Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΥΠΕΝΑΝΤΙΩΝ, ΟΧΙ, ΟΜΩΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΝΑΝΤΙΟΥΣ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΥΠΕΝΑΝΤΙΩΝ, ΔΕΝ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ, ΟΜΩΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΝΑΝΤΙΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Αναστάσιος,” το ακόλουθο απόσπασμα από κήρυγμα του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου: 

“Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὡς χῶρος βιώσεως τῆς ἐλευθεροποιοῦ Ἀληθείας καί τοῦ «ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ» (πρβλ. Ἐφεσ. δ’, 15), σταυρώνεται καί δέν σταυρώνει, θυσιάζεται δέ ὄχι μόνον χάριν τῶν φίλων αὐτῆς, ἀλλά προσεύχεται καί ὑπέρ τῶν ὑπεναντίων.” 

Ορθότατο, βεβαίως, το κήρυγμα του Οικουμενικού Πατριάρχη και απολύτως συμβατό με την πίστη μας, αφού μας προτρέπει να συγχωρούμε και να ευεργετούμε τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς.

Στο Ευχολόγιο της Εκκλησίας, μάλιστα, περιλαμβάνεται και η ακόλουθη προσευχή: “τους πεπλανημένους επανάγαγε, και σύναψον τη αγία σου Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.”

Ο Παναγιώτατος, όμως, για να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την ευαγγελική αλήθεια και τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, θα έπρεπε να συμπληρώσει ότι η Εκκλησία προσεύχεται μεν καθηκόντως υπέρ των υπεναντίων και μάλιστα των αιρετικών και των σχισματικών που είναι οι δεινοί της πολέμιοι, αλλά δεν συμπροσεύχεται ΠΟΤΕ με τους υπεναντίους (αιρετικούς και σχισματικούς).

Ένα πράγμα είναι να προσεύχεται ένας ορθόδοξος, όπως έχει χρέος στο Θεό, για να φωτίσει τους αιρετικούς, τους σχισματικούς, τους αλλόθρησκους και τους άθεους να επιστρέψουν στην Εκκλησία και να ξεφύγουν από το θανατηφόρο δίχτυ των αιρέσεων και των σχισμάτων, και εντελώς διαφορετικό πράγμα να συμπροσεύχεται μαζί τους ένας ορθόδοξος -πόσο μάλλον ο Οικουμενικός Πατριάρχης- και να τους δίνει, έτσι, την εντύπωση ότι η αίρεση και το σχίσμα είναι αποδεκτές καταστάσεις.