ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων ΚΓ΄

ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων

ΚΓ΄

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

Γνωρίζουν ὅμως καὶ οἱ «ἄκρῳ δακτύλῳ» γευσάμενοι τὴν κανονική μας Παράδοση ὅτι ἡ χειροτονία ἐπισκόπου γίνεται πάντοτε ἀπὸ τὸν ἔχοντα τὴν δικαιοδοσία ἐπὶ τῆς περιοχῆς, στὴν ὁποία χειροτονεῖται κάποιος ἐπίσκοπος, καὶ ὅτι ὑπάρχουν πάμπολλοι κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς ὑπερόριες χειροτονίες καὶ συγχέουν τὰ ὅρια τῶν δικαιοδοσιῶν. 

Μὲ βάση λοιπὸν αὐτὴν τὴν βασικὴ κανονικὴ ἀρχὴ ἡ ἄδεια ποὺ δόθηκε στὸν πατριάρχη Μόσχας νὰ χειροτονεῖ τὸν μητροπολίτη Κιέβου ἁπλῶς ἐνισχύει καὶ ἰσχυροποιεῖ τὴν ὑποταγὴ τῆς μητροπόλεως Κιέβου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας· δὲν τὴν ἀναιρεῖ οὔτε τὴν περιορίζει μόνον σὲ ἄδεια χειροτονίας. 

«Ἐπειδὴ ὑπάγεται ὁ Κιέβου στὸν Μόσχας, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ χειροτονία του θὰ γίνεται ἀπὸ τὸν πατριάρχη Μόσχας». Ποῦ τὸ βρῆκαν ὅτι δόθηκε μόνον ἡ ἄδεια τῆς χειροτονίας καὶ ὅτι ἐξακολουθεῖ τὸ Κίεβο νὰ ὑπάγεται στὴν Κωνσταντινούπολη; Τὸ λέγει αὐτὸ κάπου τὸ κείμενο ἢ εἶναι ἀποκύημα τῆς φαντασίας τους; Ἡ μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου στὶς ἀκολουθίες μαζὶ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ κυριάρχου πλέον πατριάρχου Μόσχας, ποὺ εἶναι ὁ κανονικὸς προεστώς, γίνεται μόνο γιὰ λόγους τιμῆς, πρὸς ὑπόμνηση τῶν ἱστορικῶν δεσμῶν Κωνσταντινούπολης καὶ Μόσχας. Ὅταν κυρίαρχος ἀρχιερεὺς καὶ ποιμενάρχης παραχωρεῖ τὸ δικαίωμα τῆς χειροτονίας σὲ ἀρχιερέα ἄλλης δικαιοδοσίας, αὐτὸ γίνεται γιὰ συγκεκριμένη περίπτωση ὀνομαστικὰ καὶ δὲν διαρκεῖ τρεῖς αἰῶνες γιὰ ὅλες τὶς χειροτονίες, οὔτε γίνεται λόγος σ᾽ αὐτὴν τὴν ἄδεια γιὰ ὑπαγωγὴ στὴν δικαιοδοσία τοῦ χειροτονοῦντος, ὅπως γίνεται στὸ ἔγγραφο: «Ἐπὶ τῷ εἶναι τὴν μητρόπολιν Κιέβου ὑποκειμένην τῷ πατριαρχικῷ αὐτοῦ θρόνῳ καὶ χειροτονεῖσθαι τὸν ψηφισθησόμενον Κιέβου ὑπ᾽ αὐτοῦ».

Ἄλλωστε καὶ ἡ συνέχεια τοῦ ἐγγράφου ἀποσαφηνίζει καλύτερα τὰ πράγματα. Λέγει λοιπὸν ὅτι ὅλοι οἱ ἡγεμόνες καὶ αὐτοκράτορες «πάσης Μεγάλης καὶ Μικρᾶς καὶ Λευκῆς Ρωσίας» -πουθενὰ δὲν ὑπάρχει Οὐκρανία- μαζὶ μὲ τὸν πατριάρχη «Μοσχοβίας καὶ πάσης Ρωσίας» Ἰωακεὶμ ἔστειλαν στὴν Κωνσταντινούπολη γράμματα στὰ ὁποῖα ἔλεγαν, ὅτι ἡ ἐπαρχία Κιέβου, ἐπειδὴ ὑπάγεται στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐλάμβανε τὴν χειροτονία τοῦ ἀρχιερέως της πάντοτε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπως ὁρίζουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες. 

Ἡ διατύπωση αὐτὴ σαφέστατα δηλώνει ὅτι χειροτονεῖται κανεὶς ἀπὸ ἀρχιερεῖς τῆς δικαιοδοσίας, στὴν ὁποία ὑπάγεται: «Ἡ τοῦ Κιέβου ἐπαρχία διὰ τὸ εἶναι ὑποκειμένη ὑπὸ τὸν ὑψηλότατον καὶ ἁγιώτατον οἰκουμενικὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν τοῦ ἀρχιερέως αὐτῆς χειροτονίας ὡς ἀείποτε παρὰ τούτου ἐλάμβανε κατὰ τὴν τῶν ἱερῶν νόμων διακέλευσιν». Ἐπειδὴ ὅμως ἐχήρευσε πρὸ ἀρκετῶν χρόνων ἡ μητρόπολη Κιέβου καί, ἐνῶ πέρασε καιρός, δὲν χειροτονήθηκε γνήσιος ἀρχιερεύς, λόγῳ τοῦ πολέμου μεταξὺ τῶν δύο βασιλείων, Ρωσίας καὶ Πολωνίας, βρῆκε εὐκαιρία ὁ ἐχθρὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ἔσπειρε ζιζάνια, ὥστε νὰ ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ὑποταγοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι σὲ ξένα καὶ ἀντίθετα φρονήματα. 

Γι᾽ αὐτὸ παρακαλοῦν μὲ τὰ γράμματα νὰ δοθεῖ ἄδεια στὸν πατριάρχη Μόσχας νὰ χειροτονεῖ μητροπολίτη Κιέβου, ὅταν χηρεύει ὁ θρόνος, αὐτὸν ποὺ θὰ ἐκλέξουν οἱ ἐπίσκοποι, ἀρχιμανδρίτες, ἡγούμενοι καὶ οἱ ἄλλοι τῆς ἐπαρχίας, ὥστε νὰ μὴ μένει ἀπροστάτευτο τὸ ποίμνιο ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα ποὺ σπέρνει ὁ Διάβολος. 

(Συνεχίζεται)