Η ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
«Μύρον ἐκκενωθὲν τὸ Ὄνομά σου!»
(ᾎσμα ᾈσμάτων α´, 3)
Λόγος τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου μὲ ἀφορμὴν τὴν ποιητικήν του σύνθεσιν, ἔχουσαν ὡς τίτλον: «Χαιρετιστήριοι Οἶκοι εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν»
=====
ΠΡΩΤΟΝ παράδειγμα ἂς εἶναι ὁ ὄντως Θεοφόρος Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ νὰ ἐμελέτα συχνὰ εἰς τὴν καρδίαν του τὸ γαλακτομελίρρυτον Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόσον ἄναπτεν ἡ ψυχή του καὶ ὅλα τὰ ἐντός του εἰς τὴν θεϊκὴν ἀγάπην καὶ τὸν θεῖον ἔρωτα, ὁποὺ ἐγίνετο ὡσὰν ἔξω τοῦ ἑαυτοῦ του ὅλος! Καὶ διὰ τοῦτο, ἄλλοτε μὲν ἐφώναζε:
«Δὲν ὑπάρχει μέσα εἰς ἐμένα καμμία φωτιὰ καὶ καμμία ἐπιθυμία, ποὺ νὰ ἀγαπᾷ ὁποιοδήποτε πρᾶγμα τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ μέσα εἰς τὴν καρδίαν μου εὑρίσκεται ἕνα Θεϊκὸν Νερόν, ὁποὺ πάντοτε ἀναβρύζει καὶ πάντοτε ἀναβράζει ἀπὸ τὸν ἔνθεον ἔρωτα. Κι αὐτὸ τὸ Πνευματικὸ Νερόν, ποὺ εἶναι μέσα μου, φωνάζει συνεχῶς καὶ μοῦ λέγει· “τί κάθησαι ἐδῶ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον; Ἔλα νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα”. Καὶ ἐγὼ δὲν γλυκαίνομαι πλέον οὔτε εἰς τὰ φθαρτὰ φαγητά, οὔτε εἰς τὰς ἡδονὰς τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλὰ θέλω καὶ ἐπιθυμῶ διακαῶς τὸ Νερὸν τῆς Ζωῆς, καὶ τὸ Νερὸν τὸ Ἀθάνατον, τὸ ὁποῖον εἶναι ἡ παντοτινὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος».
Ἄλλοτε δὲ πάλιν ὁ ἴδιος θεοφόρος ἅγιος Ἰγνάτιος ἔλεγεν: «Ὁ ἐδικός μου Ἔρωτας ἐσταυρώθη, ἡ ἐδική μου Ἀγάπη ἀπέθανεν (ὀνομάζωντας ἔτσι τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν)».
Τέτοια λόγια τὸν ἐπαρακίνει νὰ λέγῃ ἡ ἄσβεστος ἐκείνη φλόγα τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἄναπτε μέσα εἰς τὴν καρδίαν του! Καὶ διὰ τοῦτο, ὅταν ἐμαρτύρησεν εἰς τὴν ῾Ρώμην, ὅλα μὲν τὰ ἄλλα του μέλη καὶ τὰς σάρκας τὰ κατέφαγον οἱ λέοντες, τὴν δὲ ἁγίαν του καρδίαν δὲν ἀπετόλμησαν νὰ φάγουν, ἀλλὰ τὴν ἀφῆκαν ἀκεραίαν! Τὴν ὁποίαν, παίρνοντές την οἱ στρατιῶται καὶ ἀσεβεῖς, καὶ σχίζοντές την εἰς τὰ δύο, ὢ τοῦ θαύματος! Εὑρῆκαν γεγραμμένα μὲ χρυσᾶ γράμματα, εἰς μὲν τὸ ἕνα μέρος τῆς καρδίας ΙΗΣΟΥΣ, εἰς δὲ τὸ ἄλλο μέρος ΧΡΙΣΤΟΣ.
(Συνεχίζεται)
ΠΗΓΗ:
O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου,
No comments:
Post a Comment