ΑΚΟΥΕΤΩΣΑΝ ΤΑΥΤΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΛΥΚΟΦΙΛΙΑΣ

ΑΚΟΥΕΤΩΣΑΝ ΤΑΥΤΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΛΥΚΟΦΙΛΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Από το εξαιρετικό άρθρο του κ. Δημήτρη Νατσιού “Τουρκέψαμε...” παραθέτω ένα απόσπασμα που αναφέρεται στην Τουρκολαγνεία των Ελλήνων που δίνουν εξαιρετικά ψηλά ποσοστά τηλεθέασης στα τουρκικά σίριαλ επιλήσμονες των συμφορών που προκαλέσαν στην πατρίδα μας οι προαιώνιοι εχθροί του Γένους και της πίστης μας.

Εις επίρρωση των θέσεων του ο κ. Νατσιός αναφέρεται σε μια φρικτή ιστορία και στα απίστευτα παθήματα μιας ηλικιωμένης γυναίκας στην κατεχόμενη Κύπρο και στις ατιμώσεις που υπέστη από τους κτηνάνθρωπους που γεννά η Τουρκία.

Ας το έχουν αυτό υπόψη όσοι έχασαν κάθε ικμάδα εθνικής αξιοπρέπειας και κάθονται και βλέπουν σαν αποβλακωμένοι τις Τουρκικές σαπουνόπερες αλλά και όσοι ακόμη και στην ίδια την Κύπρο εργάζονται για να τετραγωνίσουν τον κύκλο τουτέστιν οι ΑΚΕΛικοί, οι άλλοι Νεοκύπριοι επαναπροσεγγιστές και Νενέκοι των σχεδίων Ανάν.

Γράφει λοιπόν ο κ. Νατσιός:

“Ἂν γυρίσεις κανάλια τί θὰ δεῖς καὶ τί θὰ ἀκούσεις; Βρικόλακες-σουλτάνοι τῆς Τουρκιᾶς ποὺ ἔπιναν τὸ αἷμα τοῦ Γένους μας, ἀγάδες καὶ «μεμέτια» νὰ ἀλληλοσπαράσσονται, τὴν γλώσσα, τὴν ἀχώνευτη, ποὺ κάποτε ξεκλήριζε ρωμαίϊκα σπιτικά. 

Καὶ τὰ κοπρόσκυλα, οἱ κερδέμποροι τοῦ θεάματος, νὰ τρίβουν τὰ χέρια τους γιὰ τὴν ἀπρόσμενη τηλεθέαση. Τουρκέψαμε, προδίδουμε τὴν πάλαι ποτὲ «μεγαλόψυχη στὸν πόνο κὰ στὴ δόξα» μάνα μας, τὴν πατρίδα.

Γιὰ τοὺς ἐπιλήσμονες τῶν παθῶν τοῦ λαοῦ μας ἀπὸ τοὺς Τούρκους, παραθέτω μία μαρτυρία ποὺ περιέχεται στὸ βιβλίο «Οἱ τουρκικὲς ὠμότητες στὴν Κύπρο» τοῦ Π.Σ. Μαχλουζαρίδη. 

Γράφτηκε στὴν Λευκωσία τὸ 1974-75 καὶ καταγράφει καταθέσεις θυμάτων τῆς εἰσβολῆς, ποὺ λήφθηκαν ἀπὸ τὴν Κυπριακὴ Ἀστυνομία καὶ τὸ Τμῆμα Ἀνιχνεύσεως Ἐγκλημάτων: 

«Σ’ ἕνα χωριό, ποὺ ἔπεσε στὰ χέρια τῶν Τούρκων εἰσβολέων, κατοικοῦσε γιὰ πολλὰ χρόνια ἕνα ἀνδρόγυνο μὲ 8 παιδιά, ὅλοι παντρεμένοι, ποὺ ζούσανε ἐκτὸς τοῦ χωριοῦ. Ὁ ἄντρας ἦταν 74 χρόνων καὶ ἡ γυναίκα του 71 χρόνων. 

Κατὰ τὸν δεύτερο γύρο τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς, οἱ περισσότεροι χωριανοὶ ἔφυγαν καὶ παραμείνανε μόνο λίγοι «γέροι τζιαὶ κοτζιάκαρες». 

Αὐτοὶ ἔκαναν τὴν σκέψη ὅτι, ἀφοῦ ἦταν τόσο προχωρημένοι στὴν ἡλικία, δὲν διατρέχανε κανένα κίνδυνο ἀναφορικὰ μὲ τὴν τιμή τους. Καὶ ἀφοῦ νιώθανε πὼς βαθιὲς ἤτανε οἱ ρίζες τους στὸν τόπο ποὺ τοὺς γέννησε καὶ τοὺς ἀνέθρεψε, στὴν γῆ, ποὺ πότισαν μὲ τὸν ἱδρώτα τους κι αὐτὴ σὰν ἀνταμοιβὴ τοὺς γεννοβόλησε καὶ τοὺς προσέφερε τὰ ἀγαθά της, πῆραν τὴν ἀπόφαση νὰ μείνουν. 

