Ο ΠΡΑΣΙΝΟΦΡΟΥΡΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΙΛΗΣΕ...

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΦΡΟΥΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΙΛΗΣΕ...

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Σκεφτόμουν να γράψω κάτι για την ιταμότητα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου να δημοσιεύσει αναίσχυντο αβανταδόρικο άρθρο στην “Καθημερινή” υπέρ των εκκλησιομάχων κυβερνώντων.

Διάβασα όμως ωραίο άρθρο για το θέμα στο ιστολόγιο “Ελληνικό Φόρουμ” το οποίο και παραθέτω στη συνέχεια

Αντί ο Μακαριότατος να συγκαλέσει τη Σύνοδο της Ιεραρχίας, για να κόψει τη φόρα των εκκλησιομάχων, δημοσιεύει άρθρα υπέρ της κυβέρνησης εν μέσω της γενικής κατακραυγής εναντίον της. Τόσο πολύ του σκότισε ο σατανάς τη διάνοιά του, ώστε να ενεργεί απροκάλυπτα υπέρ των άθεων κυβερνώντων και κατά του ποιμνίου του.

Εχει δίκαιο βέβαια ο Μακαριότατος, όταν λέγει ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη για το κακό που ζούμε, αλλά τα ελατήρια της συγγραφής του άρθρου του είναι περισσότερο από διάτρητα.

Αιδώς Μακαιρότατε!

Βρίσκεστε ήδη στα μέσα της όγδοης δεκαετίας της ζωής σας.

Το τέλος εγγύς!

Οσο και να αργήσει δεν μπορεί να είναι και τόσο μακρυά.

Κι όταν θα εγκαταλείψετε τον μάταιο τούτο κόσμο δεν θα βρείτε μπροστά σας τον “Ηρόστρατο”, τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, για να σας επιβραβεύσει για τις εκδουλεύσεις σας προς όφελος των εκκλησιομάχων, αλλά το Δίκαιο Κριτή, που θα σας ζητήσει λόγο για τις ψυχές που σας εμπιστεύθυκε η συγκατάβασή Του να ανέλθετε στο Αρχιεπισκοπικό αξίωμα.

Αναξίως βεβαίως. Και με αθέμιτα μέσα. Και με ανομολόγητες συναλλαγές. Και με απαράδεκτους συμβιβασμούς.

Αλλά “ο γέγονεν γέγονεν”. Εστω και τώρα ανανήψατε και συγκαλέστε την Ιεραρχία για να πάρει τις κατά Θεόν αποφάσεις. Και αφήστε την απολογίαν υπέρ των εκκλησιομάχων στον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Μιλά κανείς, Μακαριότατε, όταν έχει να πει “σιγής τι κρείσσον”. Και εσείς με το άρθρο, που δημοσιεύσατε στην “Καθημερινή”, αποδείξατε ότι δεν έχετε να πείτε απολύτως τίποτα “σιγής κρείσσον”.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κείμενα που μας έδωσαν την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:

Ο ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΟΣ «ΙΕΡΑΡΧΗΣ» ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ

Γράφει ο Reporto

===============

Ο σιωπηλά χειραγωγούμενος «πνευματικός ηγέτης» που αντί να προσκυνηθεί (όχι σαν άνθρωπος αλλά σαν σχήμα με το μεγαλείο αυτού που εκπροσωπεί), προτίμησε να προσκυνήσει την παγκόσμια διακυβέρνηση και τους αχυρανθρώπους της στην Ελληνική πολιτική σκηνή.

Ο σιωπηλός αβανταδόρος της εθνοκτόνου λαίλαπας που δηλητηριάζει και απειλεί με αποσύνθεση το σώμα της Ελληνικής κοινωνίας, σπάει την omerta της σιωπής.

Και σπάει την omerta της σιωπής αυτός ο αξιοθρήνητος άνθρωπος…

Όχι για να εμπνεύσει και να αφυπνίσει…

Όχι για να συνεπάρει και να εξεγείρει…

Αλλά για να ενσπείρει το δηλητήριο του ραγιαδισμού σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.

Η δήλωσή του είναι αποκαλυπτική:

«Εφόσον λιγότερο ή περισσότερο υπήρξαμε όλοι μέρος της κρίσεως, μπορούμε να γίνουμε μέρος της αλλαγής»

Με απλά λόγια…

Όλοι μαζί τα φάγαμε…Όλοι μαζί να πληρώσουμε και το μπαγιόκο!!!

