ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΩΣ

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΩΣ

Ρεπορτὰζ του κ. Αντώνη Τριανταφύλλου

=====

Ὅταν ἡ κυβέρνηση στὶς ἀρχὲς τοῦ μήνα ἔδωσε στὴ δημοσιότητα τὴν πρότασή της γιὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, ἡ κοινὴ γνώμη καὶ ἡ δημόσια συζήτηση ἑστίασαν στὴν ἑρμηνευτικὴ δήλωση περὶ οὐδετερόθρησκου κράτους καὶ τὴν ἐπικοινωνιακὴ σπουδὴ τῆς κυβέρνησης νὰ πείσει ὅτι μὲ αὐτὴ τὴν προσθήκη ἑδραιώνει τὴν οὐδετερότητα τοῦ κράτους ἀπέναντι σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες.

Μία προσεκτικὴ ἀνάγνωση καὶ ἀντιπαραβολὴ τοῦ ὑφισταμένου ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος μὲ τὴν κυβερνητικὴ πρόταση, ὅμως, φανερώνει τὸν πραγματικὸ λόγο ποὺ «κόπηκε καὶ ράφτηκε» μὲ τὸν συγκεκριμένο τρόπο. Οἱ διατυπώσεις στὴν πρόταση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα μὲ ἔμπειρους νομικοὺς ἑρμηνευτές, εἶναι τόσο εὔστοχες, ποὺ ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ καλόπιστος ἀναγνώστης δὲν μπορεῖ νὰ παραγνωρίσει ὅτι στόχος δὲν εἶναι γενικὰ καὶ ἀόριστα ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ εἰδικὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Αὐτὸ γίνεται εὐκολότερα ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ Φανάρι οὐδέποτε ἐνημερώθηκε, ὅπως ὄφειλε νὰ κάνει ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς συνταγματικῆς ἀναθεώρησης, παρὰ τὸ ζωτικὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ αὐτὴ τὴ διαδικασία.

Ἡ ἀλλαγὴ ποὺ προτείνει ὁ ΣΥΡΙΖΑ, απλοποιεῖ ἐπικίνδυνα τὴ διατύπωση ποὺ περιγράφει τὸ πλέγμα τῶν σχέσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὶς ἐν Ἑλλάδι ἐπαρχίες του, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται.

Μὲ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸ καλοκαίρι τοῦ 2017, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶχε φροντίσει νὰ θέσει τὸν πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδας ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν του, καθιστώντας σαφὲς πὼς τὸ Φανάρι δὲν ἦταν σὲ καμία περίπτωση διατεθειμένο νὰ δεχτεῖ νὰ διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ Σύνταγμα οἱ ἀναφορὲς σὲ αὐτό, στὶς δικαιοδοσίες τοῦ ἀλλὰ καὶ στὴν Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξη τοῦ 1928.

Τόσο ἡ συνταγματικὴ ἀναθεώρηση ὅσο καὶ οἱ προτεινόμενες δομικὲς ἀνατροπὲς ποὺ θὰ ἐπιφέρει πιθανὴ ἀλλαγὴ στὸ μισθολογικὸ καθεστὼς τῶν κληρικῶν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον τῶν ἀποσπάσεων κληρικῶν στὸ ἐξωτερικὸ ἀφοροῦν ἄμεσα καὶ τὴν πρωτόθρονη Ἐκκλησία, ἐφ᾽ ὅσον μέσα στὴ διαπραγμάτευση περιλαμβάνονται καὶ οἱ Νέες Χῶρες ποὺ ἀνήκουν πνευματικὰ στὸ Φανάρι, ἡ ἡμιαυτόνομη Ἐκκλησία τῆς Κρήτης καὶ οἱ μητροπόλεις τῶν Δωδεκανήσων ποὺ ὑπάγονται ἀπευθείας στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.

ΠΗΓΗ:

Εφημερίδα “Δημοκρατία”