Π. ΤΣΑΓΚΑΡΗ,ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;

ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;

Του κ. Παναγιώτη Τσαγκάρη, 

Γενικοῦ Γραμματέα τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων 

=====

Ἀγωνιζόμενοι μέ συνέπεια καί συνέχεια ἐδῶ καί μία δεκαετία γιά τά δίκαια τῆς ἑλληνορθόδοξης χριστιανικῆς παιδείας τοῦ τόπου μας σκεφτόμαστε ὅτι πολλοί συμπολίτες μας, ἐνδεχομένως, νά ἔχουν κουραστεῖ, παρακολουθώντας ὅλον αὐτόν τόν μακροχρόνιο ἀγώνα γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί τίς ἀντιθέσεις μεταξύ τῶν ἀντιμαχόμενων μερῶν.

Πολλοί μάλιστα, ἐχθροί καί φίλοι, πολλές φορές ἴσως ἀναρωτιοῦνται: Δέν σᾶς ἀρκεῖ τό γεγονός ὅτι τό 2020 ἐπιτεύχθηκε ἡ ἀπόσυρση τῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν καί τῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τῶν Ὑπουργῶν κ. Διαμαντοπούλου, κ. Φίλη καί κ. Γαβρόγλου καί ἡ ἔστω καί ἐλάχιστες ἀλλαγές, πού ἔκανε ἡ κ. Κεραμέως μέ τήν ἔκδοση τῶν νέων μεταβατικῶν Προγραμμάτων καί βιβλίων; Τί ἄλλο θέλετε ἐπιτέλους; 

Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα «τί θέλετε ἐπιτέλους;», εἶναι ἁπλή καί ξεκάθαρη: 

1. Θέλουμε η ὑπεύθυνη πολιτεία καί οἱ πολιτικοί μας να ὑπηρετοῦν ἀταλάντευτα μία Χριστοκεντρική καί συνταγματική πολιτική παρέχοντας τοιουτοτρόπως στούς ὀρθόδοξους μαθητές τῆς χώρας αὐτό πού δικαιοῦνται, δηλαδή μία ἑλληνορθόδοξη θρησκευτική παιδεία στά σχολεῖα της πατρίδας μας. 

2. Θέλουμε σύνολη ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία μας, ἀκολουθώντας τό ἁγιοπνευματικό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας μας, νά θεωρήσει πρωτεῦον καθῆκον της, τήν προστασία μέ κάθε θυσία, τῆς σχολικῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς 1.000.000 ἑλληνοπαίδων. 

3. Θέλουμε οἱ Θεολόγοι καθηγητές στά σχολεῖα, μή συμβιβαζόμενοι μέ τό πνεῦμα καί τή νοοτροπία τοῦ κόσμου, ἀλλά μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, νά ἀναλώνουν ὅλη τους τήν ἐκπαιδευτική ζωή καί διδασκαλία, ἔτσι ὥστε αὐτή, κατά τούς λόγους τοῦ Εὐαγγελίου, «ἀποβήσεται εἰς μαρτύριον» ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ (Λούκ. 21, 12-13). 

Θέλουμε δηλαδή, ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα στόν Χριστό νά κοσμεῖ τούς ἀνθρώπους τῆς πολιτείας, τῆς Ἐκκλησίας, τῶν σχολείων, πρός ὄφελος πρῶτα τῶν παιδιῶν μας καί ἔπειτα ὅλης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. 

Πρός τοῦτο ὅμως, εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουν, ὅσοι ἐπί μία δεκαετία ταλαιπωροῦν, κυριολεκτικά, τά παιδιά, τούς γονεῖς, τόν ἐκκλησιαστικό, θεολογικό ἀλλά καί πολιτικό κόσμο, προσπαθώντας νά ἐφαρμόσουν στήν πλάτη ὅλων αὐτῶν ἰδεοληψίες ἤ ἐντολές διάφορων ξένων ἤ ντόπιων κέντρων ἐξουσίας ἤ νά προωθήσουν οἰκεία συμφέροντα καί καριέρες, τί πραγματικά ἔχουν ἀνάγκη, ὡς τροφή, οἱ ψυχές τῶν παιδιῶν μας γιά νά μήν λιμοκτονοῦν πνευματικά. 

Ἐάν τοποθετηθεῖ πάνω ἀπό ὅλα, τό ὅραμα τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν «ἐν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου», θά σταματήσουν ὁρισμένοι νά πουλᾶνε ψευδεπίγραφη ἐπιστημοσύνη καί πρωτοτυπία, χωρίς, μάλιστα, νά ἔχουν πλήρη γνώση τῆς σχολικῆς πραγματικότητας ἤ να ἑρμηνεύουν αὐτήν ὅπως τούς βολεύει, σχεδιάζοντας ἐπί χάρτου καί ἀγνοώντας τά πραγματικά δεδομένα μίας ὄντως χριστιανικῆς ἀγωγῆς. 

Ἐάν ἀκόμη, διαβάσει κανείς προσεκτικά τά μεταβατικά βιβλία τοῦ μαθήματος των Θρησκευτικῶν τότε τοῦ δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση ὄτι ὑπάρχει ἕνα μέγα χάσμα, μεταξύ ἐκείνων πού συντάσσουν τά βιβλία καί τά Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί τῆς σχολικῆς πραγματικότητας. Σάν νά λείπει ἀπό ὅλους αὐτούς, τούς ἐπιλεγμένους ὡς «εἰδικούς», ἡ ἐνσυναίσθηση, ἡ συναισθηματική δηλαδή ταύτιση, μέ τήν ψυχική καί πνευματική κατάσταση καί δεκτικότητα τῶν παιδιῶν καί ἡ ἀντίληψη τοῦ τί εἶναι ἐκεῖνο πού ζητᾶ καί ἔχει ἀνάγκη ἡ ψυχή τῶν παιδιῶν. 

Φθάνει κανείς στό σημεῖο, βλέποντας ὅλα αὐτά πού συντελοῦνται στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, νά ἀναρωτηθεῖ, ἐάν ἐκεῖνοι πού σχεδιάζουν τά Προγράμματα καί τά βιβλία τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος, ὄντως ἀγαποῦν ἤ μισοῦν τά παιδιά. Ἀναρωτιέται κανείς ἐπίσης, ἐάν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ὄντως ἀγαποῦν αὐτό πού ἐκφράζει καί ἐπιδιώκει ὡς σκοπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. 

Ὅλους αὐτούς τούς παρακαλοῦμε θερμά, νά ἀφήσουν τά παιδιά «νά ζήσουν τό μύθο τους», νά μήν τούς στεροῦν δηλαδή, μέ ὅλα αὐτά τά περίεργα, τά πολύπλοκα καί τά δυσνόητα πού τούς προσφέρουν ὡς διδακτέα ὕλη, τήν παιδικότητα καί τήν ἀθωότητα πού ἔβλεπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέσα στίς ψυχές τῶν παιδιῶν.

ΠΗΓΗ:

Ορθόδοξος Τύπος

Ιστολόγιο "Ρωμαϊικό Οδοιπορικό"