Γίνεται και απειλητικός αυτός ο απίστευτος ραγιάς της Νέας Τάξης, αφού δε διστάζει να δηλώσει απερίφραστα πως «σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος αλληλοεξόντωσης.»

Ομολογουμένως πρόκειται για «πνευματικά» γλαφυρότερη απόδοση του συντονισμένου και απόλυτα κατευθυνόμενου κυβερνητικού εκβιασμού που στοχεύει ευθέως την ψυχή και την αξιοπρέπεια του Έλληνα πολίτη.

Ντροπή σε σένα φτηνοπληρωμένε κυβερνητικέ εκπρόσωπε του πνευματικού εμβολισμού στην πνευματική ηγεσία του τόπου.

Και σ’ ένα ρεσιτάλ υποκρισίας και ιδεολογικού πρακτορισμού, ο χρεοκοπημένος Αρχιεπίσκοπος τολμά να αναρωτηθεί αφελώς για τα μελλούμενα:

«Καθώς ατενίζουμε με δέος και σφίξιμο καρδιάς τα οικονομικά μέτρα για την έξοδο από την κρίση, ταυτόχρονα αγνοούμε και αναρωτιόμαστε ποιο τοπίο θα αντικρίσουμε βγαίνοντας από αυτή. Ποιες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις θα έχουν τα εν λόγω μέτρα στην οικογένεια, στις εργασιακές σχέσεις, στα όνειρα της νεολαίας; Σε ποια κατάσταση θα βρεθούν, με τα νέα δεδομένα, η ελληνική κοινωνία και (γιατί όχι;) η ελληνική Πολιτεία μέσα στη διεθνή πραγματικότητα; Ποιο κοινωνικό ήθος θα γεννηθεί αύριο».

Αγνοεί και αναρωτιέται ο υποκριτής για το ντεκόρ του θανάτου που θα έχει το τοπίο της καταστροφής και της απόλυτης εθνικής καταβαράθρωσης.

Αγνοεί και αναρωτιέται ο ανεκδιήγητος για τις επιπτώσεις που θα έχουν οι πολιτικές αποφάσεις στην Ελληνική οικογένεια που οδηγείται ήδη στο μαρασμό και την απόγνωση.

Αγνοεί και αναρωτιέται ο κουκουλοφόρος της ελπίδας για το πλιάτσικο στα όνειρα της νεολαίας που βουλιάζει στο βούρκο της απελπισίας και για τις εργασιακές σχέσεις που πλέον αναβιώνουν τον εφιάλτη του Μεσαίωνα.

Αγνοούμε και αναρωτιόμαστε όλοι εμείς, τι μπορεί να περιμένει και γιατί ανέχεται η Ιερά Σύνοδος και η Εκκλησία της Ελλάδος, έναν προσκυνημένο ραγιά στο θρόνο του θρησκευτικού και πνευματικού της ηγέτη;

ΠΗΓΗ:

Ελληνικό Φόρουμ

*****

ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

===============

Σέ τέτοιες κρίσιμες ὧρες πού περνᾶ ὁ τόπος μας ὁ δημόσιος λόγος γίνεται δύσκολο ἄθλημα. Ἀπό τή μιά εἶναι δημοφιλής ἡ ἀνέξοδη ἐπιλογή νά γίνει καταγγελτικός, ἀλλά κινδυνεύει νά χάσει τήν ἐπαφή μέ τήν πραγματικότητα, ἄν προσπαθήσει νά γίνει παρηγορητικός καί ἐνισχυτικός. Καί ὅμως, πρέπει νά ἀρθρωθεῖ λόγος.

Ἀπό ὁλοένα καί περισσότερους διατυπώνεται ἡ ἄποψη πώς ἡ ἔξοδος ἀπό τήν οἰκονομική κρίση στήν ὁποία ἔχουμε βρεθεῖ θά διευκολυνθῆ ἄν συνοδεύεται ἀπό ριζική ἀλλαγή νοοτροπίας. Ἀλλαγή δηλαδή τῶν στάσεών μας ἀπέναντι στή ζωή καί στή κοινωνία. Οἱ ἡμέρες μας εὐνοοῦν τούς στοχασμούς μας σχετικά μέ αὐτή τήν ἀλλαγή σελίδας.

Τά σφάλματα πού διαπράξαμε ὡς λαός καί τά ὁποῖα μᾶς ἔφεραν σέ αὐτό τό κατάντημα εἶναι ἤδη γνωστά καί χιλιοειπωμένα. Θά ἤθελα ὅμως νά ἐπισημάνω πώς οἱ προδιαγραφές γιά μιάν ὑγιέστερη κοινωνική ζωή εἶχαν διατυπωθεῖ αἰῶνες πρίν, μέσα ἀπό τήν θεολογική μας παράδοση.

Γιά παράδειγμα ὡς πρός τήν ἀνάγκη ἑνότητος, τόσο σπάνιας γιά τό ἔθνος μας, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶχε συμβουλεύσει: "Προσέξτε γιατί ἄν δαγκώνει ὁ ἔνας τόν ἄλλο θά ἀλληλοεξοντωθῆτε μεταξύ σας". Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶχε ἐπισημάνει ὅτι "κάθε τι στή φύση καί ὅλα τά ἀνθρώπινα πράγματα ἔχουν ὅρια καί τέλος ἐκτός ἀπό τόν τόκο (!)", ὑποδεικνύοντας ἔτσι τήν οἱονεί μεταφυσική προέκταση πού λαμβάνει τό χρῆμα στίς συνειδήσεις, ὅταν κυριαρχεῖ ἡ ἀπληστία, μιά διάσταση πού φέρει πελώρια εὐθύνη γιά τίς σημερινές τρομακτικές ἀνισότητες.

Ἐξ ἄλλου ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συνιστᾶ κάτι πού φαίνεται νά λησμονήσαμε: "Κανείς ἀπό ὅσους ἀσκοῦν χειρωνακτικό ἐπάγγελμα νά μήν ντρέπεται, ἀλλά νά ντρέπονται, ὅσοι τρέφονται ἄδικα καί μένουν ἀργοί" προσθέτοντας ὅτι "τά γνωρίσματα τοῦ ἀληθινά φιλοσοφημένου καί καλλιεργημένου ἀνθρώπου εἶναι ἡ περιφρόνηση τοῦ πλούτου καί τῆς δόξας, καθώς καί τό νά εἶναι ἀνώτερος ἀπό φθόνο καί κάθε πάθος".

Ἀκόμη, ὁ ἡσυχαστής ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς μέ τόλμη καταγγέλει ὡς πλεονέκτη "ὄχι μόνο ἐκεῖνον πού σφετερίζεται τά ξένα ἀλλά καί αὐτόν πού πού οἰκειοποιεῖται τά κοινά, δηλαδή ὄχι μόνον ἐκεῖνον πού ἀδικεῖ κάποιον ἄλλο ἀλλά καί αὐτόν πού δέν μεταδίδει στούς ἔχοντες ἀνάγκη ἀπό αὐτά πού νόμιμα ἀπέκτησε".

Παραθέτω ἐλάχιστα παραδείγματα, ἁπλῶς ἐνδεικτικά, ἀπό τίς ἄφθονες ἐκεῖνες παρακαταθῆκες ἀληθινῆς πνευματικότητος πού μᾶς κληροδότησαν οἱ ἅγιοι πρόγονοί μας. Ἐμεῖς ἁπλῶς διαπιστώνουμε πόσο μικροί σταθήκαμε ἀπέναντι σέ αὐτές τίς παραινέσεις καί ὅτι τώρα ἁπλῶς θερίζουμε τίς συνέπειες τῆς ἀφροσύνης μας.

Ὁπωσδήποτε θά μποροῦσε νά ἀκουστεῖ ἐδῶ ὁ ἀντίλογος:

Οἱ παραπάνω θέσεις ἀντανακλοῦν μιά γενικότερη ἠθική ὑπευθυνότητα τήν ὁποία ἐνδεχομένως συμμερίζονται καί ἄνθρωποι μή πιστοί. Εἶναι ἀλήθεια αὐτό καί πράγματι τιμοῦμε τούς ἀδελφούς μας πού ἀγωνίζονται νά παραμένουν ἀκέραιοι καί συνεπεῖς, μέ ἠθικές ἀρχές χωρίς νά ἔχουν τήν ἀναφορά τους στήν θρησκευτική πίστη. Στηρίζουν τήν κοινωνία καί ἀποτελοῦν παραδείγματα γιά ὅλους μας. Ὅμως δέν εἶναι δυνατό νά παρασιωπήσουμε τό ξεχωριστό κίνητρο τῆς ἠθικότητας τῶν πιστῶν χριστιανῶν: τήν ἐπίγνωση ὅτι κάθε συνάνθρωπος ἀποτελεῖ εἰκόνα Θεοῦ καί γι' αὐτό κάθε μορφή ἀδικίας προσβάλλει τόν Ἴδιο τόν Δημιουργό. Ἡ ἔνταξη στόν ἐκκλησιαστικό τρόπο ζωῆς προσφέρει τό πλεονέκτημα τῆς ἠθικῆς στάσης ὄχι ἁπλῶς ὡς ὑπακοῆς σέ ἀφηρημένες ἀρχές ἀλλά ὡς ἀγάπης πρός τά ζωντανά πρόσωπα τοῦ Θεοῦ καί τῶν εἰκόνων Του.

Μιά τέτοια στάση ζωῆς ἔχει ἐμπνεύσει πολλές καί ποικίλες μορφές κοινωνικῆς συμπαράστασης. Στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, ἐκτός ἀπό τήν ἀθόρυβη συμπαράσταση στά ποικίλα προβλήματα τῶν ἀνθρώπων τήν ὁποίαν ἔχουν ἐπωμισθεῖ οἱ κληρικοί μας, ἔχουμε συχνά τήν εὐλογία νά συναντοῦμε ἀξιοζήλευτες δράσεις κοινωνικῆς ὑπευθυνότητος τῶν λαϊκῶν ἀδελφῶν μας, πάντα ἐθελοντικές, ἀφανῆ στήριξη στήν οἰκογένεια, ἐργασία σέ συσσίτια, φροντίδα ἀπόρων, συμπαράσταση σέ ἐφήβους καί νέους, μέριμνα γιά μετανάστες, ἱεραποστολή σέ μακρυνές καί δύσκολες χῶρες, προσφορά σέ νεανικές ὁμάδες καί κατασκηνώσεις καί ἄλλα πολλά. Ἄν σέ αὐτές προστεθοῦν καί οἱ ἀνθρωπιστικές δράσεις ἀπό μή ἐκκλησιαστικούς χώρους καθώς καί οἱ διάφορες μορφές αὐτοοργάνωσης μέ στόχο τήν κοινωνική ἀλληλεγγύη οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται τελευταῖα, τότε μᾶλλον δικαιούμαστε νά ἐλπίζουμε. Ὁ λαός μας διαθέτει ἀκόμη μεγάλα ἀποθέματα ἀνθρωπιᾶς καί δυναμισμοῦ.

Ἀλλά δέν ἀρκοῦν. Χρειάζεται νά κινητοποιηθεῖ μεγαλύτερο τμῆμα τῆς κοινωνίας μας. Τό κυριώτερο: ἀπαιτεῖται μιά ἐμβάθυνση στήν πνευματική μας κληρονομιά, ὥστε νά προκύψει μιά νέα ἱεράρχηση τῶν ἀξιῶν μας.

Καθώς ἀτενίζουμε μέ δέος καί σφίξιμο καρδιᾶς τά οἰκονομικά μέτρα γιά τήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση, ταυτόχρονα ἀγνοοῦμε καί ἀναρωτιόμαστε ποιό τοπίο θά ἀντικρύσουμε βγαίνοντας ἀπό αὐτήν; Ποιές μακροπρόθεσμες ἐπιπτώσεις θά ἔχουν τά ἐν λόγῳ μέτρα στήν οἰκογένεια, στίς ἐργασιακές σχέσεις, στά ὄνειρα τῆς νεολαίας; Σέ ποιά κατάσταση θά βρεθοῦν, μέ τά νέα δεδομένα, ἡ ἑλληνική κοινωνία καί (γιατί ὄχι;) ἡ ἑλληνική πολιτεία μέσα στή διεθνῆ πραγματικότητα; Ποιό κοινωνικό ἦθος θά γεννηθῆ αὔριο;

Θά ἀποτελεῖ μοιραῖο λάθος νά παρακολουθοῦμε παθητικά αὐτή τή διεργασία σχηματισμοῦ τοῦ νέου τοπίου. Ἐφ' ὅσον λιγότερο ἤ περισσότερο, ὑπήρξαμε ὅλοι μέρος τῆς κρίσεως, μποροῦμε νά γίνουμε μέρος τῆς ἀλλαγῆς. Ἔχουμε καί τή δυνατότητα καί τό καθῆκον νά συμβάλουμε στή διαμόρφωση τῆς ὑγιέστερης κοινωνίας πού ὅλοι ἐπιθυμοῦμε καί ὁραματιζόμαστε. Μόνο πού γιά τό ἔργο αὐτό χρειαζόμαστε τόν κατάλληλο πνευματικό ἐξοπλισμό.

Θά ἁρπάξουμε τήν εὐκαιρία;

ΠΗΓΗ:

Καθημερινή