ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων ΙΘ΄

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων

ΙΘ΄

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

5. Ἡ ἐπανένωση Κιέβου καὶ Μόσχας τὸ 1686 καὶ ἡ παρερμηνεία τῶν σχετικῶν ἐγγράφων

Οἱ Οὐκρανοὶ ἐθνικιστὲς καὶ οἱ φίλοι τους Πολωνοὶ καὶ Οὐνίτες παρουσιάζουν τὴν ἐπανένωση τῶν μητροπόλεων Μόσχας καὶ Κιέβου ὡς προϊὸν βίας ἐκ μέρους τῶν Ρώσων καὶ ὑποδούλωση τῶν Οὐκρανῶν στὴν Ρωσία, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς σημερινὲς ἀποσχιστικὲς τάσεις τοῦ Κιέβου ἀπὸ τὴν Μόσχα, πολιτικὲς καὶ ἐκκλησιαστικές. Εἶναι σὰν νὰ μιλᾶμε γιὰ ὑποδούλωση τῆς Κύπρου ἢ τῆς Κρήτης ἢ τῆς Μακεδονίας στὴν Ἑλλάδα καὶ ὄχι γιὰ ἕνωσή τους μὲ τὴν Ἑλλάδα στὸ ἑνιαῖο ἐθνικὸ σῶμα. Ὑποδούλωση ὑπῆρχε προηγουμένως στὴν Πολωνία καὶ στὴν Λιθουανία μὲ ἐκλατινισμούς, ἐκπολωνισμοὺς καὶ οὐνιτισμούς, ὅπως ὑποδούλωση στὴν Δύση, στὸ Βατικανό, στὴν Ἀμερική, στὴν Εὐρώπη καὶ στὸ ΝΑΤΟ, ἐπιχειρεῖται καὶ σήμερα, ἀποξένωση καὶ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν Ρωσία, μετὰ τὴν ἀνακήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Οὐκρανίας ποὺ ἀκολούθησε τὴν διάλυση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης τὸ 1990.

Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ τρεῖς δεκαετίες τώρα δέχεται αἰτήματα γιὰ παρέμβαση στὴν χορήγηση αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία, ἀφοῦ ἡ Μόσχα, ὅπως δικαιοῦται, δὲν εἶναι διατεθειμένη νὰ τὸ πράξει, ἔχοντας μάλιστα μὲ τὸ μέρος της καὶ τὰ πορίσματα τῆς διορθόδοξης συζήτησης γιὰ τὸ θέμα τοῦ αὐτοκεφάλου ἀπὸ τὶς προσυνοδικὲς Ἐπιτροπὲς καὶ Διασκέψεις τῆς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ποὺ συνῆλθε στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016. Τὸ θέμα τοῦ αὐτοκεφάλου ἐξέπεσε ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν θεμάτων καὶ δὲν συζητήθηκε, ἐνῶ εἶχε ἐπιτευχθῆ συμφωνία στὰ οὐσιώδη καὶ παρέμεναν ἐπουσιώδεις λεπτομέρειες. Γιὰ τὸ πῶς ἐξελίχθηκε ἡ συζήτηση «Περὶ τοῦ αὐτοκεφάλου» στὶς προσυνοδικὲς συναντήσεις καὶ πῶς διεγράφη ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν θεμάτων σὲ σχέση μάλιστα μὲ τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Οὐκρανίας, θὰ γράψουμε προσεχῶς ἄλλο ἄρθρο. 

Ὅλη αὐτὴ ἡ ἀναστάτωση καὶ οἱ διαιρέσεις ποὺ προκαλεῖ τώρα τὸ οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο θὰ εἶχαν ἀποφευχθῆ, ἂν ἡ σύνοδος εἶχε τὴν τόλμη νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ φλέγοντα καὶ ἐπείγοντα θέματα, καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ ἐπιβεβαιώσει πρωτεῖα καὶ συντονιστικοὺς ρόλους. Ὁ στόχος νὰ ὑπηρετηθεῖ ἡ ἑνότητα ἀπέτυχε παντελῶς, διότι, ἐκτὸς τῆς ἀπουσίας τῶν τεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν (Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας), ποὺ ἐκπροσωποῦν περισσότερους ἀπὸ τοὺς μισοὺς Ὀρθοδόξους, δὲν λύθηκε κανένα ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει διαιρέσεις καὶ σχίσματα, ὅπως τὸ θέμα τοῦ Αὐτοκεφάλου, τῆς Διασπορᾶς, τοῦ Ἡμερολογίου, τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ.ἄ. Εἶναι μάλιστα ἀξιοπαρατήρητο ὅτι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὑποστηρίζοντας τὸν συντονιστικὸ ρόλο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, ἔθεσε ὑπὸ ἀμφισβήτηση αὐτὸν τὸν ρόλο, τορπιλλίζοντας ὁ ἴδιος τὴν ἑνότητα μὲ τὴν διαιρετικὴ καὶ σχισματική του παρέμβαση σὲ ξένη δικαιοδοσία, στὸ κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας.

(Συνεχίζεται)