Ι. Μ. ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ,ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ-ΠΑΠΙΚΩΝ

 

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ-ΠΑΠΙΚΩΝ

Της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου

=====

=====

 

«…Δι᾽ αὐτὸ καὶ αἱ γενόμεναι ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων παραχωρήσεις δὲν εἶναι κατ᾽ οὐσίαν φιλάνθρωποι. Δὲν εἶναι διὰ τὸ καλὸν οὔτε τῶν (αἱρετικῶν) Ῥωμαιοκαθολικῶν οὔτε τῶν Ὀρθοδόξων.

Μετακινοῦν ἀπὸ τὴν «ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελίου» τοῦ μόνου Θεανθρώπου Χριστοῦ εἰς τὸ εἴδωλον τοῦ ἀνθρωποθέου Πάπα τοῦ δυτικοῦ οὐμανισμοῦ.

Ἠμεῖς εἴμεθα ὑποχρεωμένοι, χάριν καὶ (αὐτῶν) τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου, διὰ τοὺς ὁποίους ἡ ἀνόθευτος Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἐσχάτη ἐλπίς, οὐδέποτε νὰ ἀποδεχθῶμεν ἕνωσιν, ἢ χαρακτηρισμὸν τῆς “Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας” ὡς (τάχα) “ἀδελφῆς Ἐκκλησίας”, ἢ τοῦ Πάπα ὡς κανονικοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης, ἢ τῆς “ἐκκλησίας” τῆς Ῥώμης ὡς ἐχούσης κανονικὴν Ἀποστολικὴν Διαδοχήν, Ἱερωσύνην καὶ Μυστήρια, χωρὶς τὴν ῥητὴν ἐκ μέρους των ἀποκήρυξιν τοῦ «FILIOQUE», τοῦ «ἀλαθήτου», τοῦ «πρωτείου», τῆς «κτιστῆς χάριτος», καὶ ὅλων τῶν λοιπῶν (συνεπαγομένων) κακοδοξιῶν των, τὰς ὁποίας οὐδέποτε θὰ θεωρήσωμεν ὡς διαφορὰς χωρὶς σημασίαν ἢ ὡς θεολογούμενα, ἀλλὰ ὀρθοδόξως πιστεύομεν ὅτι ἀλλοιώνουν ἀνεπανορθώτως τὸν θεανθρώπινον χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ συνιστοῦν βλασφημίας…»

Τὸ ἀνωτέρω κείμενο εἶναι χαρακτηριστικὸ μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὰ βαρυσήμαντον ἐπιστολὴν τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, ἡμερ. 8.12.1993, μὲ ἀφορμὴ τὴν «Κοινὴ Δήλωσι» τῆς «Μικτῆς ἐπιτροπῆς τοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ῥωμαιοκαθολικῶν», ποὺ ἔγινε στὸ BALAMAND τοῦ Λιβάνου τὸν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 1993.

Στὴν ἐν λόγῳ συνδιάσκεψιν στὸ BALAMAND ἀρνήθηκαν νὰ παραστοῦν, καὶ κατὰ συνέπεια δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο τῆς «Κοινῆς Δήλωσης», τὰ Πατριαρχεῖα: Ἰεροσολύμων, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας καὶ οἱ Ἐκκλησίες: Ἑλλάδος καὶ Τσεχοσλοβακίας.

Τὰς ἀπὸ ἐκκλησιολογικῆς, δογματικῆς, ποιμαντικῆς, ἁγιολογικῆς, ἠθικῆς καὶ ἱστορικῆς ἀπόψεως, τρωτὰς θέσεις τοῦ κειμένου τῆς «Κοινῆς Δήλωσης» τῆς ἐν λόγῳ «Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ῥωμαιοκαθολικῶν» ἐπεσήμαναν καὶ ἐπέκριναν μὲ ἐμπεριστατωμένες καὶ ἀξιολογώτατες ἐπιστολές τους ὄχι μόνον τὸ σύνολο τῶν εἴκοσιν ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους - Ἄθω, ἀλλὰ καὶ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἐπίσης οἱ καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης, κ. Ἀνδρέας Θεοδώρου, κ. Μέγας Φαράντος κ.ἄ.

Ἡ ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς ὑγιὴς αὐτὴ ἀντίδρασις Ἱεραρχῶν, Κληρικῶν, Μοναχῶν καὶ ἐπαϊόντων λαϊκῶν στὸ κείμενο τῆς «Κοινῆς Δηλώσεως» τῆς πιό πάνω ἀναφερομένης συνδιασκέψεως στὸ BALAND, διαδηλώνει περίτρανα πρὸς κάθε κατεύθυνσιν ὅτι:

Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ διατηρεῖ ἀδιαλείπτως ζωντανὴν καὶ ἀλώβητον τὴν εὐαισθησία του σὲ θέματα Πίστεως καὶ Ὀρθοδοξίας καὶ δὲν εἶναι καθόλου διατεθειμένος νὰ δεχθῇ ψευδοενώσεις μὲ οἱουσδήποτε αἱρετικοὺς (παπικούς, κόπτες, κ.ἄ.), δηλαδὴ “ἑνώσεις” τύπου «Φερράρας-Φλωρεντίας» καὶ τὰ παρόμοια.

ΠΗΓΗ:

 

O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2019, 'Αρ. τεύχους 132-141, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ chrvassiliades.blogspot.com