ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΙΣΑΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΙΣΑΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ! ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

====================

Διαβάζουμε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία” άρθρο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου:

“Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της λεγόμενης μετανεωτερικότητας προβάλλεται η καταναλωτική και όχι η ιστορική συνείδηση. Ο άνθρωπος ζει κατά κανόνα μόνο για το παρόν, αφού το μέλλον είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανύπαρκτο. Για το λόγο αυτό προφανώς και ο Νομοθέτης επιτάσσει ότι η «παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και σκοπό έχει την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων» (Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 16 παρ. 2).

Όπως δε σημειώνει και ο φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ρόρτι «ένας λαός γράφει την Ιστορία του όχι για να αφηγηθεί όσα του συνέβησαν στο παρελθόν, αλλά πρωτίστως για να σφυρηλατήσει την αυτογνωσία και την ηθική ταυτότητα που του χρειάζονται για να χτίσει το μέλλον του».

Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Ποια αυτογνωσία, ποιά ηθική ταυτότητα και τί ιστορική συνείδηση επιδιώκει να σφυρηλατήσει το πολυσυζητημένο βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού όταν: διδάσκει στα μικρά παιδιά ότι κατά την καταστροφή της Σμύρνης, την σφαγή και την απελπισμένη φυγή των Ελλήνων «οι Έλληνες συνωστίζονταν» απλώς στην προκυμαία;

Όταν οι μαζικοί εκτοπισμοί των Ελληνικών πληθυσμών από την Ανατολική Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια, καθώς και η εξόντωση τους στα «Τάγματα Εργασίας» που επέβαλαν οι Τούρκοι και την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποσιωπούνται εντελώς; Όταν για τους διωγμούς των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και του Πατριαρχείου δεν αναφέρεται τίποτα;

Όταν ονόματα Εθνομαρτύρων όπως του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄, του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Σμύρνης ως και άλλων δεν αναφέρονται; Όταν πουθενά δεν αναφέρονται οι σφαγές των αμάχων, αρχιερέων, ιερέων και μοναχών; Όταν η Μικρασιατική καταστροφή ορίζεται ως «η Ελληνική ήττα στη Μικρασία»; Όταν λέξεις όπως «ξεριζωμός», «χαμένες πατρίδες» κ.α. απουσιάζουν παντελώς; Όταν παρασιωπά και παραγνωρίζει την αποφασιστική συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας τόσο στην επιβίωση του Ελληνισμού τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όσο και στην Εθνεγερσία; Είναι χαρακτηριστικό ότι η λέξη «Εκκλησία» δεν υπάρχει στο βιβλίο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως θεσμός είναι ανύπαρκτη για τους συντάκτες του βιβλίου. Αντί αυτής χρησιμοποιείται ο όρος «θρησκεία».

Και αν ακόμα ευσταθή το επιχείρημα ότι το βιβλίο αποβλέπει στην δημιουργία ιστορικής κρίσης και συνείδησης (σαφώς μονόπλευρης) παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: Συμβάλλει όμως στην δημιουργία Εθνικής συνείδησης και ταυτότητας; Μπορεί να γίνει ίσως αποδεκτό ότι στην σφαίρα του ιδιωτικού βίου και στην ελεύθερη αγορά ιδεών και προϊόντων ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει ή και να διαγράφει την Ιστορία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του και τις επιθυμίες του ή τις εντολές του και τις ιδιορρυθμίες του. Στην Δημόσια Διοίκηση όμως έχει το δικαίωμα ο καθένας να τις εισαγάγει στην Παιδεία των Ελληνοπαίδων και μάλιστα εν ονόματι του Ελληνικού Κράτους;”

Εύλογα όλα τα ερωτήματά σας, Σεβασμιότατε, και καλώς στοιχειοθετημένα, αλλά δεν πιστεύω να περιμένετε απάντηση από την προοδευτικιά αριστερή ιντελιτζένσια της κυρίας Ρεπούση, της κυρίας Δραγώνα και των ομοφρόνων τους.

Μιλάτε για τη “μετανεωτερικότητα”, Σεβασμιότατε, αλλα ας μην ξεχνάμε ότι η πατρίδα μας πέρασε - από το 1974 και εντεύθεν - το τσουνάμι της μαρξιστικής λαίλαπας οι πλείστοι οπαδοί της οποίας σήμερα κοσμούν τα έδρανα της “μετανεωτερικότητας” και στα Ακαδημαικά Ιδρύματα και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στο Υπουργείο Παιδείας, αλλά -όπως επίσης γνωρίζετε - δεν είναι απόντες ούτε από το Θεολογικό - και όχι μόνον Τμήμα - της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.

Αλλά γιατί να μείνουμε μόνον στο κατάπτυστο βιβλίο της κυρίας - και ο Θεός να την κάνει - Ρεπούση; 

Αγνοούμε μήπως ότι ο προσφυώς αποκαλούμενος “κακός δαίμονας" του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου και ΚΑΙΡΟΣκόποι του κρύβονται επιμελώς κάτω από τα ράσα αυτού τούτου του διά τας αμαρτίας ημών Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου;

Δυστυχώς! Η σήψη είναι βαθειά και εις βάθος χρόνου.