ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων ΙΕ΄

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων

ΙΕ΄

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

Αὐτὴν τὴν ἀπειλὴ προβάλλει ὡς δικαιολογία ὁ πατριάρχης Φιλόθεος πρὸς τὸν μητροπολίτη Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας Ἀλέξιο, γιὰ τὸ ὅτι ἀναγκάσθηκε ἀπειλούμενος νὰ χειροτονήσει τὸν Ἀντώνιο μητροπολίτη Γαλλικίας· συγχρόνως ὅμως τὸν ἐπιπλήττει, γιατὶ ἄφησε ἀποίμαντες τὶς κατακτημένες ἀπὸ τοὺς Πολωνοὺς περιοχὲς τῆς Μικρᾶς Ρωσίας, στὶς διαθέσεις τῶν Πολωνῶν κατακτητῶν. «῎Ηκουσα γὰρ ὅτι ἀφῆκας τοὺς χριστιανοὺς πάντας τοὺς εὑρισκομμένους αὐτόθι εἰς πάντα τόπον τῆς Ρωσίας, καὶ κάθησαι εἰς ἓν μέρος, τὸ δὲ ἄλλο ἀφῆκας ἀποίμαντον καὶ χωρὶς διδασκαλίας καὶ πνευματικῆς ἐπισκέψεως... Καὶ ἔμελλε ποιήσειν παραυτίκα μητροπολίτην λατῖνον, καθὼς ἔλεγε, καὶ βαπτίζειν τοὺς Ρώσους εἰς τὴν πίστιν τῶν Λατίνων, ὅπερ διακρίνοις σὺ ὅτι καλὸν ἦν, εἰ ἐγένετο; Ἐγὼ πολλὰ εὐχαριστῷ τῷ Θεῷ, ὅπως οὐκ ἐποίησε, ἀλλ᾽ ἔγραψε καὶ ἐζήτησε παρ᾽ ἡμῶν μητροπολίτην· διὰ ταῦτα ἀναγκασθέντες ἡμεῖς ἐχειροτονήσαμεν, ὃν ἀπέστειλεν, ἐπεὶ οὐκ ἔπρεπε ἵνα ποιήσωμεν ἄλλως»[19].

Ἡ διαίρεση πάντως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μὲ τὴν ἀπόσπαση τοῦ Κιέβου ἦταν πάντοτε προσωρινὴ καὶ ὄχι μακροχρόνια. Ἡ κατάσταση ἄλλαξε περὶ τὰ μέσα τοῦ 15ου αἰῶνος στὸ ἱστορικὸ πλαίσιο τῆς οὐνιτικῆς ψευδοσυνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας (1438 -1439), τὴν ὁποία ἀκολούθησε, κατὰ θεϊκὴ παραχώρηση, ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὸν ἐξισλαμισμὸ δέχθηκαν τὸν ἐκλατινισμό, μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ ἑνωτικοῦ ὅρου τῆς ψευδοσυνόδου. 

Σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας καὶ ἐπίσημης ἀποδοχῆς γίναμε Οὐνίτες, μὲ τὸν Ἅγιο Μᾶρκο Ἐφέσου τὸν Εὐγενικὸ καὶ τὸν διάδοχό του στὴν ὀρθόδοξη ἀντίσταση, μετέπειτα πατριάρχη, ἅγιο Γεννάδιο Σχολάριο νὰ διασώζουν τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία. Κατὰ τὸ διάστημα τῶν 14 ἐτῶν, ἀπὸ τὴν ψευδοσύνοδο μέχρι τὴν ἅλωση (1439-1453), ὁπότε ἀνέλαβε τὴν πατριαρχία κατὰ θεία ρύθμιση ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν ὑποχείρια τῶν Λατίνων. 

(Συνεχίζεται)