ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

“Στην ομιλία του στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, σύμφωνα με πληροφορίες, έθιξε και το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Μάλιστα φέρεται να αναφέρθηκε στην περίπτωση επικεφαλής Κυβερνήσεως που παρέστη στο γάμο ομοφυλόφιλου υπουργού του καθώς και στο γάμο της Ισλανδής Προέδρου με τη “σύντροφό” της στον οποίο, πρόσθεσε, παρέστη και προτεστάντης θρησκευτικός λειτουργός.

Συνοδικοί κύκλοι εξηγούσαν ότι με την παρέμβασή του ο Σεβασμιότατος Μεσογαίας υπογράμμισε τον εκφυλισμό της Κοινωνίας, αποτέλεσμα της γενικότερης κρίσης που, όπως ήδη η Εκκλησία διαπίστωσε, δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πολυδιάστατη.

Οι αναφορές του Μητροπολίτη Μεσογαίας φαίνεται να ξένισαν κάποιους Μητροπολίτες οι οποίοι σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους σχολίαζαν ότι τέτοιου είδους φαινόμενα παθογένειας δεν έχουν επεκταθεί στην ελληνική κοινωνία”, αναφέρει ο “Πυλώνας εκκλησιαστικών ειδήσεων Αμήν.

ΟΡΘΗ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ

___________

Εμάς πάντως ουδόλως μας ξενίζει η παρέμβαση του Σεβασμιότατου για το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων στην Ισλανδία επειδή ένας επίσκοπος είναι ορθό να παρακολουθεί παντού τι συμβαίνει αφού ο κόσμος έχει γινει πια μια γειτονιά. Αυτά που ίσχυαν χθες σε μια χώρα έρχονται στη δική μας σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και επιβάλλονται ταχύτατα σαν δύσκολα διαμφισβητούμενο καθεστώς. Επομένως η παρέμβαση του Σεβασμιότατου Μεσογαίας είναι κατά την άποψή μας επίκαιρη, εύστοχη και απόλυτα σχετική με τη σημερινή ή έστω την αυριανή ελληνική πραγματικότητα.

ΑΦΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΠΟΛΛΩ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

_______________

Οίκοθεν νοείται ότι αφού η ευαισθησία του Σεβασμιότατου Μεσογαίας είναι τόσο μεγάλη ώστε να καταγγέλλει ονομαστικά στη Σύνοδο της Ιεραρχίας τους πολιτικους άρχοντες της Ισλανδίας για τον έκλυτο βίο τους κατά αναπόδραστη λογική συνέπεια είναι ακόμη πιο βέβαιο ότι η ευαισθησία του για τη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτικών είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Επί παραδέιγματι ο Σεβασμιότατος δεν θα ανεχόταν ποτέ αδιαμαρτύρητα υπουργό παιδείας, δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο ή σύμβουλο πρωθυπουργού ή ειδική γραμματέα του υπουργείου παιδείας με έκλυτο βίο. Αν περιερχόνταν σε γνώση του η ύπαρξη κάτι του ανάρμοστου στα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα θα το κατήγγελλε αμέσως στην Ιεραρχία ονομαστικά και ακόμη πιο έντονα αφού για τους πολιτικούς της Ισλανδίας δεν δίστασε να το κάνει.

ΑΤΕΓΚΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

_______________

Και αφού για τα πολιτικά πρόσωπα της Ισλανδίας - πολλώ μάλλον της Ελλάδος - δεν θα ανεχόταν τέτοιες συμπεριφορές φανταστείτε πόσο πιο ευαίσθητος είναι ο Σεβασμιότατος για τα φαινόμενα αυτά στον εκκλησιαστικό χώρο.

Ή τουλάχιστον αφού η επισκοπική του αρμοδιότητα δεν επεκτείνεται πέραν των ορίων της Μητροπόλεως που ποιμαίνει αλλά και της Μητροπόλεως που ήταν τοποτηρητής για πενταετία ΟΛΑΚΕΡΗ - έστω και αν δεν χήρευε - δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι, είτε δεν συνάντησε στις επαρχίες που ποίμανε και ποιμαίνει τέτοια πρόσωπα, είτε αν τυχόν συνάντησε, θα τα παρέπεμψε σε κανονικά δικαστήρια για να καθαιρεθούν.

Για όσους πάλιν διαβεβλημένους κληρικούς τυχόν δεν διέθετε επαρκή στοιχεία για να τους παραπέμψει σε συνοδικό δικαστήριο για να καθαιρεθούν θα φρόντισε τουλάχιστον να τους δώσει απολυτήριο για να φύγουν από τη Μητρόπολη που ήταν κυρίαρχος επίσκοπος ή τοποτηρητής.

Με την ίδια βεβαιότητα εκφράζουμε την ισχυρή πεποίθηση ότι ουδέποτε θα διόριζε σε επιτελικές θέσεις της Μητροπόλεώς του ομοφυλόφιλα άτομα και ούτε που θα του περνούσε από το μυαλό να προωθήσει προς επισκοποίηση ή να ψηφίσει κληρικούς με κωλύματα ιερωσύνης. Πολλώ μάλλον δεν θα συμμετείχε στη χειροτονία τους. Δεν είναι έτσι;

Επομένως γιατί δυσφόρησαν ορισμένοι ιεράρχες για την αναφορά του Σεβασμιότατου Μεσογαίας για την Ισλανδία αφού τα της Ελλάδος και στον πολιτικό και στον εκκλησιαστικό τομέα και δη στις Μητροπόλεις που ποιμαίνει ως κυρίαρχος επίσκοπος ή ποίμανε ως τοποτηρητής έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του;