ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΛΩΡΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ Γ΄

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΛΩΡΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Γ΄

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Συνεχίζει το σχόλιο της κυρίας Λωρίτου για την ανάρτηση "Η λανθασμένη ερμηνεία του όρου “Συντεταγμένη Αποτείχιση” οδηγεί σε πλάνη”. 

“Ο Οικουμενισμός έχει πάρει το πάνω χέρι. Έχει αλώσει την παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, τις Θεολογικές Σχολές και την Εκκλησία. Διορθώστε με αν δεν το διατυπώνω σωστά, ότι δηλαδή έχει αλώσει την Εκκλησία. Δεν εννοώ ότι δεν υπάρχει Εκκλησία, αλλά το θέμα είναι πού βρίσκεται αυτή. Δεν ξέρω αν βρίσκεται στο συνοδικό μέγαρο της μονής Πετράκη. Εκεί που ψηφίζουν όλα αυτά που συνεχώς καυτηριάζουμε και αποδοκιμάζουμε μετά βδελυγμίας.”

Ο Οικουμενισμός, κυρία Λωρίτου -όπως πολύ καλά γνωρίζετε-, επέλασε ακάθεκτος εναντίον της Εκκλησίας από τα τέλη του δεκάτου εννάτου αιώνα και οπωσδήποτε από τις αρχές του εικοστού αιώνα με την άνοδο στον Πατριαρχικό Θρόνο Κωνσταντινουπόλεως του Πατριάρχη Ιωακείμ.

Έκτοτε δεν λέγει να κοπάσει με τίποτα. Από την εποχή δε που ο Αθηναγόρας εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Οικουμενισμός απέκτησε νέα ορμή και κατέστη απολύτως αχαλίνωτος και διαβρώνει έκτοτε συστηματικά όλους τους τομείς της ζωής της Εκκλησίας.

Ρωτάτε, κυρία Λωρίτου, πού βρίσκεται η Εκκλησία. Δηλαδή, πού αλλού μπορεί να βρίσκεται εκτός από την κοινωνία των δεκατεσσάρων Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών;

Ασφαλώς πολλές αποφάσεις της Ιεραρχίας των δεκατεσσάρων Ορθοδόξων Εκκλησιών είναι λανθασμένες και ορισμένες κυριολεκτικά κακόδοξες.

Ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Όλες οι Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες ήταν ή είναι ισότιμα μέλη του ΠΣΕ. Πόσο πιο κακόδοξο από αυτό;

Αυτό, όμως, προφανώς, δεν σημαίνει ότι πρέπει να διακόψουμε κοινωνία με αυτές.

Αν βγαίναμε από την Εκκλησία κάθε φορά που η Ιεραρχία των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών παίρνει μια λανθασμένη ή και κακόδοξη απόφαση θα είμαστε από καιρό σχισματικοί.

Προλαμβάνω μία αντίρρησή σας.

Ναι, αλλά η Αποτείχιση είναι απολύτως κατοχυρωμένο κανονικό δικαίωμα των πιστών.

Ασφαλέστατα και είναι. Μόνον θεολογικά αστοιχείωτοι ή διαστροφείς της αλήθειας ισχυρίζονται το αντίθετο.

Η Αποτείχιση, όμως, επιτρέπεται ΜΟΝΟΝ από τον οικείο επίσκοπο και ΜΟΝΟΝ αν επ’ εκκλησίαις κηρύττει κατεγνωμένη αίρεση γυμνή τη κεφαλή.

Τώρα -φυσικά- τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί, επειδή μιλούμε μετά τη Σύνοδο της Κρήτης, η οποία θεσμοθέτησε τον Οικουμενισμό σαν πίστη της Εκκλησίας.

Με την εξής διαφορά. Στη Σύνοδο αυτή δεν εξεπροσωπήθησαν πέραν του 70% των Ορθόδοξων πιστών, ενώ απουσίαζαν περισσότερα από τα τέσσερα πέμπτα των επισκόπων της Εκκλησίας.

Πολλοί ιεράρχες που συμμετείχαν στη Σύνοδο αρνήθηκαν να υπογράψουν κακόδοξά της κείμενα και οι περισσότεροι επίσκοποι που τα υπέγραψαν δεν συνειδητοποίησαν τι υπέγραψαν. Άρα, με κανένα τρόπο, δεν μπορούν να κατηγορηθούν ως αιρετικοί.

Το σπουδαιότερο. Ήδη πολλές Οικουμενιστικές Εκκλησίες όπως της Ρωσσίας, της Αντιόχειας, της Ρουμανίας κτλ., αλλά και η Εκκλησία της Ελλάδος, μιλούν για αναθεώρηση των αποφάσεων της Συνόδου της Κρήτης.

Δεν υπάρχει, ίσως, ομοφωνία μεταξύ τους για το τι πρέπει να αλλάξει στα κείμενα της Συνόδου του Κολυμπαρίου, αλλά συμφωνούν ότι υπάρχει ανάγκη αλλαγής.

Άρα κάθε άλλο παρά ακούσαμε την τελευταία λέξη των Ορθοδόξων Εκκλησιών για τα θέματα που απασχόλησαν τη Σύνοδο της Κρήτης.

Εξ ου και ο παραδοσιακός σπουδαίος θεολόγος Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, που αρνήθηκε να υπογράψει τα κακόδοξα κείμενα του Κολυμπαρίου, εισηγείται να θεωρηθεί η Σύνοδος της Κρήτης το πρώτο στάδιο μιας συνοδικής διεργασίας που θα επιληφθεί των θεμάτων που απασχόλησαν τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου.

Επομένως δεν μπορούμε να κάνουμε καμία σύγκριση με άλλες εποχές όπου η διακοπή κοινωνίας με συγκεκριμένη Ορθόδοξη Εκκλησία ή με τις πλείστες από αυτές, ήταν επιβεβλημένη και μονόδρομος, επειδή, σε εκείνες τις περιπτώσεις, συνειδητά οι επίσκοποι προσχώρησαν στην αίρεση.

****

Θα συνεχίσουμε σε προσεχές άρθρο για να μην επιμηκύνουμε το παρόν άρθρο.