Τὸ μετάνιωσαν ὅμως, γιατί οἱ προβλέψεις τους δὲν βγῆκαν σωστές.  Ὁ 74χρονος γέρος  μὲ πολλὴ πικρία διηγεῖται τὸ πάθημά του: «Μόλις νύχτωσε καὶ ἔφυγαν οἱ στρατιῶτες, ἔπιασαν τὴν γυναίκα μου καὶ ἀπὸ τὰ χωράφια ἐπεστρέψαμε στὸ… (χωριό). Πήγαμε στὸ σπίτι μου, εἴδαμε τὴν γερημιὰ καὶ ἐφύγαμε. Πήγαμε στὸ σπίτι τῆς κουμέρας μου Α.Γ., ὅπου μείναμε 5 μέρες, καὶ μετὰ ἤρταν τρεῖς Τοῦρκοι στρατιῶτες ἐκ Τουρκίας μὲ ὄπλα, ἦταν ἡλικίας περίπου 22 χρόνων, ὅπου ἐμένα καὶ τὴν κουμέρα μου μᾶς κλείσανε σὲ μία κάμαρη καὶ ὁ ἕνας στρατιώτης ἐγλεπέν μας μὲ τ’ ὅπλο. Μετὰ λίγην ὥραν ἔφυγαν καὶ οἱ τρεῖς Τοῦρκοι, ὅπου ἡ γυναίκα μου μοῦ εἶπε ὅτι οἱ δύο Τοῦρκοι ἐβάλαν την μὲ τὸ ζόρι χαμαὶ πάνω στὸ κριθάρι, ὅπου ὁ ἕνας ἐκράταν τὴν καὶ ὁ ἄλλος τὴν ἐπείραξεν, δηλ. τὴν ἐβίασεν· τὸ ἴδιον ἐκάμαν κι οἱ δύο, δηλ. τὴν ἐπείραξεν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον. 

Κατὰ τὸ δείλις περίπου ἦρταν πάλιν τρεῖς, ὁ ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἦτο τὸ πρωί, ὅπου ἐσπρῶξαν τὴν γυναίκα μου μέσα στὴν κάμαρην καὶ ἐμπῆκεν ἕνας μαζί της καὶ ἐβάδωσε τὴν πόρτα· μετὰ ἀπὸ λίγον ἔφυγαν κι ἡ γυναίκα μου μοῦ εἶπεν ὅτι τὴν ἐπίασε μὲ τὸ ζόρι καὶ τὴν ἐβίασε. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ρεζιλίκι ἐφύγαμε πεζοὶ κι οἱ τρεῖς, δηλ. ἐγώ, ἡ γυναίκα μου καὶ ἡ κουμέρα μου, γιὰ νὰ πᾶμε στὴν… (χωριό).

Ἡ ἐξιστόρηση ἀπὸ τὴν παθοῦσα εἶναι ἀκόμη πιὸ δραματική. Ἐκτός τοῦ ὅτι βεβαιώνει τὰ ὅσα κατέθεσε ὁ ἄντρας της, ἡ ἀφήγησή της, σὲ γλώσσα μὲ κυπριακοὺς ἰδιωματισμούς, δημιουργεῖ ἀνατριχίλα καὶ ἀποτροπιασμὸ γιὰ τὶς αἰσχρότητες, τὴν βδελυρότητα καὶ τὴν ἀνήκουστη συμπεριφορὰ πρὸς μία γριά, ποὺ ὅπως λέγει καὶ ἡ κυπριακὴ θυμοσοφία, «τό ᾽ναν τὸν πόδιν ἦταν στὴν γῆν καὶ τ’ ἄλλον στὸν Ἅδην». 

Στὸ σημεῖο αὐτὸ κλήθηκε ἡ γριὰ μαυροντυμένη μὲ τὸ μαντήλι τῆς κεφαλῆς της κατεβασμένο χαμηλά, γιὰ νὰ σκεπάζη ὁλόκληρο σχεδὸν τὸ πρόσωπό της. Κάτωχρη καὶ ταλαιπωρημένη, μὲ ἐμφανῆ τὰ ἴχνη τῆς ντροπῆς καὶ τὸν φόβο γιὰ τὰ τότο αἰσχρά, ποὺ θὰ εἶχε νὰ ἐξιστορήση, πλησίασε τὸν Εἰσαγγελέα καὶ παρακλητικὰ κάτι τοῦ ψιθύρισε στ’ αὐτί. 

Ἀκολούθησαν μερικὲς στιγμὲς καὶ ὁ Εἰσαγγελέας ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς λοιποὺς παρισταμένους ὑπέβαλε τὴ θερμὴ παράκληση τῆς μάρτυρος νὰ τῆς ἐπιτραπῆ νὰ μὴ ἐπαναλάβη τὰ ὅσα τῆς συνέβησαν, γιατί αἰσθανόταν ντροπὴ καὶ καταισχύνη». (σελ. 70).

Ἡ ἀτιμασμένη ἀπὸ τοὺς Τούρκους εἰσβολεῖς, γερόντισσα, σήμερα δὲν ζεῖ. Ὁ τάφος καὶ ὁ φιλεύσπλαχνος Δημιουργὸς ἔσβησαν τὴν καταισχύνη της. Ἐμεῖς ὅμως «φιλοξενοῦμε» ἀδιάντροπα νυχθημερὸν στὰ σπίτια μας τὰ ἔκγονα τῶν κτηνανθρώπων…

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία