στὸ Rutgers καὶ συγγραφέας τοῦ “ War Over The Family”), ὁ Patrick Fagan (πρώην Ἀμερικάνος Βοηθὸς Ὑφυπουργὸς Ὑγείας καὶ Ἀνθρωπίνων Ὑπηρεσιῶν, νῦν Διευθυντὴς τοῦ Κέντρου γιὰ τὴν Οἰκογένεια καὶ τὴν Θρησκεία στὸ Οἰκογενειακὸ Συμβούλιο Ἔρευνας) καὶ ὁ Longman, ἀνώτερος συνεργάτης τοῦ New American Foundation, νὰ συζητήσουν νηφάλια τὴν πραγματικότητα τῆς ἀποτυχίας τῆς ἀνθρωπότητας νὰ ἀναπαραχθεῖ, καθὼς καὶ τὶς αἰτίες καὶ τὶς συνέπειές της.

. Ἡ συζήτηση εἶναι ‘ξερὴ’ καὶ ἀκαδημαϊκή. Οἱ μελετητὲς προσφέρουν τὴν τεχνογνωσία τους, γιὰ νὰ παρουσιάσουν μιὰ ἐρχόμενη καταστροφὴ ποὺ τώρα εἶναι ἀρκετὰ κάτω ἀπὸ τὴν ὀθόνη τοῦ ραντὰρ τῆς ἐθνικῆς μας συνείδησης, ἀλλὰ εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ θὰ ἐπηρεάσει τὸ μέλλον μας πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὶς ὑποθετικὲς κρίσεις τὶς ὁποῖες παρουσιάζουν καὶ προβάλλουν συνεχῶς τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης.

. Γιὰ χάρη τῶν παιδιῶν μας καὶ τῶν παιδιῶν τους, ἃς προσευχηθοῦμε αὐτὲς οἱ φωνὲς νὰ εἰσακουστοῦν.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία,

«ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ»