Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Πατερική Παράδοση”:

“Ὁ καθηγητὴς Ἀπόστολος Νικολαΐδης, τακτικὸς ὁμιλητὴς τοῦ «Μ. Βασιλείου» τῆς Ἀδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ», δικαιώνει τὸν Νικολαϊτισμὸ τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ καὶ δείχνει νὰ μὴν γνωρίζει τίποτα γιὰ τὴν κριτικὴ ποὺ ἀσκήθηκε γιὰ τὴν χρησιμοποίηση ἀπὸ τὸν Γιανναρᾶ ἀνεπίτρεπτων ἀναλογιῶν μεταξὺ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς κοινωνίας τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων. Εἶπε στὴν ὁμιλία του, κατὰ τὴν ἀναγόρευση τοῦ Γιανναρᾶ σὲ ἐπίτιμο διδάκτορα τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν  (15:40):

Όσοι κατηγόρησαν (τὸν Χρῆστο Γιανναρᾶ) γιὰ Νικολαϊτισμό, δὲν κατανόησαν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς χρησιμοποιεῖ τὸν ἔρωτα μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ τῆς αὐθυπέρβασης. Εἶναι προφανὲς ὅτι χωρὶς ἀγάπη, δηλαδὴ χωρὶς τὸν ἔρωτα, εἶναι ἀδύνατον κάποιος νὰ σωθεῖ. Ἡ ἀγάπη δὲν δηλώνει ἰδίωμα συμπεριφορᾶς, ἀλλὰ τρόπο ὑπάρξεως. Ὁ ἐγωκεντρικὸς ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐρωτευθεῖ, γιατὶ δὲν μπορεῖ ν’ ἀγαπήσει. Ὁ ἔρωτας κατὰ τὸν Χρ. Γ. διασώζει τὸν ἐκστατικὸ χαρακτῆρα τῆς ἀγάπης, τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ ἐγώ, τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὶς ἀναγκαιότητες ποὺ καθορίζουν τὴν  φυσικὴ ἀτομικότητα. Ὁ ἔρωτας δηλώνει, καθὼς γράφει, τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου ἀπὸ τὴν φυσικὴ ἀναγκαιότητα καὶ τὴν ὑποταγή του σ’ αὐτήν. Εἶναι τρόπος τοῦ ὑπάρχειν, τρόπος ζωῆς, συνδέεται δὲ ἄμεσα μόνο μὲ τὴν ἔννοια τοῦ προσώπου, καθόλου δὲ μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἀτόμου. Δηλώνει σχέση ἐλευθερίας ἀπὸ κάθε ἰδιοτέλεια.

   

Τὸ ἄτομο, ἀντίθετα, συνιστᾶ μιὰ βιολογικὴ μονάδα, χωρὶς τὴν δυνατότητα τῆς διαίρεσης, τῆς τομῆς, τοῦ μερισμοῦ, τῆς σχέσης. Καθὼς γράφει, συνιστᾶ μιὰ ἀδιαφοροποίητη μονάδα ὁμοειδοῦς συνόλου, μιὰ παρὰ φύσιν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, μιὰ διαστροφὴ τῆς ζωῆς, μιὰ κατάσταση πτώσης, σὲ ἀντίθεση πρὸς τὸ πρόσωπο ποὺ δηλώνει τὴν ἀναφορά, τὴ σχέση, τὴ μετοχὴ στὴ σχέση, τὸ ὑπάρχειν ἔναντι· προσωπικὴ κοινωνία. Ὅλο αὐτὸ δηλώνεται στὸν Τριαδικὸ Θεό -Πατήρ, Υἱὸς καὶ Πνεῦμα- οἱ ὁποῖες δὲν κατανοοῦνται ὡς ἀτομικότητες, ἀλλὰ εἶναι δηλωτικὰ σχέσης -καθὼς γράφει- τῆς αἰτιώδους ἀρχῆς τοῦ ὑπάρχειν, ὡς ἀγαπητικῆς-ἐρωτικῆς ὑπαρκτῆς κοινωνίας τῶν προσώπων.”

Καίριες οι επισημάνσεις του ιστολογίου “Πατερική Παράδοση”, αλλά νομίζω ότι η αδελφότητα θεολόγων “Ο Σωτήρ” με κανένα τρόπο δεν εγκρίνει τις Νεονικολαιτικές και άλλες κακοδοξίες του κ. Γιανναρά.

ΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ

______

Όσο για τον Καθηγητή κ. Απόστολο Νικολαίδη πριν ή εκστομίσει τόσο άκριτα πράγματα για τον Νεονικολαιτισμό του κ. Γιανναρά επιβεβλημένο ήταν να διαβάσει το άρθρο του π. Επιφάνιου “Πριν τον γάμο ή μετά τον γάμο ή περί αστείων πραγμάτων” στο βιβλίο του αείμνηστου Γέροντα “Προγαμιαίαι Σχέσεις Πολιτικός Γάμος Αμβλώσεις”. 

Σ’ αυτό αποδεικνύεται ότι ο κ. Γιανναράς ξεκάθαρα αναφέρεται σε σαρκικές σχέσεις και όχι σε θείο έρωτα. Γι’ αυτό και δέχτηκε την καταλυτική κριτική του Γέροντα Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου.

Ο κ. Απόστολος Νικολαίδης και οι άλλοι Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, όφειλαν να γνωρίζουν ότι ο κ. Γιανναράς είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, όπου ανθούσαν ανέκαθεν οι Νεονικολαιτικές κακοδοξίες. Όφειλαν, επίσης, να γνωρίζουν ότι ο κ. Γιανναράς ανδρώθηκε θεολογικά στη Δύση, κατά τη διάρκεια των κοσμογονικών φιλελεύθερων (liberal) θεολογικών εξελίξεων στον Προτεσταντικό χώρο τη δεκαετία του 1960.

Άρα ο ισχυρισμός ότι, όσοι επικρίνουν τον Νεονικολαιτισμό του κ. Γιανναρά, παρενόησαν το έργο του είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Οι Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής Αθηνών όφειλαν, επίσης, να γνωρίζουν ότι ο κ. Γιανναράς επιτέθηκε με εντελώς ανοίκειους χαρακτηρισμούς εναντίον του μεγαλύτερου Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας των τελευταιών αιώνων -του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου-, επειδή η θεολογία του μεγάλου αυτού Αγίου της Εκκλησίας βάζει φραγμό στις Νεονικολαιτικές κακοδοξίες του.

Το πιο σοβαρό! Για να δικαιώσει τον Νεονικολιτισμό του επιτέθηκε ακόμα και στο δόγμα της αειπαρθενίας της Θεοτόκου! 

Το ίδιο έκανε με τους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων -και δη της Πενθέκτης- επειδή περιέχουν πλήθος Κανόνων που καθαιρούν τα οχυρώματα του Νεονικολαιτισμού.

Και όμως! Η Θεολογική Σχολή Αθηνών τον έκρινε άξιο για να του δώσει τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορα της.

Άρα εξετέθη ανεπανόρθωτα ο κ. Απόστολος Νικολαίδης, αλλά και η Θεολογική Σχολή Αθηνών σαν σύνολο, με αυτά που είπε ο κ. Καθηγητής.

ΠΟΙΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΟΝ κ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ;

______

Το πόσο μεγάλος είναι ο ξεπεσμός της Θεολογικής Σχολής Αθηνών μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε από το γεγονός ότι ο κ. Γιανναράς αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτωρ τεσσάρων Θεολογικών Σχολών. Δύο στην Αμερική του Αγίου Βλαδιμήρου (που είναι ομογάλακτη με τη Σχολή του Αγίου Σεργίου) και του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη. Νομίζω ότι θα προσβάλω βάναυσα την νοημοσύνη των αναγνωστών, αν χρειαστεί να αναλύσω ότι η αναγόρευση Επίτιμων Διδακτόρων, από τις Θεολογικές Σχολές της Εκκλησίας της Αμερικής, κάθε άλλο παρά προσδίδει τιμή στον τιμώμενο. Απλά είναι υπεράνω περιγραφής ο βόθυνος της Νεονικολαιτικής και οικουμενιστικής ασέβειας και του εκπροτεσταντισμού των Θεολογικών Σχολών της Αμερικής.

Ο κ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ

__________

Η τρίτη Σχολή που αναγόρευσε Επίτιμο Διδάκτορα τον κ. Γιανναρά είναι η Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου πολλοί Καθηγητές της οποίας φοίτησαν στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Σεργίου.

Είναι ενδεικτικό ότι οι μαθητές του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς -ευτυχώς όχι ο Σεβ. Πρώην Ράσκας Αρτέμιος- μετέφρασαν δύο δογματικά εγχειρίδια στα Σερβικά για να τα χρησιμοποιούν οι φοιτητές της Θεολογκής Σχολής του Βελιγραδίου: Το Αλφαβητάρι της πίστης του κ.  Γιανναρά και τη Δογματική του Σεβ. Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα.

Τον χρόνο να μεταφράσουν τις δογματικές δύο κακόδοξων θεολόγων βρήκαν οι εν Σερβία Καθηγητές. Αλλά περιμένουμε για δεκαετίες τώρα την ώρα που θα εκδώσουν τη μετάφραση της Δογματικής του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στα Ελληνικά. Όλο και αναγγέλλουν ότι την έχουν έτοιμη και θα εκδοθεί και έκδοση δεν βλέπουμε.

ΦΙΛΟΓΙΑΝΝΑΡΙΚΟΙ ΟΙ ΓΙΕΦΤΙΤΣ ΚΑΙ ΡΑΝΤΟΒΙΤΣ

_________

Ο Σεβ. πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς είχε πει πριν δεκαετίες στον υπογράφοντα το παρόν άρθρο ότι με κανένα τρόπο δεν δεχόταν τις κατηγορίες εναντίον του κ. Γιανναρά. Θεωρούσε μάλιστα την κριτική που ασκήθηκε εναντίον τους για τη στάση που τηρούσαν για τον κ. Γιανναρά σαν προσπάθεια να εμπλέξουν τους Σέρβους Αρχιερείς και Καθηγητές της Θεολογικής Σχολής στην "προσωπική" -κατά τον χαρακτηρισμό του- διαμάχη του π. Θεόκλητου Διονυσιάτη και του κ. Γιανναρά.!!!

Την ίδια φιλογιανναρική στάση εξέφρασε ο νυν Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος στον υπογράφοντα. Με επέπληξε αυστηρά για την κριτική που άσκησα εναντίον του κ. Γιανναρά από τις στήλες του “Ορθοδόξου Τύπου” και τις σελίδες της “Ορθόδοξης Μαρτυρίας”.

Συμπερασματικά οι μόνες Θεολογικές Σχολές -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- που αναγόρευσαν Επίτιμο Διδάκτορα τον κ. Γιανναρά είναι οι Προτεσταντόπληκτες Θεολογικές της Αμερικής και η Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου.

Δυστυχώς, στις πιο πάνω Σχολές, προσετέθη και η Θεολογική Σχολή Αθηνών προς αιώνια καταισχύνη της.