ΠΕΡΙ ΤΟΥ “ΚΑΙΡΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ” ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞ ΑΥΤΗΣ ΕΞΑΡΣΕΩΣ ΤΩΝ “ΠΑΘΩΝ ΤΗΣ ΑΤΙΜΙΑΣ” (Ρωμ. α΄, 6)
Τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου
=====
(7) Ὁ Χριστός μας δὲν “προ-καταδικάζει” κανέναν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀναμένει τὴν Μετάνοια καὶ τὴν Ἐπιστροφὴ τοῦ καθενός μας στὸ Ἅγιό Του Θέλημα!
Ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠγάπησε μέχρι τοῦ ἐπονειδίστου Σταυρικοῦ του Θανάτου, μᾶς δίνει τὰ ἀναγκαῖα πνευματικὰ ἐφόδια γιὰ νὰ μετανοοῦμε καὶ νὰ σωζώμεθα, ὅσοι πιστεύουμεν εἰς Αὐτὸν καὶ ὅσοι ἐπιλέγουμε νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ ἀνήκουμε στὴν ἁγίαν Του Ἐκκλησία!
Δὲν στηλιτεύεται ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὁμολογεῖ καὶ ἐξομολογεῖται ταπεινὰ τὸ πάθος, ποὺ τὸν πολεμᾶ, καὶ ἀγωνίζεται νὰ τὸ διορθώση μὲ τὴν Χάρι τοῦ Κυρίου!
Ἐν τῇ Ἐκκλησία:
Δὲν καταδικάζεται ὁ πάσχων ἄνθρωπος ἀλλὰ καταδικάζεται αὐτὸ τοῦτο τὸ πάθος τὸ ὁποῖον καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο!
Τὸ κάθε ἔκφυλο πάθος δηλητηριάζει θανάσιμα ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τὸ ἀποδέχεται, τὸ καλλιεργεῖ καὶ ἐπιδιώκει ἑκουσίως νὰ τὸ διαπράττη, καὶ δὴ ἀμετανοήτως καὶ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, μέσα στὴν ζωή του.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι “Πνευματικὸ Νοσοκομεῖο”, ὅπου δυνάμεθα νὰ προστρέξουμε ἐν Μετανοίᾳ, ὅλοι ὅσοι πιστεύουμε σ᾽ Αὐτήν, γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε ἀπὸ τὸ “πάθος” ἢ τὰ “πάθη” μας. Νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ζυγὸν τῆς δουλείας καὶ νὰ ἀπολαύσωμε τελικῶς τὴν ἐν Χριστῷ Ἐλευθερία!
Λέγει ἡ Γραφή· “Ἐὰν οὖν ὁ Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε” (Ἰωάν. η´, 36).
Καὶ πάλιν ἀλλοῦ ἡ Γραφὴ λέγει· “Τῇ ἐλευθερία ἧ Χριστὸς ὑμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε” (Γαλ. ε´, 1).
Ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρέχει τὰ πνευματικὰ φάρμακα, ὥστε νὰ λάβωμε τὴν θεραπεία, ὅλοι ὅσοι πάσχουμε, καὶ θὰ θελήσουμε ἀληθινὰ νὰ ἀγωνισθοῦμε ταπεινά, γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε ἀπὸ τὰ “πάθη μας”.
Ἡ Ἐκκλησία παρέχει τὰ θεραπευτικὰ μέσα (τὰ Ἅγια Μυστήριά Της, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα σωτήρια πνευματικά Της ὅπλα), σὲ ἐκεῖνον ποὺ θέλη πραγματικὰ νὰ πολεμήση ἐν Κυρίῳ καὶ νὰ ἐπιτύχη τὴν Αἰώνια Ζωή! Αὐτὴν τὴν Ζωήν, ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος σὲ ὅσους τὸν Πιστεύουν καὶ ἀγωνίζονται στὴν τήρησι τῶν Ἐντολῶν Του!
Ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ καταδικάση τὸν κόσμο!
Ὁ Χριστὸς ἐνηνθρώπησε γιὰ νὰ τὸν θεραπεύση καὶ νὰ σώση τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο Του!
Ὅσους ὅμως τὸ θελήσουν!
Ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει τὴν διάπραξι τῆς ἁμαρτίας, διότι ἡ ἁμαρτία μολύνει, συντρίβει καὶ τελικῶς καταστρέφει τὸν ἄνθρωπον, ψυχῇ τε καὶ σώματι.
Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἐνσυνείδητα καὶ ἀμετανόητα τὴν διαπράττει καὶ, ἀκόμη χειρότερον, τὴν προπαγανδίζει, παρασύροντας δυστυχῶς καὶ ἄλλους στὸν πνευματικὸ γκρεμό!
Ἡ Ἐκκλησία ἀγαπᾶ τὸν ἄνθρωπο σωτήρια καὶ ἀληθινά· καὶ βοηθᾶ τὸν κάθε πιστὸ χριστιανό, ὥστε νὰ ἀπαλλαγῆ (ἐὰν αὐτὸς τὸ θελήση καὶ ἀγωνισθῆ πρὸς τοῦτο), ἀπὸ τὰ “πάθη” του καὶ νὰ λάβη τὴν θεραπεία καὶ τελικῶς νὰ ἀξιωθῆ τὸ στεφάνι ἑνός, συχνάκις μαρτυρικοῦ μέν, ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε ἁγίου ἐν Χριστῷ ἀγῶνος!
Ἐὰν κάποιος ἰσχυρίζεται ὅτι πάσχει ἀπὸ ἕνα “πάθος”, (π.χ. τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας), ἀλλὰ ἀγωνίζεται μὲ Πίστι καὶ ἀνδρείαν, εἰσερχόμενος μέσα στὴν “Κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας”, γιὰ νὰ ὑπερβῆ αὐτό του τὸ πάθος καὶ τελικῶς κατορθώνει νὰ τὸ ὑπερνικήση καὶ νὰ μὴν διαπράττη πλέον τὴν ἁμαρτία, τότε αὐτὸς ὄχι μόνον δύναται νὰ ἐλευθερωθῆ, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μπορεῖ ἀκόμη νὰ ἀναδειχθῆ σὲ ἅγιο, ἕνεκα τοῦ πνευματικοῦ του ἀγώνα, ποὺ ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἀγάπης του πρὸς τὸν Χριστό!
Ὁ ἀγωνιζόμενος ἐν Κυρίῳ, ἀμείβεται ἀπὸ τὸν Χριστὸν γιὰ τὸν ἀνένδοτο καὶ πνευματικὸ ἀγώνα ποὺ διεξάγει, χρησιμοποιώντας τὰ ἅγια ὅπλα, ποὺ τοῦ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της, ὥστε νὰ παύση ἐπιτέλους νὰ διαπράττη τὴν ἁμαρτία ἕως τέλους!
Καὶ τὸ τέλος εἶναι ἡ Σωτηρία καὶ ἡ Αἰώνιος ζωή!
(Συνεχίζεται)
ΠΗΓΗ:
O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2019, 'Αρ. τεύχους 132-141, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου,
No comments:
Post a Comment