ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Ό, τι ισχύει για τον Παπισμό πολύ περισσότερο ισχύει και για τον Προτεσταντισμό, ο οποίος και αυτός αποδέχεται την κακοδοξία του Filioque και επίπλέον, επειδή απορρίπτει την προσκύνηση των αγίων εικόνων, την αειπαρθενία της Θεοτόκου και τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, η οποία «σημαίνεται εν τοις Μυστηρίοις», είναι καταδικασμένος από τους αγίους Πατέρες της Γ΄ και της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

Παρά κάτω γράφει: «Οι Εκκλησίες αυτές [οι ετερόδοξοι] αποδέχονται το βασικό τριαδολογικό δόγμα και οι πιστοί των βαπτίζονται εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος. Άρα αναγνωρίζεται το βάπτισμα αυτών και άλλα μυστήρια». Οι ετερόδοξοι αποδέχονται μεν το βασικό τριαδολογικό δόγμα, αλλά αλλοιωμένο και παραμορφωμένο, πράγμα που τους καθιστά αυτόχρημα αιρετικούς και παραβάτες του όρου της τρίτης Οικουμενικής Συνόδου και των αποφάσεων της Η΄ Οικουμενικής, όπως εξηγήσαμε προηγουμένως. Πέραν τούτου ποτέ καμία Ορθόδοξη Σύνοδος δεν νομοθέτησε κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή αιρετικές ομάδες που αποδέχονται το βασικό τριαδολογικό δόγμα, έστω και αλλοιωμένο και βαπτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδος, έχουν έγκυρο βάπτισμα και έγκυρα μυστήρια. Επίσης κανένας από τους αγίους Πατέρες δεν φαίνεται να δέχεται τον παρά πάνω ισχυρισμό. 

Αντίθετα μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ερμηνεία της προς Γαλάτας επιστολής διακηρύσσει: «Καθάπερ εν τοις βασιλικοίς νομίσμασιν ο μικρόν τον χαρακτήρα περικόψας, όλον το νόμισμα κίβδηλον ειργάσατο, ούτω και ο της υγιούς πίστεως και το βραχύτατον ανατρέψας, τω παντί λυμαίνεται επί τα χείρονα προϊόν από της αρχής».  Όπως ακριβώς στα βασιλικά νομίσματα, όποιος κόψει έστω και λίγο από ό, τι έχει χαραχθεί επάνω σ’ αυτά, καθιστά κίβδηλο όλο το νόμισμα, έτσι και εκείνος που διαστρέφει έστω και το ελάχιστο από την υγιή πίστη, καταστρέφει τα πάντα. Η αδυναμία του αρθρογράφου να στηρίξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του πάνω στην αγία Γραφή και τους Πατέρες φαίνεται και από το γεγονός, ότι αντί να επικαλεστεί κάποιο βιβλικό, ή πατερικό χωρίο, επικαλείται την απάντηση που έστειλε η Εκκλησία της Ρωσίας το 1903 στην Εγκύκλιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου του 1902, καθώς και την απάντηση της Εκκλησίας του Μαυροβουνίου στην ίδια Εγκύκλιο. Μπορούν όμως αποφάσεις δύο τοπικών Εκκλησιών να έχουν την βαρύτητα και το κύρος μιας Πανορθοδόξου Συνόδου και να ισχύσουν σ’ όλες τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες; Ασφαλώς όχι!

  

Κλείνοντας εκφράζουμε για μια ακόμη φορά την δυσφορία και την αγωνία μας για την πορεία της σύγχρονης θεολογικής σκέψης, η οποία ξεστρατίζει επικίνδυνα από την δισχιλιόχρονη  παράδοση της Εκκλησίας μας, την οποία οριοθέτησαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες. Η καινοφανής και βλάσφημη «μεταπατερική θεολογία» θα αποτελέσει το ολέθριο χωνευτήρι της αλήθειας με την πλάνη, αυτό που επιθυμεί και επιδιώκει το σύγχρονο «πνεύμα» του συγκρητιστικού Οικουμενισμού. Οι άγιοι Πατέρες αποτελούν το μεγάλο εμπόδιο για την πραγμάτωση των οικουμενιστικών σχεδίων και γι’ αυτό τίθενται στο περιθώριο!